Ný kynslóð - 01.10.1941, Síða 20

Ný kynslóð, okt. ’41
getað verið fyrirmynd þeirra snillinga fornaldarinn-
ar, sem fegurst listaverk hafa skapað. Það voru dul-
rænir töfrar við ásjónu hennar og líkamsvöxt, sem
ekki verður með orðum lýst. Þegar hún laut fram
af svölunum, ljómaði hið síða, Ijósa. hár hennar í
hálfrökkrinu eins og vetrarbrautin.
— Ert það þú, Florilla? hvíslaði konungurinn.
Rogus leyndist handan hrískjarrsins. Hjartað barð-
ist í brjósti hans, og' hann beið þess, er verða vildi.
Hann gat þó gert sér í hugarlund, hvað í vændum
væri, því að hann hafði grunað konu sína um græzku
langa hríð.
— Já, það er ég, konungur minn, svaraði hin
hljómfagra rödd Florillu.
— Má ég koma upp til þín, ástin mín?
— Hví spyr þú? — Það eru forréttindi konungs-
ins að gefa fyrirskipanir.
— Eg hef annazt um það, að Rogus hafi starf
að vinna, svo að hann mun ekki ónáða okkur. Sé
það ósk þín, mun hann ekki eiga afturkomu auðið.
Florilla, hér er dauðadómurinn.
— Hefur ráðgjafinn innsiglað hann með innsigli
ríkisins?
— Já.
— Þessa hefði ég sízt vænzt af föður mínum,
hugsaði Rogus með sjálfum sér.
— Komdu með hann upp til mín að klukkustund.
liðinni, hvíslaði Florilla.
En klukkustund er langur biðtími, þegar ástfang-
inn konungur á hlut að máli. Það var mjög hjýtt
í veðri þetta kvöld. Níl var spegilskyggnd. Býfluga
16