Ný kynslóð - 01.10.1941, Blaðsíða 23

N ý kynsióð, okt. ’41
um þeim, er þegnar hans myndu kveða um hann,
yrðu þeir á vegi hans svona til reika.
En sem betur fór, mætti hann alls engum. Stræt-
in, sem hann hljóp eftir, voru algerlega mannlaus.
Betlari, Dim að nafni, svaf við musterisdyrnar
með poka undir höfði sér.
Konungurinn vakti hann. — Fáðu mér yfirhöfn
þína, bauð hann skipandi röddu.
Betlarinn reis upp skelfdur, greip hækju .sína og
barði konunginn óþyrmilega. — Hafðu þig á burt,
eða ég ber þig aftur, mælti hann.
Konungurinn sá, að við ofurefli var að etja og
hraðaði för sinni áfram.
Varðmaðurinn, sem átti að gæta hallarhliðsins,
naut náðugra drauma, þegar hann var skyndilega
barinn af óvæntum gesti.
— Hver ert þú, og hvað er þér á höndum?
— Hleyptu mér inn og fáðu mér skikkjuna þína,
bauð konungurinn titrandi röddu.
Varðmaðurinn tók þetta sem fyndni og varð hverft
við.
— Get ég nokkuð fyrir þig gert? — Mig tekur
það sárt, að ekkert geðveikrahæli skuli vera hér í
grenndinni.
— Ég krefst þess, að þú hlýðnist skipun minni
þegar í stað, hélt konungurinn áfram máli sínu ham-
stola af reiði.
— Snáfaðu burtu, svaraði hermaðurinn og beindi
spjóti sínu að Maurusi.
— Þekkir þú mig ekki?
— Nei.
19