Heimili og skóli - 01.02.1946, Blaðsíða 10

6
HEIMILI OG SKÓLI
Egill er einn af þeim mönnum, sem
aldrei vill sjá annað en það bezta í
hverju barni og hverri mannssál. Á þá
strengi slær liann líka alltaf í öllu sínu
kennslustarfi og upp sker þar þá eins
Og hann sáir, og ótrúlegt þykir mér,
að nokkur nemandi kveðji Egil (iðru-
vísi en með þakklátum og hlýjum
hug. Þetta er hin mikla auðlegð hans,
þótt innstæða í banka haf ' jafnan ver-
ið lílil.
Það er notalegt að koma inn í
kennslustund til Egils. Þar er alltaf
hlýtt, og þannig er það, hvar sem Egill
fer. Honum fylgir hlýja og kyrrlát
gláðværð, og þótt Egill sé í eðli sínu
alvörumaður, á hann þó alltaf til
gamanyrði, hvar sem maður mætir
honum, og lætur hann þá oft fjúka í
hendlngum.
Einu sinni sem oftar áttum við tal
saman um börn, og komst Egill þá að
orði eitthvað á þessa leið:
„Aldréi hef ég komizt í persónuleg
kynni við biirn, sem með réttu væri
hægt. að kalla slæm börn, og jrví síður
vandræðabörn. Aldrei haft í bekk það
barn, sem ekká hefur verið margfalt
ríkara af kostum en göllunt og aldrei
verið samvistum við nokkurt barn,
sem mér hefur ekki þótt innilega vænt
um og saknað sárlega að slíta samvist-
um við, jrótt ekki hafi þær samvistir
verið lengri en einn mánaðartími.
Mörg eru jrau barnsaugu, sem ég
hef horft í og séð ljóma af svo mikilli
sálarfegurð, sakleysi og hreinleik, að
mér hefur fundizt ég ekki geta um-
gengist börnin, sem áttu þessi fögru
augu, með þeirri varúð og umhyggju,
sem þaim væri samboðin. Mér hefur
blátt áfram sagt fundizt, að ég mundi
setja óhrein fingraför á þeirra hvítu
og hreinu óskrifuðu blöð.“
Já, sælir eru hógværir, því að þeir
munu landið erfa. En stundum hefur
mér fundizt hógværð Egils ganga of
langt. Ekki jx') í samskiptum við aðra,
heldur í matinu á sjálfum sér. Ég
harma það til dærnis, hve lítið Egill
hefur skrifað. Harín hefur að vísu
skrifað nokkrar barnabækur til notk-
unar við lestrarkennslu og nokkrar
blaðagreinar,en hannhefðigetaðorðið
ágætur barnabókahöfundur, svo lagið
sern honum er að tala við börn og svo
næman skilning, sem hann hefur á
sálarlífi þeirra. F.n ef til vill á hann
þetta eftir, því að Egill er enn ungur
í anda, jrótt æviárin séu orðin þetta
mörg.
Það verða víst engar bumbur barð-
ar, þegar Egill stígur yfir þennan
þröskuld ævi sinnar, enda myndi slíkt
ekki vera honum að skapi, en ég er illa
svikinn, ef hann finnur ekki hlýja
strauma leika um sig þennan dag. Til
þeirra hefur hann unnið, og þegar allt
kemur til alls, er slík hugarhlýja frá
samferðamönnunum ein hin konung-
legasta gjöf lífsins, þegar degi tekur
að halla. Það er sjóður, sem mölur og
ryð fær ekki grandað.
Menntamál.
Fyrir skömmu er út komið 7. hefti
Menntamála og flytur meðal annars þessar
greinar: Elías Bjamason yfirkennari lætur
af starfi, eftir Marteins M. Skaftfells, Skóla-
mál sveita og kauptúna, eftir Þórleif
Bjarnason námsstjóra, Bókarfregnir, Fréttir
og félagsmál o. fl. Þetta er síðasta hefti 18.
árgangs, og mun enn vera hægt að fá ritið
frá byrjun hjá afgreiðslunni: Pósthólf 616
Reykjavík.