Heimili og skóli - 01.04.1947, Qupperneq 15

HEIMILI OG SKÖLI
37
það mundi hafa fyrir heilbrigði og hreysti
þjóðarinnar.
Eg býst við, að þessir drykkir sáu ákaflega
meinlausir og geri engum neitt tjón út af
fyrir sig, en næringargildi munu þeir lítið
eða ekkert hafa. Hættan við notkun þeirra
liggur því aðallega í því, að þeir útrými öðr-
um hollari drykk og taki ef til vill matarlyst
frá mönnum. Þetta er ekki sagt út í bláinn.
Eg hef orðið þess vör, að þegar foreldrar
fara út með börnum sinum á sumrin, hafa
þeir ekki sjaldan með sér gosdrykki í stað
mjólkur. Eg hef einnig orðið þess vör, að
þegar börn fara t. d. í berjamó, hafa þau oft
með sér gosdrykki, og þá venjulega eitthvert
sætt brauð. A samkomum er ekki óalgengt
að sjá börn vera að þamba gosdrykki úr
flöskum í sætum sinum, og ekki get ég að
því gert, að á þvi virðist mér einhver ómenn-
ingafbragur, og mig furðar á, að foreldrar
skuli ekki sjá það sjálfir.
En aðalatriðið í þessu öllu er þó það, að
hér er næringarlítill eða næringarlaus drykk-
ur að koma í staðinn fyrir þann mikla heilsu-
drykk — mjólkina, — sem haldið hefur líf-
inu í þessari þjóð allt frá fyrstu dögum
hennar. Og það er efalaust mjólkinni að
þakka, framar öllu öðru, að þjóðin úrkynjað-
ist ekki líkamlega, þegar mest kreppti að
henni. Gosdrykki ber ekki að bannfæra, þeir
eru meinlaus svaladrykkur. En ég vil, að for-
eldrar bindist samtökum um það að gefa
börnum sínum aldrei gosdrykki í staðinn fyr-
ir mjólk. Hún má aldrei þoka fyrir þeim, og
foreldrar, sem það gera, vita ekki, hvað þeir
eru að gera.
K.
UM VAL BÓKA.
Þegar ég sá þess getið í Heimili og skóla,
að óskað var eftir smáþáttum frá foreldrum,
datt mér í hug að hreyfa hér einu máli, sem
ég tel talsvert vandamál, en það eru erfið-
leikar foreldra á að velja bækur handa börn-
um sínum. Eg á fimm börn og gef þeim
venjulega öllum bók í jólagjöf. Nú fyrir síð-
ustu jól lagði ég af stað til bókakaupa, eins
og að venju. En það er bezt að segja eins og
er, að ég hef sjaldan komizt í meiri vanda.
Fjöldinn af barnabókunum var svo mikill,
að ég vissi ekkert, hvað ég átti að velja. Og
ég hygg, að afleiðingin af þessu verði sú hjá
mörgum, að þeir velja af handahófi. Við því
væri í raun og veru ekkert að segja, ef mað-
ur mætti treysta því, að ekki væru á boðstól-
um nema góðar barnabækur. En því miður
mun því ekki vera til að dreifa. Sumar eru
lélegar, en aðrar góðar, og maður vill helzt
ekki fleygja peningum fyrir lélega vöru.
Ekki munu foreldrar almennt vera svo
kunnugir höfur.dum eða þýðendum, að þar
sé um nokkra verulega leiðbeiningu að ræða,
og ég hef tekið eftir því, að á sumum barna-
bókum þýddum er engra þýðenda getið. Hér
á það því sannarlega við, að við verðum að
kaupa köttinn í sekknum.
Er nú ekki hægt að koma á einhverri leið-
beiningastarfsemi í þessum efnum, t. d. að
gera það að skilyrði fyrir útgáfu á bamabók,
að hún fengi meðmæli fræðslumálaskrifstof-
unnar, eða einhverrar slikrar stofnunar, sem
mætti treysta. Líka mætti hugsa sér, að slíkt
eftirlit væri falið einhverjum uppeldisfræð-
ingi. Jafnvel þó að slíkt eftirlit væri ekki
gert að skyldu, mætti ætla, að allir barna-
bókaútgefendur teldu sér hag í slíkum með-
mælum, og bækur, sem slík meðmæli hefðu,
gengju betur út. Ég tel það mjög mikilvægt,
að barnabækur séu vel valdar, en hins vegar
verða foreldrar að vera vel á verði með að
börn þeirra lesi ekki siðspillandi reyfara og
aðrar þær bækur, sem eru börnum hættu-
legar, þótt fullorðið fólk geti lesið þær sér að
skaðlausu. Ég vil biðja Heimili og skóla að
koma þessum hugleiðingum á framfæri.
G.
GÓÐAR VENJUR.
(Úr bréfi).
-----— Þið eruð alltaf að skrifa eitthvað
um uppeldi barna í Heimili og skóla og mig
langar til að segja þér svolítið frá litlu stúlk-
unni minni og uppeldi hennar. Ég álít, að
það sé afar mikilsvert að skapa góðar venj-
ur hjá barninu sem allra fyrst, og þetta hef
ég reynt að gera. Litla stúlkan mín er 4 ára
nú. Og þótt hún sé einbirni, er hún ekki
óþæg, enda höfum við reynt að láta ekki
meira eftir henni en góðu hófi gegnir. Hún