Heimili og skóli - 01.04.1955, Blaðsíða 6

26
HEIMILI OG SKÓLI
ekki þá, sem gengið hefur menntaveg-
inn, eða hvort karlmaðurinn heillast
af tilbeiðslukenndri framkomu fávita-
stúlknanna, nema hvort tveggja komi
til. I samanburði við normalt fólk
giftast fávitar sjaldan og eiga færri
börn, þ. e. a. s. fávitahópurinn sem
heild eignast færri börn heldur en
jalnmikill hundraðshluti normals
fólks. Hins vegar vill við brenna, að
ef tveir fávitar giftast og fá óáreitt af
öllum að fjölga mannkyninu, geta þeir
gengið afar vel fram í því, þar eð þeir
hafa yfirleitt lítinn hemil á livötum
sínum. Er ekki óalgengt að sömu fá-
vitahjónin afhenda sama fávitahælinu
12—14 börn, sem eins stendur á fyrir.
Þessi mikla viðkoma einstakra fávita-
hjóna hefur villt einstaka mönnurn
sýn þannig, að þeir hafa haldið, að hér
væri beinn voði á ferðum fyrir mann-
kynið, þannig, að fávitum myndi
fjölga óhæfilega, en greint fólk smám
saman deyja út. Þetta er þó, sem betur
fer, fjarstæða. Fjöldi þeirra fávita, sem
aldrei giftast né eignast börn, vegur
upp á móti hinum, sem áberandi frjó-
ir eru, enda væri mannkynið fyrir
löngu orðin ein fávitahjörð, ef ekki
hefði verið eittlivað, sem hélt jafnvægi
í greindarhlutföllunum. Hins vegar
eru margir fávitar eingöngu til byrði
í þjóðfélögunum og hafa því sumar
þjóðir tekið það ráð að gera fávita, sem
hafa minna en 75 í greindarvísitölu,
ófrjóa ef þeir yfirgefa hælin.
Þótt geta vanvita sé lítil, ber ekki að
líta á þá sem óþarfa menn í þjóðfélag-
inu, þeir geta t. d. leyst af hendi mörg
einföld verksmiðjustörf, sem vel
greindur maður myndi ekki una við,
en sem eigi að síður er nauðsynlegt að
vinna. Er það einmitt ein af listum
hins snjalla verkstjóra, sem ræður yfir
mörgu fólki, að láta hvern mann liafa
’verkefni, sem honum hæfi, því að
gáfumaðurinn er jafnilla settur með
verkefni, sem ekki gerir neinar kröfur
til hæfileika hans eins og vanvitinn, ef
lionum er íalið flókið ábyrgðarstarf.
Rannsóknir, sem gerðar hafa verið á
atvinnu foreldra fávita, sýna, að allur
fjöldi þeirra hefur ekki hlotið neina
menntun né vinna störf sem til
ábyrgðarstarfa geti talizt. T. d. voru
foreldrar 400 fávita rannsakaðir í Hol-
bergamti í Danmörku og skiptust þeir
þannig: Opinberir starfsmenn 5, iðn-
lærðir verkamenn 30, verkamenn 183,
vinnumenn eða húsmenn á sveitabæj-
um 105, sjómenn 18, verzlunarmenn
og sölumenn 20, önnur störf 7 og
ógiftar mæður, sem ekki gátu feðrað
börn sín 32. Rannsóknir, sem gerðar
hafa verið annars staðar, hafa gefið
mjög svipaða raun. Niðurstöður þess-
ara rannsókna eru á engan hátt öðru-
vísi en við hefði mátt búast, þegar
þess er gætt,að flestir fávitar hafa tekið
fávitaháttinn í arf; foreldranna er þá
eðlilega að leita meðal þess fólks, sem
vinnur allra einföldustu störf, því að
allt annað er þeim ofviða. 320 af 400
foreldrum í Holbergamti voru annað
hvort menn, sem unnu einföld verk-
smiðjustörf, landbúnaðarstörf undir
annarra stjórn eða voru mæður, sem
ekki gátu feðrað börnin, en það eitt út
af fyrir sig gefur talsverða bendingu
um greind þeirra, en slíkar mæður eru
oft ókunnandi um samband samfara
og barneigna. Þá eru 20 af þessutn 400
sölumenn, en þeir eru mjög á faralds-
fæti og koma víða við, má því gera ráð