Heimili og skóli - 01.02.1962, Síða 9

Heimili og skoli
TÍMARIT UM UPPELDISMÁL
21. árg. Janúar—Febrúar 1962 1. hefti
GYLFI Þ. GÍSLASON, menntamálaráðherra:
ylfmœliskve&ja
Engrar kynslóðar, sem byggt liefur
þessa jörð, getur búið bjartari framtíð
en þeirrar, sem nú er að vaxa upp.
Ný þekking hefur fært manninum í
svo ríkurn mæli aukið vald yfir öflum
náttúrunnar og umhverfi sínu, að auð-
legð hans og öryggi á að geta vaxið
stórum. Samt erum við ekki sannfærð
um, að svo fari. Við erum ekki viss
um, að velmegun og hamingja sigli í
kjölfar þeirra sigra, sem skynsemi
mannsins hefur unnið. Við óttumst,
að þeir gætu einnig leitt til eyðilegg-
ingar og óhamingju. Hvers vegna?
Ástæðan er sú, að maðurinn hefur
ekki þroskazt að sama skapi og hann
hefur vitkazt, að góðvild hans og
ábyrgðartilfinning hefur ekki vaxið í
sama mæli og þekking hans og skiln-
ingur. Sú kynslóð, sem nú er fulltíða,
skilar að vísu í hendur hinni næstu
betri skilyrðum til að njóta hagsældar
og menningar en nokkur önnur. En
hún lætur hana jafnframt í meiri
óvissu um örlög sín en allar þær kyn-
slóðir, sem á undan eru gengnar,
nema því aðeins að það takist að efla
með henni þá eiginleika, sem einir
geta tryggt, að tækniframfarir verði til
góðs eins, þ. e. mannkærleika og um-
burðarlyndi.
í þessu er fólgin ríkasta skylda okk-
ar við þá, sem á eftir koma. Hvernig
getum við reynt að rækja hana?
Það er bjargföst skoðun mín, að í
þjóðfélagi okkar séu tvær stofnanir,
sem eigi að vera og hljóti að verða
höfuðvettvangur viðleitni í þessa átt.
Þessar stofnanir eru heimili og skóli,
einmitt þær stofnanir, sem þetta rit
kennir sig við og helgar starf sitt. Af
þessum sökum er mér það ánægja að