Heimili og skóli - 01.04.1965, Síða 21

Segia M diur a tui er of scint
Einhver allra duglegasti pilturinn í
menntaskólanum okkar í Wien var korn-
ungur, aðeins 16 ára gamall. Hann var
óvenjulega gáfaður, iðinn og kappsfullur,
auk þess var hann vel upp alinn. Við köll-
uðum hann „Metternich“ eftir hinum mikla
austurríska stjórnmálamanni á Napóleons-
tímanum. Við trúðum því ákveðið, að
EFTIR STEFAN SWEIG
hann, vegna gáfna sinna og dugnaðar,
myndi síðar eiga sér glæsilegan stjórnmála-
feril. Það eina, sem við gátum ekki sætt
okkur við í framkomu hans, var, að okkur
þótti hann tilgerðarlegur í klæðaburði. Á
hverjum morgni var hann í nýpressuðum
buxum og með mjög vandlega hnýtt bindi,
og þegar veður var vont, ók bílstjóri föður
hans með hann í skólann og úr skólanum
aftur í hinum fína fjölskylduvagni. En
hann var ágætur drengur og það vottaði
ann á Akureyri og lauk þaðan prófi 1914.
Hann var vegavinnuverkstj óri mörg sumur
hér og þar um Norðurland. í hreppsnefnd
Húsavíkurhrepps sat hann um skeið. For-
mannsstörfum í Verkamannafélagi Húsa-
víkur gegndi hann um tíma. í stjórn Al-
þýðuflokksins hefur hann setið, ennfremur
í stjórn Kennarafélags S.-Þing. og Kenn-
arasambands Norðurlands. Fleiri trúnaðar-
störf mætti nefna, er Jóhannesi hafa verið
falin, en hér verður staðar numið.
I desember 1964.
Þórgnýr Guðmundsson, frá Sandi.
aldrei fyrir hroka eða stærlæti í fari hans
og okkur þótti öllum vænt um hann.
En einn morgun var stóll „Metternichs“
auður. Við vissum öll hvernig á því stóð.
Kvöldið áður var faðir hans, sem var
bankastjóri, tekinn fastur. Hann hafði
dregið sér fé bankans í stórum stíl, og þar
með höfðu fjöldamargar fjölskyldur, sem
höfðu með súrum sveita sparað saman fé
sér til öryggis, misst allt sparifé sitt. Blöð
borgarinnar sögðu frá þessu með risastór-
um fyrirsögnum ásamt mynd af svikaran-
um og fjölskyldu hans.
Nú vissum við hvers vegna hinn óham-
ingjusami vinur okkar hafði ekki komið í
skólann. Hann skammaðist sín. I nokkrar
vikur meðan dagblöðin héldu áfram að
flytja nýjar og nýjar upplýsingar um svik
bankastjórans, var sæti „Metternichs“ alltaf
autt.
En svo er það einn morgun, að dyrnar
á kennslustofunni opnast og ,,Metternich“'
læddist hljóðlega inn og sezt í sæti sitt..
Hann opnaði bækur sínar samstundis og
forðaðist að líta upp. Þannig sat hann allan
tímann.
Þegar hringt var út, fórum við eins og
venjulega fram á ganginn. „Metternich“
gekk þegar að glugganum fyrir enda gangs-
ins. Þar stóð hann aleinn, sneri baki að
okkur hinum og starði út, eins og hann sæi
eitthvað fyrir utan, sem vekti svona eftir-
tekt. En við vissum vel, að vesalings piltur-
inn gerði þetta til að komast hjá því að
horfa í augu okkar, og hefur vafalaust
fundið til átakanlegrar einsemdar þarna
sem hann stóð.
HEIMILI OG SKÓLI 41