Vinnan og verkalýðurinn - 01.12.1955, Blaðsíða 27

stjórnarinnar, einkanlega Morgunbl.
haldið uppi látlausum hatursfullum
árásum á verkalýðssamtökin vegna
þeirra kjarabóta, er þau náðu í sex
vikna verkfalli. Sýknt og heilagt er
því haldið fram í málgögnum ríkis-
stjórnarinnar og af forustumönnum
hennar, fyrst og fremst Ölafi Thórs,
að allur ólestur auðvaldsskipulagsins
í atvinnulífi landsmanna sé kjara-
bótum verkalýðsins lað kenna. Og
meðan kjarabætur verkalýðsins eru
bannfærðar, er beinlínis og óbeinlín-
is hvatt til verðhækkana á sem flest-
um sviðum.
Svo langt er gengið í þessum að-
förum gegn verkalýðssamtökunum,
að ráðherra Sjálfstæðisflokksins tek-
ur milliliðina opinberlega að brjósti
sér sem saklausa hvítvoðunga.
Tilgangur allra þessara aðferða er
auðsær:
Það á að gera verkalýðsstéttina á-
byrga fyrir óstjórninni í atvinnulíf-
inu, fyrir eyðileggjandi áhrifum her-
námsins á ísienzka atvinnuvegi, en
leiða athyglina frá hinum feiknarlega
gróða fámennrar yfirstéttar- og her-
námsklíku, og vellystingum hennar.
Með þessu móti á að skapa hugar-
farslegan grundvöll fyrir nýjum stór-
árásum á lífskjör alþýðunnar og
skerðingu á frelsi samtaka hennar.
Það er greinilegt, ekki sízt af þeim
anda forsætisráðherrans, er sveif yfir
vötnum nýafstaðins
Nýjar árásir þings Landssambands
á lífskjörin ísl. útvegsmanna, að
yfirstéttin er að und-
irbúa róttæka kaup- og kjaraskerð-
ingu launþeganna um land allt í
einu eða öðru formi, og ræna þá a.
m. k. þeim kjarabótum, er sex vikna
verkfall færði þeim. Og þessa árás
á að framkvæma með beitingu rík-
isvaldsins.
Þetta er í rauninni pólitísk gjald-
þrotayfirlýsing valdhafanna, yfirlýs-
ing um það, að þeir geti ekki stjórn-
að atvinnulífi þjóðarinnar nema með
því að kúga hinn vinnandi mann
efnahagslega og réttarfarslega.
Sá mikli vandi, sem íslenzkum
verkalýðssamtökum er nú á höndum,
er því fyrst og fremst sá, hvernig
þau geti til fulls varið hagsmuni
stéttarinnar, tryggt ávinninga kjara-
sambandi sem þær tilheyra. — Engum getur verið það meira hugðar-
efni, en íslenzkum verkamönnum, að hin alþjóðlega eining takist
og þessvegna er ekkert sjálfsagðara en það, að íslenzk verkalýðssam-
tök taki sér stöðu í þessari alþjóðlegu einingarfylkingu. En eitt verða
þau að gera sér ljóst í þessu sambandi, sem sé það, að því aðeins geta
þau verið jákvæður þáttur í þessari baráttu, svo örlagarík sem sú
barátta er, að þau haldi vel vöku sinni hér heima, fyrir áreitni sundr-
ungarafla og auðvaldsþjóna, sem enn hafa ekki glatað voninni um að
ná aftur tangarhaldi á Alþýðusambandi Islands. Islenzkur verkalýður
og samtök hans verða að sjá um að sérhver tilraun hægri aflanna í
þá átt að endurvinna völd sín innan heildarsamtakana verði dæmd
til að misheppnast.
VINNAN og verkalýðurinn
189