Goðasteinn - 01.09.2016, Blaðsíða 87

85
Það mun hafa verið vorið 1968 eða 9 sem ég vaknaði við garg í hrafni fyrir
utan gluggan, ég leit á klukkuna og hún var 5, en ég var að gá til kinda um
6-7.
Þar sem Einar maðurinn minn var að vinna inn
í virkjunum var ég því um þetta leyti ein og komin
harða sauðburður. En aftur að honum krumma, þá leit
ég út og þegar hann sá að ég var vöknuð flaug hann í
átt upp fyrir tún. Ég ætlaði nú bara að halla mér aftur
í svo sem einn klukkutíma, en nei hann krummi kom
aftur eftir smá stund og lét nú hálfu verr en áður svo
ég dreif mig á fætur og fór út, þá flaug hann krummi
gargandi upp fyrir tún og settist þar á girðingarstaur.
Þegar ég kom þangað sem krummi var, var kind frá
okkur föst í drullunni í skurðinum. Ég náði ánni upp á túnið og sá þá að hún
var komin að burði. Ég hafði að koma henni heim og tók vatnsslöguna og þreif
mestu drulluna af henni og setti hana í litla girðingu svo ég gæti haft eftirlit
með henni. Eftir að hafa fengið mér morgun hressingu lét ég elsta barnið mitt
hana Hönnu vita að ég væri að fara að gá til kinda en það tók um 1-2 tíma.
Þegar ég kom heim var kindin borin og bar 2 gullfallegum gimbrum og allt í
góðu með hana.
Þar sem til er fólk sem þolir ekki hrafna vil ég segja, gefið þið bara hrafn-
inum á veturna eitthvað sem til fellur af rusli sem þið getið ekki notað í mat,
því það geri ég alltaf og hef alltaf gert, enda alin upp við það. Þarna held ég að
það sannist hið fornkveðna að guð launar fyrir hrafninn.
Þegar hrafninn
bjargaði kindinni
Sigrún Ingólfsdóttir
Ljósm.: Björgúlfur Þorvarðs son