I. alþjóðamótið - 15.02.1984, Side 7

Jóhann Þórir Jónsson:
Að ná
Jóhann Þórir Jónsson, ritstjóri SKÁKAR.
Ef byggir þú vinur og vogar þér hátt
og vilt að það skuli ekki hrapa.
Þá leggðu þar dýrustu eign sem þú átt
og allt sem þu hefur að tapa.
Ágætur vinur minn í lifenda tölu orðaði þetta líka vel.
Hann sagði: „Gerðu aldrei litlar áætlanir, þær hafa ekkert
afl til að hvetja menn“
Nú eru rétt tuttugu ár frá því fyrsta Reykjavikurmótið
var haldið. Þótt hér hafi áður komið margir erlendir skák-
snillingar til keppni og ber þar hæst stúdentamótið 1957
þar sem flestir þáverandi og núverandi meistarar skáklist-
arinnar tóku þátt, var þetta mót hið fyrsta í langri röð al-
þjóðlegra skákmóta sem veitt gátu mönnum rétt til alþjóð-
legs- og stórmeistaratitils. Síðan hafa þessi mót orðið fast-
ur þáttur í skáklífinu og haldin annað hvert ár. Hið ellefta
nýafstaðið.
Sá sem þessar línur skrifar naut þess happs að vera þátt-
takandi í undirbúningi þessa 1. Reykjavíkurmóts, sem for-
maður í Taflfélagi Reykjavíkur.
Mikið vatn hefur streymt fram síðan en áhuginn á vegs-
auka skáklistarinnar aldrei dvínað.
Á þessum árum sem liðin eru hefur sífellt komið franr
gagnrýni á forystumenn skákhreyfingarinnar í þá veru að
skáklífið blómstri í Reykjavík en hinar dreifðari byggðir
fái litla sem enga athygli.
Ég hef verið einn í þeirra hópi sem vilja færa athafna-
sviðið út. Það var því ekki sæmandi þegar framkvæmda-
valdið taldi enga raunhæfa möguleika á því að meiriháttar
skákmótahald færi fram utan höfuðborgarinnar sakir
fjármögnunarörðugleika, að gagnrýna án aðgerða.
Vorið 1980 tók ég áskoruninni og réðst í að koma á lagg-
irnar fyrsta Helgarskákmótinu. Það fór frarn í Keflavík og
Fjölbrautaskólinn var mótsstaðurinn. Mótið tókst í alla
staði vel og er ég bæjarstjórn Keflavíkur ævarandi þakk-
látur fyrir stuðninginn.
Sem dæmi um vonleysi nranna á að þetta gæti tekist er,
að dagana eftir mótið hitti ég marga skákvini sem urðu
alveg undrandi þegar þeim var sagt frá nrótinu og stundu
upp: „Fór það virkilega fram, þá hefði ég vissulega verið
með.“
Það var því að vonum að ég hefði ekki hátt um þá fyrir-
ætlan mína að halda 10 slík mót víðsvegar um landið og
það síðasta í sjálfri Grímsey. Vissulega var þetta erilsamt,
en allt gekk þetta samt upp og 10. mótið fór fram í Gríms-
ey, sællar minningar. Um Jónsmessuna 1982 vorum við
komnir þarna út að heimsskautsbaug og fengum viður-
kenningu fyrir að hafa teflt á honum sem frægt er orðið.
Grimseyjarförin var vissulega kórónan á helgarskák-
mótunum og er það enn. Það var ekki um það að ræða að
hætta. Margir staðir voru eftir sem vildu standa fyrir móti.
Nú eru mótin orðin 22 og ekkert lát á eftirspurn.
Sjálfsagt er það að vonum, þvi þau eru nánast eina tæki-
færið sem landsbyggðarmenn fá til þess að etja kappi við
þá sterku skákmeistara höfuðborgarinnar. Mörg mót eru
framundan og efst ber mótið sem halda í í Flatey á Breiða-
firði um mánaðamótin júní—júlí í sumar. Er það mér
mikið tilhlökkunarefni.
Þegar lagt var upp í helgarskákmótin á sínum tíma voru
fáir tiltrúendur á að þau tækjust. Þó hélt ég því ótrauður
fram að stefnan væri á alþjóðleg mót sem haldin væru um
landið þvert og endilangt. Menn brostu góðlátlega. Nú
hefur þessu marki verið náð. Fyrsta Alþjóðmótið utan
höfuðborgarinnar er staðreynd og annað mótið kemur í
kjölfarið í Neskaupstað.
Að þetta tókst á sér rnargar ástæður. Fyrst er það að
bæjarstjórn Grindavíkur ákvað að taka áskorun nrinni og
ganga til liðs við mig um mótshaldið. Með því að skuld-
binda sig sem bakhjarl varð eftirleikurinn auðveldari.
í öðru Iagi var ég svo lánsamur að fá í framkvæmda-
stjórn mótsins valinkunna menn sem ekki eru vanir því að
sitja við orðin tóm. Þeir hafa nánast leyst öll vandamálin
fyrir mig.
í þriðja lagi hafa forustumenn t'yrirtækja á Suðurnesj-
um verið boðnir og búnir að leggja hönd á plóginn.
Mér hefur því orðið að ósk minni með þetta. Mér er það
mikil ánægja og verði það til þess að fleiri fái tækifæri á
að reyna snilli sína við skákborðið er sigri náð.
7