Freyja - 01.03.1899, Blaðsíða 15

FREYJA, MARZ OG APRÍL 1899.
15
mest, og verði það snögglega hrætt
við einhverja ímyndaða sjón eða
heyrn, þá að komast fvrir orsakir
hræðslunnar sem vanalega verða
eðlilegar ef svo er að farið, og þann-
ig eyða áhrifum hræðslunnar, venja
svo barnið við myrkur og einveru,
en þ<5 svo, að maður sft æfinlega við
hendina ef snöggleg hræðsla skyldi
grípa það. Haflð það ætíð hugfast,
að hræðsla er í flestum tilfellum
sjúkdómur sem ekki getur læknast
með hörku.
—Barnavinur.
KOKKRAR REGLUR
fyrir því hvernig húa shuli til létta
og holla fœðu fyrir sjúhlinga sem
þjázt af magasjúhdómum.
MJÓLKUR PÚNS.
Hálf mörk af mjólk 1 matskeið af
brennivíni eða tvær af Sherry, slétt-
fulla matskeið af röspuðu svkir
og ögn af röspuðu nutmeg; þetta allt
skal láta í flösku og hrista vandlega
saman.
KALIv VATN.
Láta skal vænan kalk mola í leir-
skál og hella yflr það nægilega
miklu vatni til að hylja það vel,
skal það svo standa þangað til hætt
er að sjóða í því og kalkið er allt
sezt á botninn, þá má hella lögnum
í hreina flösku og geyma hannsvo.
Tvær matsheiðar af þessum lög má
l'ita f einn bolla af rnjólk. Meðþessu
er fengin holl og hálf melt fæða fyr-
ir sjúklinginn.
EGGJA DRYKKUR.
Fyrst skal slá upp eitt nýtt egg
þíingað til það freyðir, saman við
það skal láta háifa teskeið af sykri,
þetta skal svo láta í vinglasog fylla
það svo með mjólk. Hafl læknir ráð-
lagt áfengi, skal láta það í síðast,
annars herðir það sykrið og hleypir
eggið.
ALBUMIZED MJÓLK.
Eitt af nauðsynlegustu fæðu fyrir
gjúklinga er „albumen." Þetta efni
er nálega óblandað í eggjahvítunni.
Taka skal hvítu úr einu eggi,
bolla af mjólk, ögn af salti og
sykri; þetta allt skal láta í glas og
liræra vel saman. Vatn má hafa í
injólkurstað vilji sjúklingurinn það
heldur, og skal þá láta í það lítið eitt
af lemon vökva til að skerpa og bæta
bragðið
Hreinlœti.
Fáir taka eftir því hvað mjólk er
næm fyrir allskonar ytri áhrifum.
Þess hefur verið getið í Freyju hve
bakteríur sem korna með flugum í
mjólkina, timgast ákaflega fljótt.
Þess vegna er nauðsvnlegt að við
hafa alla mögulega varkárni í hand-
téringunni á mjólkinni og mjólkur
ílátunum. Fyrsta skilyrðið er að
spenarnir á kúnum séu hreinir þá
mjólkað er. Fjós skyldi aldreimoka
meðan verið er að mjólka, því við
hreyflngunaá mykjunni verður lykt-
in sterkari og mjólkin dregur hana
strax að sér. Oft heyrast þær um-
kvartanir, að „flórbragð sé að mjólk-
iuni.“ Auðvitað er það af einhverj-
um óhreinindum sem í hana kom-
ast.
Það er gengið út frá því sem
sjálfsögðum hlut að gjöra skuli ah
gjörða hreinsun á íbúðarhúsum
manna haust og vor. Þetta skyldi
einnig vera regla með fjós og yflr
höfuð öll gripa hús að minnsta kosti
á vorin. Þau ættu að vera sópuð
hátt og lágt og síðan hvítþvegin úr
kalk vatni, það drepur maurinn
sem annars ónáðar skepnurnar sé
hann mikill, og hreinsar loftið. Svo
skal hafa fjósin opin eins mikið og
mögulegt er til að þurka og útrýma
saggaloftinu sem safnast hefur sam-
an ytír veturinn.
Reynzlan hefur sýnt að þær
kýr sem konur umgangast og
mjólka, gjöra betra gagn en
þar sem karlmenn hyrða þær ein-
göngu. Bóndi nokkur segir svo frá:
„Eg hafði stórt gripabú ogæflnlega
mikið að gjöra. Eg flýtti mér æfin-
lega að gefa kúnum og yflrhöfuð að
öllu, því aðrar landannir, heyannir
með ti. útheimtu alla mína vinnu-
krafta. Þegar ég var burtu fle:ri
daga, tók ég eftir því að mjólk og
smjör óx í kúnum í fjærveru minni.
Þeim var ekki geflð meira, það var
æflnlega vist mál fyrir hverja kú.
En gátan var ráðin á annann hátt.
Stúlkurnar mjólkuðu kýrnar þegar
ég var ekki heima. Þær voru allar
góðar við kýrnar, töluðu hlýlega til
þeirra ef þær hreyfðu sig þegar þær
voru að mjólka. Kýrnar sem vana-
lega öktuðu okkur piltana fyrirótta-
sakir, hlvddu þeim fyrir vináttu
sakir. Við piltarnir erum ekki
vondir við skepnur, eða ekki verri
en almennt gjörist, en við reynuni
ekki að ná vináttu þeirra. Þessi
breyting gat ekki stafað af öðru en
því að stúlkurnar sýndu þeim meiri
alúð—voru þeim betri.11
Þetta hefur víðar og oftar verið
reynt, og æflnlega með sömu áhrif-
um.
vernig ala skuli upp kvígur
til smjörs og mjólkur.
Margir ætla að bezt sé að flta
kálfa þegar i byrjun, en það er mis-
skilningur sem góðir gripabændur
hafaþegar kannast við.
Kvígum sem ala skal upp til
smjörs og mjólkur skal gefa létta
fæðu. Nýmjólk er ekki nauðsynlegt
að gefa kálfum lengur en i tuttugu
daga, og má þó gefa þeim undan-
rennu fvr og draga frá nýmjólk í
staðinn; en ætíð skal gefa þeim
undanrennuna vel nýmjólkur volga,
auðvitað er gott að gefa kálfum ný-
mjólk lengur, sé það hægt. Fóður
bætir má gefa dálítinn úr ,,olíumjöli“
sem tilbúið er sérstaklega fyrir
kálfa og i Evropu er það kál fóður
not ið í stórurn stíl.
Kvígur skulu hafðar í réttgóðum
vaxtarholdum og ekki meir. Komist
þær ungar í spik, verða þær aldrei
húsbónda hollar, með öðrum orðum:
þær verða holdsælar en ekki til
mjólkur.
Aftur á móti er gott að koma
þeirn gripum sem fyrst í hold sein
ætlaðir eru til írálags eingöngu.
(FARMERS ADVOCATE.)