Freyja - 01.03.1899, Blaðsíða 1

Freyja - 01.03.1899, Blaðsíða 1
í' *'r 2? I ‘l II. AK. SELKIRK, MARZ OG APRÍL 1893. NR. 2. APRÍL. (eftir Arthur Marwfll.) Ást í skugga augna þinna unga dreymir, og húu geymir angurblandna undrmt vega sinna. Mun þor reynzla síðar sjást sem nú heima hýr hjá þér hin unga ást, og er að dreymat Ei mun sorgarleikmm linna, lífstíð gleði nauma teymir tárastranma, en i skugga augna þinna ást, sem tárum vill ei sinna dreymir sælu drauma. MYRRAH. i 9*9**’? HVOR.H Vermir sólin vanga minn vorsins raddir klingja, horjV ég upp í himininn, hegri þá vera' að singja. Vetrinn út og vorið inn vorfuglarnir singja; sJcepnurnar ng skaparinn skdlum saman klingja. FREYR. 9 9 9 9 9 9 STAKA. [þYdd.J Mörg sála’ er of sæl til að liefjast sú sæla er tælandi röng, því ást kyssir aftur til þagnar, þann anda’ er í hryggðinni söng. , FREYR. Balfor Svanhildar. úr skáldsögunni Erie Bright-eye, eftir Rider Haggard. Dreka Jarlsins drottning lætur drífa’ úr vör, blóði drifnir, brynjum klæddir búkar manna knör. Borðin sköruð skjöldum klofnum, skín á stæltan málm, kvöldsól strjálar geisla glöðum gullinn Eiríks hjá’m. Svanhildur við siglu stendur, sæng bjó þá, Búkum dauðum liátt hún hleður —helja glottir blá, cfstann Lambstail,* og hans hjarta Eiríks koddi var, en hans fótum undir liggur Ospaks niður þar. Heljartaki höndin sterka Hvitaeld** greipti hjöltum, goðum líkur, gengið lífsins kveld; helskó drottning honurn bindur, hlær—í skapi förn. Svona fór það, sigrað hefur svarteyg galdra norn. Reiðu nornir, þarna þekkið Þorgríms nið, að hans lokkum leikur golan létt í kvöldsins frið; augun björtu brostin eru, bliknuð kinnin rjóð, brynjan rofin, yfir, undir öllu storkið blóð. Akkers strengir sterkir, sundur stökkva þá, Svanhildur þá höggið hefur, hún er ein með ná. Voða dýfu drekinn tekur drífur fram á mar, ofsaveður yfir gengur engu borgið var. N ú skal gnoð á boðum bruna bregður skjótt, arnllit nábleik sólin signir, svo er kolsvört nótt; skuggar dimmir djúpið fela, dunar kaldur sær, Þungt í fjarska þrumuveður þrungið reiði hlær. Stynur fold, í fellutn drynur feigðar hljóð, ýglast vofur, upp við siglu aleindrottning stóð; hrafnsvart hár í lokkum lönguni liðast, þekur snót sem óstjórnleg t ofsa kæti orgar veðri mót. „Tjaldið fellur, hafðu helja herfang þitt; ég hef elskað, ofsótt, hatað, aldur mörgum stytt, bý nú ein með bleikum vofunt, bruna’ of sollin höf, bál skal kinda, bifröst troða er byggjum vota gröf. ,,Bálför mína sjáið svanir,*** siglt er vel. Elskendanna sálir svífa svartri ofar Hel. Bjart er orðið, blossar skærtr bleikum lýsa ná, stígið draugar dansinn létta, dansa skal ég þá.“ Dansinn óða drottning stígur, —dunar sær, ein hjá vofum andlits bleikum ærist, syngur, hlær, liærra’ en brimið hljóð þau stíga, hærra en veðrin reið. I.öðrið liáa leikur grátt við logum þakta skeið. Hátt við söng í seglum þöndum, svignar rá. hrikaleg á lieljar djúpið, hrælog byrtu slá. Umhverfis í drunga dimmu drottnar nóttin köld; hátt við logar bjartir blika bólstruð skýjatjöld.

x

Freyja

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Freyja
https://timarit.is/publication/33

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.