Freyja - 01.02.1900, Síða 19

FREYJA
liús sóp, þangað til þú við frekari
rannsókn á skaftinu yrðir þess var
að það væri ekki ég. Egsagðist kafa
rekið höfuðið inn hjá doktornum; og
lu num þótti æfinlega vænt um að sjá
mig, og spurði vanalega á þessa leið:
„Hvernig líður þér fölagi? Gjörðu
svo vel að koma inn litli M. D. og
segðu mér hvernig þer geðjast að
sexpenny núna.“
Maður getur ekki haldið áfram til
eilífðar; og það gjörðu foreldrarmíir
ir ekki heldur. Fari maður ekki í
heilul'agi svona á hæfilegum tfma, er
liætt við að maður gjöri það sfðar í
mörgu lagi. og ekkert lfklegra en að
höfuðið fari þá fyrst. Smámsainan
losaðist faðir minnlfka viðsitt höfuð,
eða þann partaf þvf sem menn kalla
skynsemi, og á að liafa aðsetur sitt í
heilanum; og skömmu seinna fór
móðir mín sömu leiðina. Reyndar
var það á mjög meinlausan lifttt, en
það var nóg til að sundra heimilinu
þar sem ég hafði fæði mitt. Gömlu
hjónin gáfu sig nú algjörlega víð
mangarastöðunni, og seldu nú allt
sem hönd á festi. Þegar búið var að
leggja á borðið til snæðings, tók fað-
ir minn að skrölta í diskunum og
berja þeim saman, eins og við gjör-
um mangararnir, þegar við bjóðum
leirtau til sölu, en karl hafði gleymt
listinni og braut nú allt sem hann
snerti á. Eins og gamla konan.einu
sinni rétti honum út á kerrupallinn
vörurnar sein liann seldi, þannig
rétti hún lionum nú eitt eftir annað
af húsgögnunum, og þau héldu sig í
óða önn að selja frá morgni til kvölds.
Einusinni þegar þau höfðu legið rúm-
föst í tvo sólarhringa og stein þegj-
111
andi, hóf karl upp röddina ogsagði:
„Heyrið mig kátu félagsbræður, all-
ir sem tilheyrið núttgala klúbbnum
í þorpinu; við skæra og kálhfifða
merkið, þar sem söngmennirnir
hefðu skarað lángt fram úr, nema
fyrir skort á smekk, heyrn og rödd.
Ilérna er þá sýnishorn af útlffuðum
mangara, tannlausum með giktar-
kviðu í hverjum lið og lim, sem er
svo eðlilegt, að það er f nlla staði
fullgott ef ekki betra, og eins vont.
ef ekki verra, og eins nýtt, ef ekki
útslitið. Bjóðið þið nú í tannlausa
mangarann, sem drukkið hefur
meira púðuite með hefðar frúm um
sfna daga, en nægir til að sprengja
þvottakonu lok af þvottakonu potti
í þúsund stykki, og þvrla þeim svo
mörgum þúsuml mílum hærra en
tunglið, einsog núll sex núll, deilt
með allri þjóðskuldinni, með ekkert
fiutt, nema þrjá undir og tvo yfir.
Nú nú, kæru tilheyrendur úreik og
tungl úr strii! hvað viljið þið bjóða
í þetta allt sainan? Tvo shillings.tíu
shillings, tfu penni, áttapenni, sex-
penni, tvopenni. Hver sagði tvo-
penni? Var það herramaðurinn með
hrafnafælu hattinn? Ég skammast
mín fvrir þann herra, sár skainmast,
mfn fyrir lítilmennsku hans. Ég
skal nú segja vkkur livað ég skal
nfl gjöra. Eg skal gefa f kaupbætir
sýnishorn af konu, sem var gefin
gainla mangaranuin í helgu hjóna-
bandi f örkinni hans Nóa, löngu áð-
ur en Unikom fyrirbauð hjónabands
serimoníur, með því að blása lag á
hornið sitt. Hatia! hvað bjóðið þið f
það hvorttveggja? Ég skal nú gjöra
betur ef þið bjóðið sómasainlega. Eg