Freyja - 01.05.1901, Síða 15

FREYJA
Eftir þetta ræddust þær við þar til María kom sagði að nú yrðu
þær að skilja. Kate kvaddi þá vinkonu sína og hét að koma aftur þ.ier
hftn gæti. Þefjar liftn var farin sagði María:
,.Nei, hvað er að sjá þig, barn? Þft ert hehningi frísklegri en þft
iiefur verið.“
„Mér líður líka raikið betur,“ svaraði liösalía glaðlega. Kate koiu
meðlmeðal sera átti við mig. Eg er sloppin, í bráðina að rainnsta kosti
Elroy er fangi Washingtons."
Marírt þótti líka vænt ura, oghftn lét Klca ánægju sfna f ljós. Upp
frá þessura degi fór K<>salíu dagbatnandi.
Næsta laugardagskvöld koni Kate aftur, en þá var hftn lfka að
kveðja vinu sína fyrir lengri eða skemmri tfma. llftn sagði henni að
þeir Eugene og Andrew væru að ná Clöru, og þar sera bróðir hennar
yrði við það uppvís að fjandskap við tíreta, yrðu þau syskinin nft að
fiýja.
Iiósalía fór að gráta.
. „Nei, gráttu nft ekki, góða mín.“ sagði Kate blíðlega. „Þetta er
okkur öllum fyrir beztu.“
„Já, ég veit það. En ég vonaði að geta farið raeð ykkur. Þft færð
sið sjá Kobert. og vera nálægt honutn,“ sagði Rósalía og andvarpaði.
,,Já, og það gjörir þft líka áður en lnngt utn liður. En á ég ekki að
skila neinu fyrir þig?“
„Jú, innilegri kveðju."
Ksite varð að hafa hraðann á, kvaddi því vinu sfna og fór heint.
Fyrst eftir burtför Kate lá illa á Kósalíu.en sraámsainan létti þ<» yHr
henni, og þegar það frértist daginn eftir, sið þeir félagar hefðu náð Clöru
og komist á burt raeð hana, varð hftn glöð.
Þeir Richard ogsir -Arthur voru í illu skapi út af hrakför Elroys og
raanna hans. Iíertoginn skrifsiði Washington og bauð honum sið kjósa
sér hvern mann af íongunt þeirra er hann helzt vildi fyrir Elroy; en
fékk það svar, að lionura yrði ekki sleppt ineðan nokkur brezk herdeild
væri í New Jersey.
„Það vercur þá svo að vera, og hjónavígslan verður eins bindandi
aðsex raánuðum liðnum," sagði Richard.
„Rétt er það, en á meðan verðum við að hafa sterkar giettir á Rósa-
liu. Auðvitað er það hægðarleikur. O, að við hefðum liengt þcssa ttpp-
reistarhunda tueðan við höfðuin liendur í ltári þeirra," sagði sir Art.hnr
titrandi af bræði.
Það var þetta sent hann ávalt nagaði sig í handarbökin fyrir. Hann
hataði Robert af því að hann hafði náð ástum Rósalíu. Þetta liatur lét
hann óspart í ljós. Hann liataði Karntel engu minna. en það hat.ur var
ekki laust við ótta og nefndi því aldrei nafn hans svo nokkttr heyrði.