Freyja - 01.05.1910, Blaðsíða 13

FKiiYjA
253
X i! ■•. y
ans, Nú var hajnn ægilegur ásýndum, .eins og hann ætti alt
J'aoiö í mendi ser. bl'tKan iiatoi nún aiurei séo hann fyr.
x\u var nrancesca ieidci ínn 1 vitnakletainn. "HvaS heitir
þú og íaöir þinn?" spuröi forsetinn.— "rrancesca Maria Man-
VLto, svaraði nu...— ng' spuroi enir íuöur pinum, sagoi íorset-
inn. — “Sjötíu og' finún, Excellence”. — "iig spuröi tun nafn
ioOur þins/ grenjaöi forsetmn. — "Alls ekuert, yðar excei-
icncy — Ainr uiögu, en emn at nermomiunuin sag'Öi 'að ganita
konan væri heyrnarlaus, svo forsetinn, sem haföi rei'Sst af tiiátr-
íiiurn er spuniiiigar itans og svör örsokuðu, slkipaði að lara imeð
i.ana. i\æ;t kom oannaióisiiuuiiii.
" i íiuiii.cvSu Ma'iiécto,' sagói iorsetinn. "1>U h.efir verið
umsjónarmaður yíir k’iazzo Xavona getur sagt oss nvort
fanginn þatna lieiir setið þólitiska leymiundi þar. öeg mér nu
iiVort siiiUr iúhtLir vbru'ii'aiúnír par. ' 1
Oraiiiii' liiaðuriuii' shcii'i 'nui-uniji ii'am og aftur í hónd'um sér,
en svaraði engu.
' ovaiaou, viö getutn ekki béðið hér í allan clag!’’
' Þctta er óuauolega börgin, exceliency,- svö • við- höfum
• nógan tima,” svaraði gamli maðurinn.
"Svaraöu iorsetanum tafarlaust, ella sætir þú 'refsi'ngu,”
sagði varðma'öurinn.'
♦ 'iJa vckriaoi garn'ia manninúm um augu og hann sagði:
"Generals, ég er gamalmenni og óný.ur til alis, én einui Sinm var
cg nérmaður — einn af ;þúsunuinu’ hinu orðlagða þúsundi, og
mér, tásámt ninum 1 þ;Ví iíeiir Lilætt íyrir þetta lancl. -Nú er ég
kominu yfir sjótugt, d'agar ímnir eru þvi nær taldir. Viljið þer
þá, ab vegna þeirra fáu, sem eftir eru, svíki ég félaga mína?”
“Næsta vitni!” hrópaði forsetinn og heyrðist þá þung hálf-
kæfð sturiai frá fangatiekiknum, cg ródd sem sagði:
“Þvi í fj. .. . haldið þér ekki áfram?”
“Ef fanginn þegir ekki, skal ég slíta réttinum og 'láta húð-
itiýújá liánn, ’ sagði forsetinn reiður.
Brúnó hló svo gall við hátt. Forsetinn, sem var hárðsnú-
inn niaður, með svera framstandandi kjálka, liorfði fast á hanii
cg sagði svo: “Haldið áfram.”
Næsta vitni var umsjónarmaður fangelsisins. (Hanri kvað
fangann 'hafa 'gjört fyrir sér játningu, -sem hai-iu' 'liéfðl tokið
skriflega — uan að Rossi hefði virkilega vakið uppréistina, sem
hann og aðrir nú liðu fýrir. Þessi afskrift var lesin í-heyranda
! ljóði og fanginn svo sp.urður, hv.oVt hann vildi spyrja riökkilrs,
og sagði Brúnó þá hátt og skilmerkilega: "Já. það er eir.mitt