Freyja - 01.05.1910, Blaðsíða 18

258 ' hV '. FRKYJA " XII 9.
Ég'var ekk'i fyr búin ,að. slepps’ orðinu en ' piltarnir þutu
allir út til að kljúfa viSinjr og hœttu 'ekki fyf en þeir voru
búnirmeö alla hrúguna. Eftir þaö vantaði mig áldrei í stóna.
Fám vikunv s'eínna þurfti ég:endilegá ögn af peningum fyr-
ir,föt 6g sk-ólahtfekur hanþa börnunum áStlr en skólinn byrjaöi.
Ég baö Caleb að gefa mér fáeina dali. en hánii þóttist Ómógu-
lega geta þaö og bárði ýmsu ,viö. : , 1 - 1 '
Einu sinni þegar Caleb var ekþi heima kom maöur sem
vildi kaupa eggog smjör. Ég séídi honúrh það s'em ég hafði
til.og kom þaö upp S 25 da.Ij., ÞegatiQaÍeb-köm heim sagði
ég honum frá kaupunum, „
:i,IIvar eru penihgarnir?11, sagði hápn
„Geymdir hjá niér, “ svaraöi-ég. ; ’ ,
,,'Einmitt þáð. En.Nancy mínsáluga‘fékk rfiér œfinlega
alla peninga sem hún fékk fyrir smjör dg feggý ‘ sagði hann,
,., Svo, þaö gjöröi Daníel minn sálaði lfka, “ ságöi ég. Þaö
, stakk líka upp í hánn. Ég tók eins og ég •þiirfti a'f peningun-
um og fékk honufn afganginn, 'fr
Ekki leið á löngu þar til hann smá hcétti ’að tala um
Nancy.sína sál. og'hvað hún heföi, verið vön að'gjöra. Það
var heldur ekkert á því að grœ.öa, þvf ég hafði þá engu minna
að segja um Daníel, Og er hann sá aö ég fór mfnu íram hvað
sem hann sagði stná hœtti hann að skifta sér af' rnér. Einu-
sipni sagöi hann þó;
,,Ég vil ekki vera of harðurvið þig. En muna skaltu það,
að ég ermaður, sem læt hvorki þig né aðri' troðá ofan á mér
eða hafa mig fyrir gólftusku. “
Eg lét það gott heita. En þegar hann neitaði mér um
peninga, seldi ég œfinlega eitthvað úr búinu ög hafði þá þann-
ig. Einu sinni seldi ég hei-sœti og vissi þó að hann var ekki
aflögufœr. Hann sá að ée var ekkert hrædd og líka hitt, að
það boigaðisig beturað vera eftirlátssamari við mig og greið-
ugri. Ég hafði því einusinni orð á því að honum vœri að fara
fram. ,.Farafram!“ át hann eftir. ,,Segðu heldur að égsé
að verða að einum stórum asna. "
En ég segi þér satt, Hanna. Caleb hefir farið fram. En
samt þarf engin Nancy að fara í hendurnar áhonum.