Freyja - 01.05.1910, Blaðsíða 8

Freyja - 01.05.1910, Blaðsíða 8
v:<' vn 248 rí FREYJA ,t , XII 9. ** ’>») • ■ 1 : ... . j . % Næsta morgun vaknaoi ,ég snemma og hugsaöi með sjálfri mér: Nu er annaöhvort aö.duga eöa drepast. Caleb hraut hátt, þar til fyrsta hanagaliö heyrðist, þ,á rumskaöist hann, kallaöi á mig og sagði: „þlmilía! Emiiía! vaknaöu! ÞaÖ er kominn fótáferöar-tími! “ Ég rumskaðist hvergi svo hann hélt áfram: ;,Emilía.fsegi ég, .fa-tþu á fætur, kona! Þaö er kóm- ið langt fram á dag og viö fáum ekkert aö borða ef þú sefúr lengur.'“ ■ r ■ < Égdést vera dauösyfjuð, geispaði ósköpin öll og spurði svo hvort logaði vel í, stónni hjá hpnum. ,,Logi?“ át hann eftir. ,,,Ertu gengin af göflunúm, kona? Ég kveiki aldnei upp 4 ipprgnana. Nancy mín sáluga gjörði það æfinlega. “ —- ,, Það gjörði Daníel minn Iíka, “ sagði ég. Caleb mttldraði eitthyað pg tók nú að bilta sér á alla kanta órólegur mjög, en sagði þó ekkert við migr. En 'ekki fór hann á fœtUr fy,r en sólin var komin hátt á loft. Þá loks- ins kveikti hann I stónni, en það tók langan tíma, því hvorki # var uppkveikjuefni né .hqldur neitt hoggvið í stóná. Þégar loksins var farið aðbraka pg bresía í stónni fór égað klœða mig en íór að öllu rólega og það þó ég , vœri orðin uppgefin « af að liggja.‘ Ég hugsaði með sjálfri mér, að ef ég léti undan í þetta sinn og kVeikti, upp, mcetti ég gjöra það til eiíífrar tíð- ar hvernig sém viðraði. , „ Þetía dugði líka. Að vísu var Caleb ólnndarlegur fram eftir Öllnm degi. fyrir kvöld haföi hann þó tekið aftur gleði sína bg taláði við mig eins og ekkert hefði ískorist. Næsta dag fór h.an,n á fœtur orðalaust og þann dag byrj- aði líka heyskapurinn. Caleb hafði átta menn í vinnu og voru þeir allir í fæði hjá okkur. Ég átti mjög annríkt, búið var stórt, og með öðrumvanalegum húsverkum varð ég að strokka og búa til smjör. Þegar ég ætlaði að fara að elda til miðdags- ins var engin spíta klofin í stóna. Ég sendi þá Nonna litla— hann var um átta ára gamall— út á engjar og bað hann segja Caleb að ég vildi finna hann heim. Hann kom, enljóturvar hann á svip og spurði fremur önugur, hvað ég vildi sér. Égtjáði honum vandræði mín og (Framh. á bls. 257.)

x

Freyja

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Freyja
https://timarit.is/publication/33

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.