Kennarablaðið - 01.08.1900, Page 11

171
landssjóðsstyrksins, og loks telur hann vandhæfi á því, að ein-
stakir menn leggi fram fé. Hver á þá að horga? Er það
meining hans, að kennarárnir eigi að starfa kauplaust ? Já,
sjálfsagt helzt, ef mögulegt er að fá einhvern til þess. Og hver
veit, hvað honum kann að takast? Þeir eru lítilþægir sumir,
kennararnir íslenzku. En meining hans mun þó að líkindum
vera sú, að einstakir menn, þeir sem börnin eiga, semji við
kennarann um eitthvert kaup eða „þóknun", auðvitáð helzt svo
lága, að þeir geti stungið að minsta kosti nokkuru af lands-
sjóðsstyrknum í sinn eiginn vasa —: fengið meðgjöí með kenh-
aranum. En hvernig á svo að fara méð sveitarbörnin ? Hver
á að borga fyrir þau ? Ekki vill hann láta sveitina gera það.
Vér þekkjum ekki mentaáhugann á Ströndum, en verðum að
efast um, að Strandamenn standi það mikið framar öðrum í
því efni, að húsbændur sveitarbarnanna þar borgi sórstakt
kenslukaup fyrir þau.
Vór höfum ekki tilfært þessi ummæli þingmannsins í bvi
skyni að setja neinn „blett“ á manninn, heldur af þvi að vór
hyggjum, að einmitt í þessum orðum hafi komið fram skoðun
stórmikils hluta landsmanna, allra þeirra, sem lítinn áhuga
hafa á því að efla mentun alþýðunnar, og þeir eru að vorri
hyggju alt of margir.
Sama áhugaleysið og skiiningsleysið kemur fram, þegar
um kennaramentunina er að ræða. Skulu hér tilfærð nokkur
ummæli háttv. þingmanna um það efni.
Jón Jónsson, þingm. Austur-Skaftfellinga:
„Ég efast ekki um, að nægilegt muni til af kennurum,
sem geta fuilnægt núverandi kiöfum, þótt eigi hafi þeir notið
kennarafræðslu, og séu fullfærir til kenslu þeirrar, sem heimfe-
uð er.“ Á þetta atriði munum vór minnast síðar í grein vorri.
Éað er þó auðsætt, að þessi sami háttv. þingmaður á næsta
eríitt með að færa ástæður máii sínu til sönnunar, því seinna
í sömu ræðunni segir hann: „Ég hefi heyrt sagt, að einn
þeirra manna, sem notið hafði kennarafræðslunnar, hafi fengist
við kenslu austur i Fljótsdalshéraði, og reynst úgœtlega vel) en
eitt dæmi sannar ekki, að allir reynist eins, sem njóta fræðslu