Helgarpósturinn - 14.12.1979, Qupperneq 11

1
helgarpásti irinn F6studa9ur u- desember 197?
„Þú átt að spyrja að
því hvernig ég fari að
því að drepast ekki”
— Rætt við Jón Þorleifsson, sem í
tólf ár hefur verið meira og minna
atvinnulaus, vegna deilna við for-
ystumenn verkalýðshreyfingarinnar
Jón: „Og ætla ég ekki að taka við vinnu sem
ölmusu úr þinni hendi.”
Þrjóska býr I öllum aö ein-
hverju marki. Jón Þorleifsson
verkamaður á sjötugasta
aldursári er áreiðanlega með
þrjóskustu mönnum. Hann hef-
ur I tólf ár háð sitt einkastlð, og
gengið á ýmsu enda hefur
„óvinurinn” tekið á sig margar
myndir. Þjóðfélagsker fið
margumtalaða virðist ekki falla
allskostar að Jóni og hann hefur
staðið utan við stefnur og
strauma sem þar ráða rlkjum.
En fyrir tólf árum 1967 byrj-
aði ballið:
„Það er upphaf þessa máls”
segir Jón i kveri sem hann hefur
gefiö út um pfslarvættisgöngu
sina, ,,að seint i nóvember 1967
voru öll verkefni þrotin, þar
sem ég hafði unnið um lengri
tima. Fór ég þá beint til at-
vinnuleysisskráningar á Ráðn-
ingarstofu Reykjavikur, og gat
þess um leið, aö vegna lönunar
ogfleirióþæginda eftir slys gæti
ég ekki unnið hvaða vinnu sem
byðist”.
„Nokkrum dögum seinna er
hringt frá ráðningarstofunni og
sagt að ég geti fengið vinnu i
Gatnagerð Reykjavikur. Ég
vildi fá upplýsingar um hvers-
konar vinna væri i boði, þvi að
hér gæti verið um aö ræöa loft-
pressuvinnueða aðra vinnu sem
ég þoldi ekki. Mér var neitað um
allar upplýsingar og sagt aö ég
yrði að byrja strax. Ég sagði að
mér væri ekki fært aö taka
þessu boði, þvi aö ég hefði áður
lentivinnusemégþoldiekki, og
það kostaði mig marga mánuði
frá vinnu” segir Jón.
Draugur á vegi minum
„Næst þegar ég kom á
ráðningarskrifstofuna, var mér
sagt aö ég hefði ekki neitt þang-
aðað gera meir, þvi að ég hefði
neitað vinnu sem bauðst”.
Þannig var upphafið: Jón
varð ósáttur við Ráðningastof-
una. Að eigin sögn var Jón efsti
maður á atvinnuleysingjaskrá i
eina þrjá mánuöi og þar sem
aðrir höfðu fengið vinnu á þvi
timabili, „gat ég ekki skilið það
á annan veg, en að ég ætti ekki
kost á vinnu þar meðan annar
væri i boði” segir hann.
Jón lagði þá leið sina til Guð-
mundar J. Guömundssonar
varaformanns verkamanna-
félagsins Dagsbrúnar og krafð-
ist þess að starfsemi ráöningar-
stofunnar yrði tekin til athugun-
ar.
„Hálfum öðrum mánuði
siðar” segir Jón „spurði ég
Guðmund J. Guðmundsson hvað
hann hefði gert i þvi máli. Þá
svarar hann: „Þvi ert þú alltaf
að elta þessa helvitis ráðningar-
stofu, þvi leitar þú þér ekki
heldur að atvinnu?” Mér komu
þessi svör á óvart.
Jón skýrði þá Guðmundi frá
hvernig komiö væri og Guö-
mundur sagði að það væri nóg
vinna. „Sagði hann við mig”
segir Jón. „Faröu að vinna hjá
Breiðholti h.f. á morgun”.
Þessu svaraði ég á þessa leiö:
„Aldrei datt mér i hug að þú
yrðir draugur á vegi minum i
atvinnuleit og ætla ég ekki að
taka vinnu sem ölmusu úr þinni
hendi,eftir að hafa gengið'vikur
og mánuði atvinnulaus fyrir
þinar sakir.”
Dræpist ekki
Siðan þetta átti sér stað, fyrir
12 árum, hefur Jón verið meira
og minna atvinnulaus — og lifað
af stoltinu. „Þú átt ekki að
spyrja mig á hverju ég hafi lif-
að” segir Jón viö Helgarpóst-
inn, „Þú átt að spyrja hvernig
ég drapst ekki.”
Annað slagiö hefur Jón gripið
i vinnu sem boðist hefur, en
hann fær ekki atvinnuleysis-
styrk. ,,Jafnvel ellin min er ekki
viðurkennd, frekar en annað”
segir Jónsem ekki fær ellistyrk.
Jón kærði aðförina að sér til
félagsmálaráðuneytisins 1970,
og fékk stutt svör og til dóms-
málaráðuneytisins 1973‘og ekk-
ert kom útúr þvi heldur.
Jón vill ekki fara f vinnu
gegnum ráöningarskrifstofúna,
eftir það sem á undan hefur
gengið og hann vill ekki heldur
þiggja vinnu frá forsvarsmönn-
um verkalýðshreyfingarinnar,
sem að, hans mati reka óopin-
bera vinnumiðlun til margra at-
vinnurekenda á félagssvæði
Dagsbrúnar.
Ekki vill Jón þó fara i mál við
Guðmund J. Hann segir að þá
væri eins gott aö fara i mál viö
alla hina sem að hans mati hafa
lagst á eitt um að gera honum
erfittfyrir—og þannig afgreiðir
hann það. „Ég vil fá sannleik-
ann i dagsljósið” segir hann.
„Ég vil fá aö mæta þessum
mönnum einhversstaöar þar
sem báðir aðilar hafa jöf n tadci-
færi og ef einhver misskilningur
hefur verið eða ef ég hef logið,
þá erég maöurtilaðmæta þvi.”
Neyðist til að skrifa
Sannleikurinn er afstæöur og
vist er að Jón hefur leitað til
fjölda mætra mannameðvanda
sinn og allir hafa litiö hann öðr-
um augum. Meöal þeirra sem
Jón hefur bankaö uppá hjá eru
Ölafur Jóhannesson, Svavar
Gestsson, Magnús Torfi Ólafs-
son, Styrmir Gunnarsson, Björn
Jónsson, Adda Bára Sigfúsdótt-
ir, Eðvarö Sigurösson, Baldur
Möller, Ólafur R. Einarsson,
Hjalti Kristgeirsson, Þórarinn
Þórarinsson, Eggert Þorsteins-
son, Magnús Kjartansson og
fleiri og fleiri. Pislarvættis-
gangan er orðin býsna löng.
1 atvinnuleysinu hefur Jón
leiðst úti að skrifa, þó skóla-
göngunni sé ekki fyrir að fara.
„Maður bara neyðist til þess”
segir hann. „Einhvernveginn
verður maöur að koma sinum
málum á framfæri”.
Eftirhann hafa komið út fjór-
ar bækur: Sú fyrsta um at-
vinnuleysismálið og sfðan þrjár
aðrar — ljóðabók, skáldsaga og
yfirlit um stjórnmáiaflokka
landsins.
Tólf ár erulangur timi, en það
þýðir ekki að minnast á þaö við
Jón að hann gleymi þessu og
gefi baráttu sina uppá bátinn.
Hann er ennþá eldhressog hefur
ekki I hyggju aö láta deigan
siga.
eftir Guðjón Arngrímsson
en tvennt
sameiginlegt:
Þær eru spennandi
skemmtilegar
Úrvalsþýðingar
Snjólaugar Bragadóttur
og Lofts Guðmundssonar
Verð aðeins
ENDURFUNDIR
eftir Maripn Naismith
Snjólaug íslenskaöi
ÞRlR DAGAR - . , .
eftir Joseph Hayes
Loftur islenskaðt
ÓSÁTTIR ERFINGJAR
eftir Essie Summers
Snjólaug íslenskaði
ÁSTIR I ÖRÆFUM V
eftir Dorothy Cork
Snjóíaug íslenskaði
SMYGLARINN HENNAR
eftir Alice Chetyvynd Ley
Snjólaug íslenskaði
ÁSTIR LÆKNA ; ,
eftir Eiizabeth Seifert
Snjóíaug íslenskaði
BÓKASAFtM FJÖtSKYLDUNNAR
■■■■jÉÉmMÉ ’ ; Arnsrtonga 70
Simi 91 66293 Mostellssveit