Helgarpósturinn - 22.08.1980, Blaðsíða 6

6
Föstudagur 22-ágúst 1980
Morðgáta Helgarpóstsins er nú hálfnuð. í þessum
þriðja kafla sögunnar birtist svarið við spurningunni,
sem varpað var f ram í lok síðasta kaf la: Hver var feig-
ur? Svör eru þegar farin að berast og verður greint frá
úrslitum varðandi þessa spurningu þegar í næsta blaði.
Hins vegar er í lok þessa þriðja kaf la varpað f ram ann-
arri spurningu: Hvern hinna gömlu bekkjarfélaga sinna
hafði Björn Jónsson skáld, grunaðan um að halda við
eiginkonu sína Signýju. Svar við þeirri spurningu fæst
svo í fjórða og næstsíðasta kafla, þar sem jafnframt
verður varpað fram spurningunni stóru: Hver er morð-
inginn? Henni verður svarað í fimmta og síðasta kafla.
ítreka ber að þeir lesendur sem treysta sér til að svara
spurningunni um viðhald Signýjar skulu fara eins að og
síðast— senda svarið hið snarasta á meðfylgjandi seðli
tih
Morðgáta Helgarpóstsins
Helgarpósturinn
Síðumúla 11 Rvk.
og eins og þá mun dagsetning póstsstimpilsins á bréf inu
skera úr um hvort seðillinn hefur verið sendur nægilega
snemma, því að eins og áður segir birtist svarið við
spurningunni strax í næsta kafla. Eins og var um fyrri
spurninguna heitum við nú bókaverðlaunum að verð-
mæti um 40 þúsund krónur f yrir rétt svar. Fyrir rétt svar
fyrir lokaspurninguna er hins vegar heitið ferðavinningi
að verðmæti um ein milljón króna. Dregið verður úr rétt-
um svörum ef margir eru jafn getspakir. Einnig er heit-
iðtíuauka verðlaunum til þeirra sem senda inn rétt svör
við öllum þremur spurningunum, hver að verðmæti um
20 þúsund krónur. Athugið: Aðeins eru
tekin gild þau svörsem senderu
á seðlinum hér að neðan
— Þetta er eins og tölva, sagöi
hann. Geiri minn, þú hefur ekkert
i hana Signýju að gera.
SAKAMÁLASAGA EFTIR ÞRÁIN BERTELSSON 3. HLUTI
Feigur?
Ég hef aldrei taliB mig sérlega hjá-
trúarfullan mann þótt ég gæti þess yand-
lega aö ganga ekki undir stiga og flýti mér •
aö skyrpa þrisvar ef ég sé svartan kött
laumast i veg fyrir mig, en ég verö aö
viöurkenna aö þessi forspá Helga var mér
ofarlega i huga þegar viö hittumst i
Stykkishólmi og gengum um borö i bátinn
sem Helgi haföi leigt til aö ferja okkur út i
eyju.
Ég gat ekki merkt aö neinn okkar liti
feigöarlega út, nema þá i hæsta lagi ég
sjálfur sem þoli sjóferöir illa og baröist
viö ógleöi alla leiöina.
— betta er fyrirtaks bátur, sagöi Pétúr
sem sat viö hliöina á mér, ljóshæröur og
myndarlegur eins og ráöherra á aö vera á
sjónvarpsöld. Áttu hann sjálfur, Helgi?
— Bátinn? Nei, ég fæ hann Guöjón til aö
skjótast meö mig á milli þegar á þarf aö
halda. Þaö er engin höfn i Ctey.
— Og hringir bara i hann eins og leigu-
bíl? spuröi Gunnar og brosti svo skein i
postulin fyrir milljón.
— Nei, sagöi Helgi. Þaö er enginn simi i
Otey. Og engin talstöö.
— Bara friöur eins og I Paradis, sagöi
Bjössi. Friöurinn i Himnariki byggist á
þvi aö þar er enginn simi.
Ég sá ekki beturen Bjössi væri viö skál,
ekki áberandi drukkinn en greinilega
búinn aö fá sér neöan i þvi.
— Já, þú ert svona kunnugur þar efra,
Bjössi, sagöi Pétur.
— Kunnugur og ekki kunnugur, sagöi
Bjössi. Hver kemst hjá þvi aö heyra
prestana auglýsa staöinn. Annars hef ég
meiri áhuga á þvi sem gerist hér hjá okk-
ur i neöra.
— Hvernig komumst viö þá aftur i land?
spuröi Sigurgeir. Ég þarf aö fljúga til New
York á þriöjudagsmorgun?
— Haföu engar áhyggjur, sagöi Helgi,
Guöjón sækir okkur klukkan sex á mánu-
dag.
— Já, ég verö aö komast, sagöi Sigur-
geir. Ég má til.
— Þaö er verslunarmannahelgi, sagöi
Bjössi. Um verslunarmannahelgi veröa
bisnissmenn aö hvila sig og safna kröftum
til aö geta haldiö áfram aö versla.
Árni sagöi fátt á leiöinni, nema hvaö ég
heyröi hann spyrja ráöherrann hvernig
bfl hann ætti.
— Blazer-jeppa, sagöi Pétur. Þetta er
benslnhákur en ég verö aö geta komist
leiöar minnar. En þú, hvernig bfl átt þú.
Ert þú ekki allur i bilasportinu?
— Bara Lödu, sagöi Árni.
— Lödu Sport? sagöi Pétur. Eru þeir
ekki liprir?
— Nei, ekki Sport. Bara venjulega.
— Já, sagöi Pétur. Ég verö aö fara aö fá
mér minni bíl. Þetta er svoddan bensin-
hákur.
Þaö er laugardagur, annar ágúst 1980.
Þetta eru einkennilegir endurfundir.
Einkennilegir og tilgangslausir.
Klukkan er aö veröa tólf á miönætti.
Gunnar er aö spila á pianóiö niöri. Áöan
var hann aö syngja stúdentasöngva. Eng-
inn tók undir nema konan hans og Helgi.
Bjössi og frú eru farin aö sofa. Aö
minnsta kosti eru þau farin upp, en mér
heyröist eitthvaö ganga á hjá þeim áöan
þegar ég fór inn i baöherbergiö viö hliö-
ina. Venjulegt hjónarifrildi. Annars hef ég
ekki hugmynd um hvort þau eru hjón eöa
ekki. Þaö kemur út á eitt. Konan heitir
Signý og er blaöamaöur. Hún er miklu
yngri en viö. Ég vorkenni henni aö þurfa
aö tjónka viö Bjössa. Hann var oröinn
verulega þéttur þegar viö boröuöum
kvöldmatinn. Hann boröaöi reyndar litiö
en drakk þeim mun meira. Signý lét þaö
afskiptalaust. Hún er miklu yngri en viö.
Ég var aö hugsa um hvernig viö kæmum
henni fyrir sjónir.
Erum viö ennþá ungir, eöa erum viö
miöaldra, eöa erum viö orönir aö gamal-
mennum?
Ég veit þaö ekki. Hárunum fækkar og
hrukkurnar koma i ljós. Viö erum hálf-
fertugir. A besta aldri.
Aöur en viö gengum til borös hittumst
viö i stofunni og skáluöum i serri fyrir
matinn.
Helgi bauö alla velkomna:
— Þaö var kominn timi til aö viö
hittumst aftur eftir öll þessi ár til aö rifja
upp gömul kynni og spjalla um þaö sem
hefur á daga okkar drifiö. Allir höfum viö
öölast okkar lifsreynslu...
— Skál fyrir lifsreynslunni, hrópaöi
Bjössi.
— Skál fyrir lifsreynslunni, sagöi Helgi,
kannski viö hér getum miölaö hvert ööru
af okkar reynslu — og af sjálfum okkur...
— Skál fyrir þvi, sagöi Bjössi.
— Skál fyrir þvi, sagöi Helgi. Annars
ætla ég ekki aö fara aö flytja ræöu.
Bjössi ætlaöi bersýnilega aö fara aö
æpa: — Skál fyrir þvi! En Signý kom viö
handlegginn á honum og hann lét sér
nægja aö hvolfa I sig úr glasinu.
— En ég ætla aö gera þaö aö tillögu
minni, hélt Helgi áfram, aö viö förum
okkur hægt. Aö viö reynum ekki aö taka
upp þráöinn meö brauki og bramli strax I
kvöld, heldur flýtum okkur hægt...
— Festina lente, sagöi Bjössi.
—.. og sjáum til hvernig málin þróast. í
kvöld skulum viö reyna aö hvila okkur, en
morgundaginn eigum viö saman og fram
á næsta dag.
Ég heyröi Sigurgeir ræskja sig og sá aö
hann langaöi til aö minna á, aö hann
þyrfti aö komast til New York á þriöju-
dagsmorgun. En hann stillti sig.
— Umfram allt, sagöi Helgi, erum viö
hingaö komin til aö hvilast og njóta sam-
verunnar. Og nú langar mig til aö biöja
ykkur aö gera svo vel aö setjast aö borö-
um og gera ykkur aö góöu þessa pipar-
sveinamáltiö.
Hann er snilldarkokkur. Og veit af þvi.
Klukkan var oröin niu þegar viö lukum
viö aö boröa.
Pétur hjálpaöi Helga viö aö bera fram
af boröinu og konurnar aöstoöuöu hann
viö aö ganga frá og setja i uppþvottavél-
ina. Nema Signý sem settist inn i stofu viö
arininn og kveikti sér I sigarettu.
Konurnar, þaö er Asthildur kona Gunn-
ars, hún var klínikdama hjá honum, eöa
hvaö þaö nú heitir. Þá var hann giftur
annarri sem haföi unniö fyrir honum
meöan hann var I námi, en svo skildi hann
viö hana, ekki man ég nú hvaö hún heitir,
og giftist Asthildi. Hún er farin aö fitna.
Maja, kona Péturs, hellti upp á kaffi i
eldhúsinu og kom meö þaö inn á bakka.
Svo var drukkiö kaffi og konjak og likjör.
Þau Pétur eru búin aö vera saman siöan á
skólaárunum og eiga fjögur börn, eöa þaö
minnir mig aö Maja hafi sagt. Hún er
grönn, en háriö er fariö aö grána. Mér
sýndist hún vera dálitiö drukkin, þótt hún
reyndi aö láta ekki á neinu bera.
Asdis er kona Sigurgeirs, litil og málug,
hún á ekki orö til aö dást aö þvi hvaö allt
er fallegt og smekklegt hér I húsinu og
tekur upp hvern hlut og veltir þvi fyrir sér
hvar hann hafi fengist og hvaö hann hafi
kostaö.
Og svo er þaö Signý, kona Bjössa. Hún
fékk Sigurgeir til aö tefla viö sig og vann
fyrstu skákina. Þá var Sigurgeir hissa.
Sennilega hefur honum aldrei dottiö i hug
aö konur gætu kunnaö meira en mann-
ganginn.
Gunnar settist fljótlega viö pianóiö og
spilaöi djass, eöa ég held þaö sé djass:
svona lágvært glamur, ekki óþægilegt, og
Helgi fékk Arna og Maju og Asdisi til aö
spila viö sig, sennilega vist eöa bridds,
annars sátum viö i náöum og dreyptum á
glösum.
Bjössi sat eins og i leiöslu og sagöi ekk-
ert. Hann horföi á Sigurgeir og Signýju
tefla og þegar Signý vann fyrstu skákina
gat ég ekki betur séö en hann yrði kulda-
legur á svipinn:
— Þetta er eins og tölva, sagöi hann.
Geiri minn, þú hefur ekkert i Signýju aö
gera.
— Vertu ekki aö trufla okkur, Bjössi
minn, sagöi hún. Loföu öörum aö vera i
friöi, þótt þú kunnir ekki aö tefla.
— Já, tefliöi bara, sagöi hann. Teflið og
tefliö upp á lif og dauöa. Þetta er allt sam-
an sama vitleysan.
Hann var oröinn sauðdrukkinn.
Svo leiddist honum aö sitja. Stóö upp og
sagöi:
— Jæja, drengir! Eigum viö ekki aö
gera eitthvaö i þessu? Þiö sitjiö bara og
spiliö og tefliö viö kerlingarnar eins og
hálfvitar. Nákvæmlega eins og hálfvitar.
Signý stóö upp frá skákinni og gekk til
hans:
— Þaö er oröiö framoröiö. Eigúm viö
ekki aö koma upp?
— Koma upp? Jú þaö er vist ekki um
annaö aö ræöa. Ég verö bara aö segja viö
þig eins og hestamaðurinn viö konuna
sina: Signý min, hann Skjóni er ekki á
járnum, svo ég verö bara aö riöa þér i
staöinn.
Sagöi Bjössi og hló.
Enginn sýndi þess merki aö hafa heyrt
orbaskipti hjónanna. Þá brýndi Bjössi
róminn og sagði:
— Jæja, drengir. Djöfull er að sjá ykk-
ur! Þiö eruö eins og skuggar. Eins og
skuggar af sjálfum ykkur.
— Góöa nótt, sagði Signý og tókst aö ýta
honum út á undan sér.
— Góöa nótt, sögöu allir og brostu skiln-
ingsrikir. ^
Hver var viðhald Signýjar? SVAR:
....iiiiiii............
Sendandi: NA FN
HE/M/L/SFANG
S/MI
■■■■■■■