Helgarpósturinn - 22.08.1980, Síða 24

24
Helga Gunnarsdóttir: „Almenn-
ingur hefur ekki mikla ástæðu til
að hoppa hæö sina i loft upp af
hamingju’.’
Ernir Snorrason: „Þjóðfélagið er
algjöriega sterilt málefnalega
séö”
Davið Scheving Thorsteinson:
„Ég er mesti iukkunnar pamfill á
þessari jörð”
Föstudagur 22 ágúst 1980 £pg/r]rirpn*stl irínri
Ólafur Haukur Simonarson: Ólafur H. Torfason: „islendingar
„Þjóðfélagið mætti vera svoiitið geta oröið dálitið öfgasinnaöir”.
skynsamlegra að ýmsu leyti!’
Finnst íslendingum
gaman að lifa?
Eftir Guðlaug Bergmundsson Myndir: Einar Gunnar
Efnahagsmál þjóðarinnar hafa
um langt árabil verið eitt helsta
umræðuefni manna á meðal.
Ekki koma menn svo saman, aö
ekki sé óðar farið aö bölva verð-
bólgunni, þessu mesta meini is-
lensks þjóölifs, sem á sök á öllu
þvi sem miöur fer. Slæmri stöðu
sjávarútvegsins, iönaðarins og
annarra atvinnuvega. Hver rikis-
stjórnin á fætur annarri hefur
haft þaö að höfuðmarkmiði aö
vinna bug á þessum óvætti, en
hingað til hafa þær ekki haft
árangursem erfiði og þess vegna
bölva landsmenn þeim lika. „Þaö
er sami rassinn undir þeim
öllum,” segja menn gjarnan
þegar rætt er um stjdrnmála-
mennina.
Það má þvi ætla, að islendingar
væru almennt mjög óánægöir
með tilveruna og þjóðfélagið, sem
þeir búa I. Helgarpósturinn fór á
stúfana og ræddi við nokkra
landsmenn um þessi mál.
Lukkunnar velstand?
Það kemur i ljós, að þrátt fyrir
að sffellt sé verið að setja út á
þjóöfélagið, eru menn almennt
ánægðir meö sina tilveru.
„Ég er persónulega áreiöan-
lega einhver mesti lukkunnar
pamfill á þessari jörð og mér lið-
ur ákaflega vel,” sagði Davið
Scheving Thorsteinson iðnrek-
andi. Ernir Snorrason sálfræð-
ingurtók nokkuöi sama streng og
sagöist vera ánægður og sáttur
viðtilveruna. „Það er ekkert sem
kemur mér á óvart,” sagöi hann.
Ólafur H. Torfason, kennari i
Stykkishólmi, sagöi að ibúar þar
væru þaulsetnir á staðnum. Til-
færsla á fólki væri litil, fáir flyttu
burt af staönum og fáir flyttu
þangað. „Þannig að það mætti
álykta sem svo, aö fólk væri
nokkuð ánægt með sinn hag og þá
væntanlega tilveruna,” sagöi
hann.
Enn aðrir höfðu meiri fyrirvara
á þessu, eins og ólafur Haukur Si-
monarson rithöfundur, sem
sagði: „Erþaöekkibreytilegtfrá
degi til dags hjá hinum ýmsu ein-
staklingum? Ég er sæmilega
ánægður meö mina tilveru, en
það eru bæði lægðir og toppar i
þvi máli”
Jórunn Gunnarsdóttir, verk-
stjóri i fiskvinnslustöð Sam-
bandsins á Kirkjusandi, sagöi
hins vegar stutt og laggott:
„Verður maður ekki að sætta sig
viö margt?”
En þaö eru ekki allir á þvi, að
Islendingar séu ánægðir meö til-
veruna, eöa það er álit Helgu
Gunnarsdóttur félagsráðgjafa:
„Ég held, aö almenningur sé ekki
ánægður með tilveruna og þjóöfé-
lagið, enda tel ég að hann hafi
ekki mikla ástæðu til að hoppa
hæö sina 1 loft upp af hamingju.
Þær yfirlýsingar, sem koma um
stöðu þjóöfélagsins, bæði hag-
fræðilegar og aörar, gefa ekki til-
efni til bjartsýni, eða von um
betri tima,” sagði hún.
Ernir Snorrason er sammála
Helguaö þvi leyti, að hann heldur
að islendingar séu mjög ó án ægðir
með tilveruna, ,,en ég held hins
vegar” sagði hann, ,,að þeir séu
ekki djúpt óánægöir meö hana, aö
þetta sé á yfirborðinu. Innst inni
halda þeir, að þetta sé allt I
himnalagi og að þetta sé ágætis
þjóðfélag, sem þaö er lika að
mörgu leyti,”
„Gengið ofan á verka-
lýðnum”
Það virðist vera greinilegt, að
menn eru almennt ánægðir með
sina eigin tilveru, en ekki sé vist,
aö allir hinir séu það. En hvað
segja menn þá um þjóðfélagið?
Er það óalandi og óferjandi, eða
er allt i lagi með það eins og það
er? Hvort sem menn lýstu sig
ánægöa með þaö, eöa ekki, voru
þóallir sammála um að ýmislegt
mætti betur fara.
„Ég er ánægður með tilveruna,
en ég er ekki ánægður með þjóð-
félagsmálin, og þá sérstaklega
atvinnumálin,” sagði Eggert
Kristinsson, útlærður gullsmiöur,
en starfar við það að gljábóna
bila. Hann tók sem dæmi sæl-
gætis- og húsgagnaiðnaðinn. Það
væri greinilegt, að menn vildu
frekar flytja þessar vörur inn,
þar sem kostnaður við rekstur
þessara iðngreina væri mikill.
„Og þannig er þetta i sambandi
við allan iðnaö,” sagði hann.
Jórunn Gunnarsdóttir, verk-
stjóri á Kirkjusandi, sagði einnig
að hún væri óánægö með þjóöfé-
lagið, eins og það væri i dag.
„Mér finnst vera svo gengiö ofan
á verkalýðnum og ég tala nú ekki
um húsmæðurnar. Við byrjum
hér fyrir klukkan átta á morgn-
ana og stöndum jafnvel tiu tima.
Siöan þegar heim kemur, þá biöa
húsverkin eftir okkur. Mér finnst
ekki nógu metiö það sem hús-
mæðurnargera i dag,” sagði hún.
Séra Sigurður Haukur Guðjóns-
son var spuröur aö þvi hvort hann
yröi var við þaö i gegnum sitt
starf, hvort fólk væri almennt
óánægt. „Ekki mundi ég segja
það” sagöi hann. „Ég held, aö
það sé mikill meirihluti, sem er
ánægður, en sá ánægði kemur
yfirleitt ekki til að segja frá þvi.
Það er mikið frekar, að maður
rekist á þann sem er að kvarta,”
Ernir Snorrason sálfræðingur
sagði, aö það væri margt mjög
gott við islenskt þjóðfélag, og
nefndi sem dæmi samhjálpina,
sem hann telur vera ómetanlega.
Olafur H. Torfason sagði, að
hann væri ekki óánægður með Is-
lenska þjóðfélagið. Viö gætum
verið ákaflega ánægðir með
okkur meðal þjóðanna. Það væri
langt þvi frá, að við hefðum við
sömu vandamál aö glima og
næstu nágrannaþjóðir okkar, eins
ogt.d. atvinnuleysi, sem væri eitt
mesta böl hvers þjóðfélags.
„Ég held að við Islendingar
stöndum okkur ákaflega vel, þvi
við höfum svo góða yfirsýn yfir
okkar þjóöfélag, á hverju við lif-
um og hvað við þurfum, hvað það
kostar að vera Islendingur, að
vera maður. Þetta er fólkoft ekki
með á tilfinningunni úti I löndum.
Þar er þaö bara tannhjól 1 ein-
hverri vél og hugsar ákaflega
þröngt. Menn hugsa miklu viðar
hér. Ég er mjög ánægður með
marga eðlisþætti Islendinga og
hvaö þeir eru úthaldsgóöir viö
erfið skilyrði. Ég held að þeir eigi
þá lika að geta brugðist á þrosk-
andi hátt við alls konar vandræð-
um.”
Svava Ingólfsdóttir, 17 ára
Verslunarskólamær, sem vinnur i
fiski á Kirkjusandi, sagði aö sér
fyndist allt i lagi með þjóöfélagið,
en var sammála öðrum, að
mörgu mætti breyta og margt
mætti betur fara.
Verðbólgan ekki nei-
kvæðust
„Það sem mér finnst kannski
neikvæöast I þjóðfélaginu, er ekki
endilega verðbólgan eða einhver
slik fyrirbæri, sem koma fram i
efnahagskerfinu eða atvinnumál-
unum” sagði ólafur H. Torfason,
„heldur finnst mér skorta visst
frjálslyndi, aö þvi leyti, að menn
þyrðu að hafa augun opin fyrir
alls konar möguleikum. Til
dæmis, að menn sem eru áhang-
endur einhverra stjórnmála-
stefna eða heimsskoðana, leyfðu
sér það stundum að hugsa um að
það fælist eitthvað rétt I þvi sem
aðrir segja. Mér finnst menn
stundum veröa dálitið forstokk-
aðir og ofstækisfullir. Þeir eru
fljótir að ákveða sig og berjast þá
með oddi og egg fyrir sinu máli,
án þess að hugsa mikið um rök-
semdirnar. Þetta tel ég mikinn
ókost á Islendingum, að þeir geta
orðið dálitiö öfgasinnaðir. Þá
vantar það að vera opnari fyrir
mörgum möguleikum.”
Ernir Snorrason var á svipuðu
máli, og sagði, að það væri eitt
áberandi, sem mætti betur fara i
Svava lngólfsdóttir: „Allt i lagi
meö þjóðfélagiö.”