Helgarpósturinn - 26.03.1982, Blaðsíða 16

16
Föstudagur 26. mars 1982 Jie/garpósfurinn
„í þessu starfi eru tvö jobb fúlari en and-
skotinn”. Þorgeir ýtir frá sér ýsunni og
skolar munninn meö vatni. „Þaö er aö leika
jóiasvein og aö kynna bingó”.
— Bingó? Hvaö er aö þvi?
„Sjálfsagt er gaman aö spila bingó. En
fyrir kynninn er þetta afskaplega einhæf
framkvæmd. Töluupplestur. Sjáöu til.
Bingó stendur frá átta aö kvöldi til miö-
nættis eöa um þaö bil. Þú ert á sviöinu allan
timann. Þaö er geysileg spenna i salnum,
sérstaklega þegar liöa tekur á. öll fram-
kvæmd veröur þvi aö vera afskaplega hnit-
miöuö. Mistök þykja ekki fyndin. Ef ég
mismæii mig á tölu á viökvæmu augnabliki
á ég allt eins von á þvi aö fá gias i hausinn”.
Aö kynna bingó og aö leika jólasvein eru
aöeins tvö störf af mörgum sem Þorgeir
Astvaidsson innir af hendi. Hann hefur á
undanförnum árum smám saman oröiö
einskonar miöpunktur I islenska
skemmtanaheiminum — maöurinn sem
alltaf er einhversstaöar nálægur þegar
fleiri en tveir menn hittast til aö gera sér
giaöan dag, hvort sem hann er kynnir á
skemmtuninni, f sjónvarpinu heima i stofu,
eöa i útvarpinu, aö flytja grin á baili eöa
syngja vinsæi iög.
Hann á i rauninni engan vinnufélaga.
Hann er eini maöurinn i sinni stétt. Sjálfur
veit hann ekki hvaö hann á aö kaila sig.
Segist reyndar hafa heyrt ágætt orö yfir
free-lancemennsku um daginn en er búinn
aö gieyma þvf aftur. Allt um það, þá hefur
maöurinn nóg aö gera. Þegar Helgar-
pósturinn hitti hann aö máli var hann um
miðjan dag aö ræöa viö Magnús óiafsson
útá gangstétt viö Sföumúlann. Þeir höföu
veriö aö skemmta saman kvöldiö áöur.
Þorgeir var ekki farinn aö boröa neitt þann
daginn svo þaö varö úr aö viö renndum
niður á Ask viö Suöurlandsbraut, þar sem
hann fékk sér ýsu en viö Jim fylgdumst
meö honum boröa. Þaö vottast hér meö aö
Þorgeir fer ágætlega meö hnif og gaffal.
Þegar hann haföi þurrkaö sér um munninn
og kveikt sér f sfgarettu báöum viö hann
svona til aö byrja meö aö lýsa dæmigeröri
vinnuviku.
Mánudagur. „Morgninum eytt niöri: i út-
varpi, f undirbúning fyrir þriðjudagssyrpu,
skýrslugerð og sitthvað i þvi sambandi. Eg
geri lika talsvert af þvi að lesa inná aug-
lýsingar og mánudagseftirmiðdagar fara
gjarna I það. Nú og oft nota ég þá lika til
að stússa aðeins fyrir sjálfan mig”.
Þriöjudagur. „Bein útsending I útvarpinu
eftir hádegið, ogmorgunninr fer allur I
undirbúning. Eftir að ég er búinn i út-
varpinu fer ég á fund þar sem lögð eru drög
að tltsýnarkvöldi á Broadway þar sem ég á
að kynna”.
Miövikudagur. „Ég fer á fund uppi sjón-
varpi vegna FlH-þáttanna og siðan á annan
fund vegna Skonrokks. Seinna um daginn
fer ég svo á fund vegna kynningar á
fatnaði. Um kvöldið er stjórnun á bingói”.
Fimmtudagur. „Um morguninn fer ég
niður i sjónvarp og skoða filmur fyrir Skon-
rokk,timaset þær og fer yfir hugsanlega
uppröðun. Eftir hádegið redda ég vixli.
Siðdegis fer ég svo i upptöku á innskotum I
Laugardagssyrpu niðri I útvarpi. Um
kvöldiö er annaö bingó.
Föstudagur. „Fundur með Dagblaðs-
mönnum i sambandi við Stjörnumessu, en
ég hef tekiö að mér að sjá um ýmislegt I
sambandi við hana. Föstudagseftirmiðdag-
inn nota ég i að ræða við Helgarpóstinn. Um
kvöldið förum við Maggi óla suður með sjó
að skemmta”.
Laugardagur. „Bein útsending I út-
varpinuogmorgunninn ter alluri undirbún-
ing. Klukkan sjö: Enska knattspyrnan. Þá
fer siminn úr sambandi og sjónvarpið stillt
á hæsta. Laugardagskvöldið fer i að
skemmta með Magnúsi á æskulýös-
skemmtun I Þróttheimum”.
Sunnudagur. „Um daginn spila ég plötur
fyrir vangefna, á skemmtun þeirra. Þetta
hef ég gert um nokkurra ára skeið og finnst
ákaflega gaman. Þeir eru hreinskilnustu og
skemmtilegustu áheyrendur sem maður
kemst I færi við,einlægir og heiðarlegir. A
sunnudagskvöldiö er það svo grisaveisla á
vegum Crtsýnar á Broadway”.
Áræðinn slrákur
„Þetta er nú kannski óvenulega stif
vika”, segir Þorgeir. „En eitt það besta við
þessa vinnu er aö ég get nokkuð ráðiö þvi
hvað ég vinn mikið. Mér finnst gott að
vinna eins og þræll I nokkrar vikur i einu,
kannski svona þrjár vikur, en get siðan
skipulagt margra daga rólegheit. Þá daga
tek ég i að verðlauna mig fyrir að vera
áræðinn og duglegur strákur hina dagana
og til að vera með krökkunum minum”.
Þaö voru einmitt krakkarnir hans Þor-
geirs sem réðu þvi að hann fór að stunda þá
vinnu sem hann stundar núna. Krakkinn,
réttara sagt, hann var bara einn þá.
„Um þessar mundir eru akkúrat þrjú ár
siðan ég hætti á skrifstofu og fór heim að
passa barn. Siðan byrjaði ég, eins og aðrir
tslendingár, að reyna að. ná mér I auka-
vinnu. Hún hefur siöan hlaðiöutan á sig. Nú
eru Ihlaupin orðin að aöalatvinnunni.
Þetta byrjaði semsagt á þvi aö ég var að
reyna að eignast þak yfir höfuðið. Og þá
víðtai: Guðjön Arngrímsson
mund: Jim Smari
Dorgeir Asivaidsson í HeigarpóslsviOlali
þýöir ekki að sitja heima. Þá er um aö gera
að leita sér að aukavinnu. Ég hafði sem
unglingur verið i hljómsveitarbransanum
og átti vini og kunningja á kafi i þessu. Ég
leitaði þvi til þeirra þegar launaumslag
fjölskyldunnar fór að verða full létt. Fyrst
vann ég aöeins I Tónabæ fyrir æskulýðsráö,
þaðan fór ég I útvarpið — svo kom sjón-
varpiö. Skonrokksþættirnir áttu nú reyndar
bara að verða fjórir i upphafi en nú eru þeir
orðnir fleiri en 60.
Þetta er skemmtilegt starf. Það sista
við það er liklega hinn eilifi þeytingur. Það
er að þurfa stöðugt að vera að setja sig inni
eitthvað nýtt. Að takast á við eitthvað allt
annað en i gær.
— En felst ekki einmitt sjarminn i þvi?
„Jú, þetta er sjarmerandi að minnsta
kosti I upphafi. En svo getur sjarminn orðið
að plágu. Það er nú einu sinni svo að þegar
til lengdar lætur þurfa flestir að hafa fastan
punkt i tilverunni. Það hlýtur til dæmis að
vera ömurlegt að eiga hvergi heima. Þetta
er svolitiö skylt þvi. Þess vegna lit ég aö-
eins á þetta sem timabundiö starf. Ég ætla
ekki að vera lengur I þessu en nokkur ár,
þennan hluta ævinnar sem ég er móttæki-
legur fyrir svona hasar.
Hennslubók í umburðarlyndi
Ég var búinn að sitja I skóla I 17 ár sam-
fleytt og sfðan fór ég beint I að vinna við það
sem ég hafði verið aö læra. Einhvernveginn
fannst mér að ég hefði þörf fyrir að kynnast
öðru. Þessi farvegur var alltof fast
mótaður.
Og ég held, að ég hafi haft rétt fyrir mér.
Stærsti kosturinn við þetta starf er sá aö ég
hef kynnst óskaplega mörgum i þessu. Og
ég hef kynnst þvi hvernig þetta fólk hagar
sér og hugsar. Það hefur sýnt mér hve
þröngsýnn maður er I rauninni. Það er svo
auðvelt að standa utan við hlutina og for-
dæma það sem þú þekkir ekki. Þetta starf
hefur gefið mér tækifæri til að kynnast svo
ótalmörgum viðhorfum, og það hefur leitt f
ljós ihaldssemina I manni.Þetta er ágætis
kennslubók I að ala upp I manni umburðar-
lyndi”.
Þorgeir er einn örfárra poppara (það er
óhætt aö kalla hann það, hann söng tvö af
vinsælustu lögum siðasta árs) sem hefur
langskólanám aö baki. Hann er landa-
fræðingur, og vann þar til fyrir þremur ár-
um á þróunarstofnun Reykjavikurborgar,
sem nú er borgarskipulagið,við aðalskipu-
lag höfuöborgarsvæðisins . „Þetta var
ýmisskonar kortavinna og rannsóknir sem
lúta að skipulagi”, segir Þorgeir. Hann var
spurður hvort menntunin nýttist honum
eitthvað í starfinu núna.
„Ekki beinlínis. En auðvitað kemur
skólaganga manni oft til góða, til dæmis við
að semja kynningar og ýmislegt annað. En
I skemmtanabransanum er landafræðin
reyndar ekki til umræöu daglega”.
Óslýrilálur
— Þú getur með réttu kallað þig mennta-
mann. Einhvern veginn hefur maöur á til-
finningunni að menntamenn liti almennt
fremur niður á poppara. Finnst þér þú
njóta virðingar i þessu starfi?
,,Ég hugsa nú sem betur fer litið um það.
Þetta er eiginlega starf um allt og ekkert. í
aðra röndina er það nauðaómerkilegy hina
bráðnauðsynlegt. En það er rétt að störf
sem tengjast skemmtanaheiminum eru
yfirleitt ekki talin neinar virðingarstööur.
En það snertir mig litið.
Hitt er annað að ég ætla ekki að líengjast f
þessu og ég passa mig á að slíta ekki alveg
tengslin viö mitt svið — landafræðina. Ég
glugga I skræöurnar þegar ég má vera að,
hef samband við kollega og reyni að sjá til
þess að ég fylgist nokkurnveginn með þvi
sem er aö gerast á þessu sviði. Ég reikna
fyllilega með að fara aftur i þetta”.
Þorgeir Astvaldsson er Reykvikingur,
ættaður úr Dölunum og kominn af Irskum
þrælum. Hann segist hafa verið heldur
óstýrilátur og Istöðulaus unglingur.
14 ára gamall stofnaði hann ásamt félög-
um sinum bilskúrsbandiö Tempó. A þess-
um árum, '64-65, var annarhver strákur I
hljómsveit, en Tempó skar sig brátt úr.
Hljómsveitin varð griðarlega vinsæl á
skömmum tima og hélt þeim vinsældum
þar til hún hætti snögglega.
Tempóstrákarnir sneru sér að öðru.
Guðni Jónsson er nú framkvæmdastjóri
stálhúsgagnafyrirtækis, Halldór Kristins-
son er smiður, Páll Valgeirsson er fisk-
tæknifræðingur og Davlð Jóhannesson er
gullsmiður en starfar við þungavinnuvélar
á Hvolsvelli. Þorgeir er það sem hann er.
Hann var spuröur hvort svona vinsældir
gjörspilltu ekki viðkvæmum 14 ára ungling-
um?
lempó
„Ég held að það hafi verið mesta furða
hvernig við sluppum úr þessu. Og það er
auðvitað fyrst og fremst þvi að þakka að við
áttum góða að. Þaö var alltaf númer eitt,
tvö og þrjú að ilengjast ekki I þessu. Skóli
skyldi það vera. Við litum aldrei á þetta
sem neitt annað en ævintýri.
Vendipunkturinn var liklega seinna
haustið sem við störfuðum. Þá hafði okkur
verið boöið i hljómleikaferð til Sviþjóðar,
en viðtókum þá ákvörðun að fara ekki. Það
hefði haft það i för með sér að viö urðum að
sleppa skóla þann veturinn og þá er llklegt
að los hefði komið á okkur og við þá haldið
áfram I þessu. En við sátum heima og fór-
um I skólann og það gerði útslagið”.
— Var Tempó góö hljómsveit?
„Nei. Hreint ekki. Við gátum ekkert. En
þetta var æðislega gaman. Við hittumst
núna til að æfa fyrir FIH hátiðina og þurft-
um mikið að hafa fyrir hlutunum, þó ekki
værum við að æfa stórbrotin verk. Við
ætluöum aldrei að komast yfir þetta. Eftir