Helgarpósturinn - 22.04.1983, Síða 4

4
sturinn-
Hlemmur fíkniefnamiðstöð Reykjavíkur?
ÞAU EIGA
ÞAÐ
SAMEIGIN-
LEGT
AÐ BÚA
VIÐ
ERFIÐLEIKA
HEIMA
FYRIR
Q Því hefur verið haldið fram opinberlega og manna í millum að
áningarstöðin á Hlemmi sé óskaplegur vandræðastaður. Þar sé
ein helsta dreifingarmiðstöð fíkniefna í landinu, þar vaði ungl-
ingahópar uppi með ofbeldi og látum svo saklausir vegfarendur
þori ekki í skjól undan vetrarhörkunum
j | Bileigendur þurfa ekki mikið að fara um Hlemm. En það kom
okkur á óvart þegar við vörðum nokkrum stundum þar í liðinni
viku hve mannlífið á Hlemmi er margbreytilegt og fjölskrúðugt.
Þar er margt sem gleður augað — og þar er líka sitthvað sem er
síður en svo skemmtilcgt. í einu horni — fjærst lögreglustöðinni
á móti — heldur sig ákveðinn hópur fólks, mestmegnis ungling-
ar. Eldri ungmenni eru þar þó innanum. I því horni er ekki óal-
gengt að sjá hellt út í gosdrykkjamálin úr flöskum í brúnum
bréfpokum. En fíkniefnaneyslan og -salan blasir hvergi við.
1 j Hlemmur og nágrenni meöal staöa í
Reykjavík þar sem fíkniefnaverslun fer fram
Vandamálakjarninn á Hlemmi kannski
20 unglingar af 20 þúsund
Unglingar í dag afskiptir eins og
fatlaöir og gamia fólkiö
Engu að síður kemur það oft
fyrir að Hlemms er getið í rann-
sóknum fíkniefnadeildar lögregl-
unnar í Reykjavík. „Fólk hittist
stundum þarna til að afhenda
eitthvað lítilræði,“ segir Gísli
Björnsson, yfirmaður deildarinn-
ar. „Þetta er þægilegur staður til
að hittast á. Þarna hangir talsvert
af unglingum í reiðileysi lon og
don, krakkar sem hafa engan ann-
an fastan samastað. Það kemur
fyrir að við þurfum að sækja
unglinga þarna út á plan. En það
er alls ekki um það að ræða, að
Hlemmur sé einhver meiriháttar
miðstöð. Þetta eru smáreddingar,
eitt og eitt gramm af hassi, sem
þarna fer á milli fólks. Það eru
kannski fjórir eða fimm krakkar,
sem skjóta saman í eitt eða tvö
grömm af hassi á staðnum og svo
X ■ ,;; ■ '
STUNDUM GAMAN HER — EN
NÓG ANNAÐ HÆGT AÐ FARA
Þúsundir manna fara daglega
um Hiemmtorg. Þar er áreiðan-
lega fjölfarnasti staöur í landinu.
Fólkió á Hlemmi er af öllu tagi, úr
öllum þjóðfélagsþrepum. Meðal
fastagesta eru lifeyrisþegar, land-
legusjómenn, eirðarleysingjar,
eldhressirkrakkarsem þykir gam-
an að hittast, reiðileysisfólk og
allt þar á milli. Mannlífið á
Hlemmi er litríkt og fjölbrcytilegt
— og þar cr hlýtt og hægt að
standa af sér norðangarrann.
Við tókum eftir því í vikunni, þegar við
vörðum nokkrum tíma á Hlemmi, að þar
var eitthvað um sama fólkið. Snemma dags,
fljótlega upp úr hádegi, tókum við eftir hópi
frisklegra og fjörmikilla stráka, snyrtilegra
og vasklegra.
Þegar við gáfum okkur á tal við þá
reyndust þeir vera flestir á aldrinum 12-13
ára og úr Smáíbúðahverfinu. „Við erum
bara að hitta krakkanaþ sagði einn þeirra,
Sævar Guðmundsson, þegar við spurðum
þá hvað þeir væru að slugsa.
— Er ekki hægt að fara eitthvert annað en
á Hlemm?
„Jú, jú, nóg annað hægt að fara. En
stundum dettur okkur í hug að fara hingað
og þá hittum við alltaf einhverja krakka,
sem er gaman að tala við“
— Þið sýnist ekki vera neinir vesenis-
strákar — hvað eruð þið að gera þegar þið
eruð ekki hér eða í skólanum?
„Stundum erum við í fótbolta, stundum
heima hjá einhverjum okkar, stundum í leik-
tækjasölum, hingað og þangaðþ svaraði
annar strákur, Ásbjörn Ásbjörnsson.
— En er engin leið að vera heima hjá sér?
„Jú, við erum oft heima. Eða að minnsta
kosti stundum. Það er bara ekkert skemmti
legt að hanga einn heima"
— Hvað með áhugamál?
„Ég er svolítið í frjálsum íþróttum;*
svaraði Sævar. „En ég fer í sveit í sumar svo
Glaðir og reifir skólastrákar hitta
kunningjana á Hlemmi stöku sinn-
um og finnst gaman að líta þar við:
Guðmundur Birgisson, Bergleif
Johannsen, Sævar Guðmundsson,
Hallur Wardun og Ásbjörn Ásbjörns-
son.
svipmynd úr glaðværu
mannlífi á Hlemmi
ég veit ekki hvort maður fær mikið tækifæri
til að æfa“
„Það er misjafnt. Stundum í tvo eða þrjá
tíma, stundum löbbum við niður í bæ,
stundum komum við ekkert hingað í marga
daga eða vikur“
— Hvernig líst ykkur á fólkið sem hangir
hérna?
„Sumir eru ágætir. Flestir. En svo eru líka
sumir alltaf fullir og með einhverja stæla"
svaraði enn einn félaginn, Bergleif Johann-
sen.
— Eru þessir fullu alltaf þeir sömu?
„Nei, ekki alltaf. Þetta er fólk á ölium
aldri. Það er rnargt gamalt fólk líka. Við
erum farnir að þekkja sumt gamla fólkið
sem er hérna oft“
— En þið eruð hérna bara af því að það
er gaman?
„Já. Stundum er gaman. Stundum ekki’
og þá förum við bara eitthvað annað“