Helgarpósturinn


Helgarpósturinn - 29.08.1985, Qupperneq 12

Helgarpósturinn - 29.08.1985, Qupperneq 12
Sverrir Stormsker tónlistarmaður og texta — Madurinn er grindhoradur og þessvegna er spurt í fyrstu; fœrdu ekkert að éta? „Ég hef nú reynt að safna ístru í ein fjögur ár, lagt mig meira að segja í líma við það. En það hefur alls ekki gengið, sem er í rauninni mjög merkilegt, því ég hef ailtaf verið haldinn mjög vel lukkaðri söfnunaráráttu. Áður en ég fór að reyna að saf na spiki, safnaði ég til dæmis bókum með mjög góðum árangri..." — Ertu annars upptekinn af ímynd þinni, út- liti? „Þetta útlit mitt ræðst nú eiginlega af sjálfu sér. Ég meina, ímynd mín hefur mjög praktískan bakhjarl.. — Hvað ertu að fara? „Jú sjáðu, ef ég tek bara skeggið sem dæmi, þetta tjúguskegg mitt, þá er ástæðan fyrir þvi að það er þarna einfaldlega sú að mér hefur gengið svo erfiðlega að raka þessa staði sem það hylur. Mín skeggrót er hvað þykkust á þessum svæðum fésins. Vöxturinn er þarna kröftugri en annar- staðar í andlitinu og þessvegna er svo erfitt að öðlast jafnvægi í heildarrakstrinum. Mér finnst því réttast að gefa þessum plássum sjens, að dafna fullkomlega á kostnað hinna." — Stoltur? „Þetta skegg veitir mér ákaflega mikla ham- ingju. Það getur líka komið sér vel um helgar. Þetta eru þá veiðihárin mín, skilurðu...“ Maður lærir aldrei neitt — Aðrir sálmar. Hvenœr áttaðirðu þig fyrst á því að þú hafðir tónlistargáfu? „Þetta var engin uppgötvun, bara nokkuð sem kom af sjálfu sér. Það var pjanó á heimilinu. Systir mín, mér eldri, spilaði þindarlaust á það dagana langa. Loks fór ég að dæmi Mozarts og fylgdist með. Og iærði mína lexíu.“ — Ertu góöur? „Já, já. Eða viltu kannski að ég svari þessu eitthvað öðruvísi?" — Og allt er þetta komið frá sjálfum þér, eng- inn lœrdómur eða hvað? „Nei, en ég hef kennt sjálfum mér.“ — Þú ert kannski ekkert fyrir það að lœra? „Ég er afskaplega mikið gefinn fyrir lærdóm. Altso, þegar ég er kennari sjálfs mín.“ — Skólar? „Já skólar. Mér leiðist að tala um skóla. Lífið hefur kennt mér að bækur kenna manni ekkert um lífið. Eini kennarinn í lífinu er lífið sjálft." — Og skólavistin þar af leiöandi stutt? „Ja, einn vetur í framhaldsskóla, búið. Ég get orðað þetta eins og Laxness: Ég hætti í skóla til að afla mér menntunar." — Hefurðu fengið hana? „Ég hef fengið smáskammt af henni, sem er í fullkomnu samræmi við aldur minn. Ég er bara ári betur en tvíræður. Að vísu held ég að maður læri aldrei neitt. Líf- ið er stöðug endurtekning mistaka. Og reynslan er orðið sem menn gefa mistökum sínum eins og Oscar Wilde orðaði það.“ Vitanlega drekk ég brennivin — Hvernig finnst þér svo þér hafa tekist að lifa? „Hingað til hef ég eytt lífinu í fullkominn óþarfa, þ.e.a.s. eytt því í vinnu frá níu til fimm. Menn almennt vinna til þess að losna við að hugsa. Og verið getur að ég hugsi til að losna við að vinna. Allavega hef ég verið svolítið upptek- inn af því vafasama áhugamáli upp á síðkastið, en það er eins og menn vita mjög illa liðið uppi á íslandi. Mottóið er jú þetta; vinnan göfgar, hugsun letur." — Sem sagt, iðjuleysingi? „Já, eftir þessari rótgrónu íslensku skilgrein- ingu."^ — A hverju lifirðu? „Ég lifi á þessu heilnæma lofti sem maður á að vera svo stoltur af. Svo skammtar amma mín mér andlegan spíritus á síðkvöldum. Ég bý hjá þeirri konu, fæ það frítt hjá henni, ég meina, húsnæðið." — Ömmudrengur? „Já, ég er ömmudrengur." — Hvað með veraldlegan spíritus? „Vitanlega drekk ég brennivín. Ég skal fara með svoddan auglýsingartexta sem ég samdi í því sambandi: Alkóhólið hressir kœtir hyglar drjólum sjans, þar skín sólin sem að kœtir sál hvers rólfœrs manns. . . . . .eða bólfærs manns, nema hvað, altént er þetta með innrími og ég er svolítið stoltur af því. En brennivínið já; ég býst við því að ég sé mjög góður drykkjumaður. Ég hef vanið mig á að drekka mjög regluiega. Að vísu hefur neyslan dregist heldur saman hjá mér að undanförnu, eða niður í fjögur skipti í viku. Þannig að eftir skilgreiningu okkar fslendinga er ég orðinn einskonar reglumaður hvað þetta varðar. Mér finnst það ofboðslega sorglegt, þ.e.a.s. hvað ég fæ mér orðið sjaldan neðan í því. En ég gerði þetta nú fyrir áeggjan hennar ömmu minnar...“ Pöbb-inn, útibú af Litla-Hrauni — Pú hófst þinn opinbera tónlistarferil á Pöbb-inum við Hverfisgötu. . .? „Já, og veistu hvað, eina lagið sem ég kunni texta við til að byrja með var barasta „Det var brændevin í flasken". En það var nú líka í góðu lagi. Gestirnir vildu hvort eð er ekki hlusta á neitt annað allan tímann sem þeir þömbuðu þarna...“ — Hvernig var annars að vinna þarna? „Það var ekki næstum því eins leiðinlegt og það var þrúgandi. Ég spilaði þarna öll kvöld í hálft ár. Og gestirnir maður... Þessi staður virð- ist mér vera hálfgert útibú af Litla-Hrauni. Fólkið á staðnum kom mér fyrir sjónir sem nýútsloppn- ir eða verðandi fangar. Ég heyrði allavega ekki betur en þeir væru, flestir hverjir, að undirbúa næsta rán yfir kollunum. Eða þá að fagna frelsi sínu með því að brjóta þær á höfði hvers annars." — Var það I þessu umhverfi sem þú fórst að semja þín fyrstu lög? „Nei, nei. Það var þarna sem ég missti anda- giftina. Og að því er ég hélt í fyrstu, fyrir fullt og allt. Nei, nei. Ég var tíu ára blaðburðardrengur þegar ég samdi mitt fyrsta lag. Ég var þá að bera út Vísi. Og mjór reyndist svo mikils vísir.“ — Hvernig koma lögin núorðið? „Það er voðalega einfalt fyrir mig að semja lög. Sannast sagna sest ég ekki við pjanóið mitt án þess að til verði nýtt lag. Og vei því, ef ég hef gleymt að taka með mér spólu þegar ég hef á annað borð hlammað mér fyrir framan nótna- borðið. Það er svo hræðilegt að gleyma snilldar- verkunum. Eins og að missa fóstur. Ég held bara alveg eins." Annarra sorg er mín gleði — Ertu sáttur við þessa plötu sem þú varst að senda frá þér, „HITT er annað mál"? „Já, virkilega. Og einnig með þær undirtektir sem ég hef fengið." — Um hvað fjallar hún að þínum dómi? „Um upprisu holdsins." — Hefur hún selst? „Platan hefur selst í hundrað eintökum. Þessir kaupendur hafa svo yfirleitt verið frekar óham- ingjusamir með hana. Og annarra sorg er mín gleði. Veistu; ég myndi missa alla virðingu fyrir mér sem listamanni ef ég fengi almennt lof fyrir það sem ég er að gera. Þegar menn segja mig vera á villigötum veit ég að ég er á réttri braut. Þetta er vegna þess að þá aðeins hefur lýðurinn rétt fyrir sér þegar hann viðurkennir að hann hafi rangt fyrir sér... og það er mjög sjaldgæft. Sverrir Stormsker er skringilegur. Það á ekk mestmegnis um skoðanir hans. Þær sem hann sendi nýlega frá sér. Hún þykir með og helsti of klæmin i

x

Helgarpósturinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.