Tíminn - 28.01.1962, Blaðsíða 7

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Tómas Árnason Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb): Andrés Kristjánsson, Jón Helgason Frétta
ritstjóri: Indriði G Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar: Tómas
Karlsson Auglýsingastjóri: EgiII Bjarnason Ritstjórnarskrifstof-
ur i Edduhúsinu; afgreiðsla. auglýsingar og aðrar skrifstofur
Bankastræti 7 Símar: 18300 - 18305 Auglýsingasími 19523 —
Afgreiðslusími 12323 — Prentsmiðjan Edda h.f —
Askriftargjald kr 55 á mán innan lands. í lausasölu kr 3 eint.
Friðmælí Bjarna
Árum saman hefur það vakið athygli manna, hve Ólaf-
ur Thors, formaður S.iálfstæðisflokksins, hefur verið nær-
gætinn og blíðmáll við kommúnista, einkum Einar 01-
geirsson. Skýringuna vissi þó hvert mannsbarn. — Ólafur
var að halda opinni greiðri Jeið til kommúnista, þegar til
þyrfti að taka, eins og þegar nýsköpunarstjórnin var
mynduð.
Bjarni Benediktsson hélt hins vegar uppi hinni „hörðu
stefnu“ íhaldsins gagnvart kommúnistum, beitti þá harð-
ræðum í orði og háði kosningabaráttuna oftar en einu
sinni að mestu austur á Volgubökkum. Menn skildu, að
hér var hlutverkum skipt, eins og forysta Sjálfstæðis-
flokksins taldi nauðsynlegt.
Um áramótin hélt Bjarni friðarræðu, sem fræg er
orðin að ýmsu. Bjarni boðaði þar frið og vinsamlegri
skipti við andstæðinga. Sem dæmi um augljósan vilja
stjórnarflokka sinna um þetta nefndi hann tvö dæmj, þar
sem ríkisstjórnin hefði tekið undir þingmál andstæðinga
með stuðningi og fylgi. Ýmsum þótti kynlegt, að dæmin
skyldu bæði svo valin, að um var að ræða mál, sem þing-
menn kommúnista höfðu borið fram, enda kannske lítið
um önnur dæmi. Augljóst var, að þetta var nýr tónn hjá
Bjarna, og að hann gaf með þessu til kynna, að friðmæl-
um hans var aðeins beint til kommúnista. Rétt áður hafði
hann hlaupið til með írafári að bjarga Einari Olgeirssyni
inn í Norðurlandaráð.
Menn urðu hugsi. Hvernig stóð á umskiptum Bjarna
í garð kommúnista? Skýringin lá mönnum þó brátt í aug-
um uppi. Bjarni var orðinn formaður Sjálfstæðisflokks-
ins í stað Ólafs, sem ekki gat nú iengur farið með blíð-
mælahlutverkið í garð kommúnista. Það hafði Bjarni því
tekið að sér eins og formennskuna og virtist ekki leitt.
Þannig er leið íhaldsins til kommúnista greið og opin sem
fyrr, og dyrnar eru beint inn í herbergi Moskvukommún-
ista.
Siðleysi Morgunblaðsins
í gær barst blaðinu greinargerð frá Alþýðusambandi
íslands, þar sem skýrt er frá svo furðulegri óskammfeilni
i blaðamennsku hjá Morgunblaðinu, að fullkomin ástæða
er til að vekja á því athygli.
Undanfarna daga hefur Morgunblaðið haldið því fram,
að forseti Alþýðusambands íslands væri horfinn frá til-
lögu, sem hann flutti og samþykkti eins og aðrir alþing-
ismenn á þingi í haust, um skipun nefndar til að athuga,
hvernig bezt yrði unnið að raunhæfum kjarabótum „með
því að koma á átta stunda vinnudegi meðal verkafólks
án skerðingar heildartekna“. Skoraði Mbl. síðan á hann
bvað eftir annað að svara því hiklaust, hvort þetta væri
rétt.
Síðan sendir forseti ASÍ Mbl. hið margumbeðna svar
sitt, en þá bregður svo við, að það er ekki birt, heldur
stingur ritstjórinn því í skúffuna og semur og birtir nýja
árásargrein um að Hannibal sé „hlaupinn frá tillögum um
kjarabætur”. Svarið, sem Mbl. hefur ákafast heimtað er
ekki birt, þegar það berst, heldur aðeins getið um það i
nýju árásargreininni, að það hafi borizt.
Án þess að metin séu hér efnisatriði þessarar deilu er/
fullkomin ástæða til að vekja athygli á þessari siðlausu
blaðamennsku Morgunblaðsins.
De Gaulle treystir Joxe bezt
Þess vegna hefur hann falið honum embætti Alsírmálaráðherrans
DE GAULLE er maður, sem
yfirleitt flíkar ekki fyrirætlun-
um sínum. Hann undirbýr þær
í kyrrþey og lætur ekki til
skarar skríða fyrr en hann tel-
ur sig geta komið þeim fram.
Það er a.m.k. álit frönsku
þjóðarinnar og því tekur hún
enn með óvenjulegri rósem,i hve
lítið virðist aðhafzt í Alsírmál-
inu á sama tíma og óaldaröfl
hægri manna vaða meira og
minna uppi. Hún trúir því, að
de Gaulle sé að búa sig undir
það að höggva á hnútinn og
muni gera það óvænt og ræki-
lega, þegar tími hans er kom-
inn.
Sennilega má þó de Gaulle
ekki draga þag lengi úr þessu,
að höggva á þennan óleysan-
lega hnút, ef þolinmæði þjóð-
arinnar á ekki að vera ofboð-
ið. Annars getur sú trú brátt
skapazt, að hann muni aldrei
gera það, og Frakkar í örvænt
ingu sinni leita einhverrar ann
arrar forustu, sem þó er engin
sjáanleg, eins og málin standa
Enn er de Gaulle helzta vonin
um björgun.
SÁ FRAKKI, sem nú gegn-
ir einna erfiðustu viðfangsefni
næst de Gaulle, er Alsírmála-
ráðherrann, Louis Joxe. Um
hann gildir það einnig, að
hann hefur notið trausts landa
sinna sem einn líklegasti mað-
urinn til að koma Alsírmálinu
í höfn. Einkum nýt.ur hann
trausts vinstri manna, en hann
lilheyrði vinstra armi radikala
flokksins, unz hann hætti bein-
um afskiptum af stjómmálum
Joxe er oft nefndur sem lík-
legasta forsætisráðherraefni de
Gaulle, ef de Gaulle leitaði
einkum stuðnings vinstri afl-
anna til að koma fram Alsír-
stefnu sinni.
Margt er talið hafa valdið
því, að de Gaulle fól Joxe emb-
ætti Alsírmálaráðherrans í
nóvember 1960 eða þegar við-
búnaður var hafinn að samn-
ingum við stjórn uppreisnar-
manna. Joxe er talinn góður
samningamaður, opinskár og
einbeittur, en þó léttur í máli
og viðfelldinn. Talið er að de
Gaulle meti hann ekki sízt
vegna þess, að hann segir hon-
um hiklaust meiningu sína, og
það alveg eins þótt hann sé á
öðru máli. De Gaulle er sagð-
Tónleikar hljómsveitarinnar í
samkomusal Háskólans 25. jan. sl.
voru þeir 7. í röðinni og aðrir á
nýjá árinu. Einleikari var að þessu
■sinni próf. Smetana, sem hér er
staddur um þessar mundir.
Tónleikarnir hófust á íslenzkri
svítu eftir dr. Hallgrím Helgason.
Hann hefur sem kunnugt er verið
óþreytandi í að draga fram úr
gleymsku þjóðlög og festa þau á
blað og er það mikil vinna, sem
felst í því að skrifa upp eftir
minni, aöallega eldra fólks margt
stefið, sem ella hefði máske farið
forgörðum. Nú er það svo með
þjóðlögin, að þau eru nú ekki skil-
yrðislaust öll perlur, en innan um
finnast þær svo sannarlega.
Þessi 6 mismunandi stef, sem dr.
Hallgrímur byggir svítu sína upp
á eru öll sérkennileg hvert í sínu
lagi. Náði nann þar sérstökum og
föstum tökum á efninu, og var t. d.
stef 2 um „Veröld snjöll með véla
LOUIS JOXE
ur taka betur gagnrýni Joxe
en annarra samstarfsmanna
sinna.
LOUIS JOXE er sextugur
að aldri. Hann var prófessor í
sögu við háskólann í Metz, þeg-
ar siðari heimsstyrjöldin hófst,
og hafði unnið sér gott orð
sem sagnfrœðingur. Hann flýði
til Alsír eftir ósigur Frakka
vorið 1940, og þaðan til Lond-
on, þar sem hann gerðist eins
konar aðalframkvæmdastjóri
útlagastjórnar de Gaulle. Því
starfi hélt hann öll stríðsárin.
Eftir styrjöldina stjómaði
hann fyrst fræðsludeild utan-
ríkisráðuneytisins, en varð síð-
ar sendiherra Frakka í Moskvu
og Bonn. í Moskvu skiptust
þeir Krustjoff og Joxe oft á
spaugsyrðum, en Joxe talar
ágætlega rússnesku.. Hann er
léttur í skapi í samkvæmum
og kann mikið af málsháttum
og kímnisögum. Það kann
Krustjoff vel að meta.
Eftir að hafa lokið tíma sín-
um sem sendiherra í Moskvu
og -Bonn, varð Joxe aðalráðu-
neytisstjóri u.tanríkisráðuneytis
ins í París. Því starfi gegndi
hann, er de Gaulle kom til
valda. De Gaulle gerði hann
fljótlega að menntamálaráð-
herra sínum, en þar beið að
leysa viðkvæmt deilumál, sem
var afstaða ríkisins til skóla ka
þólsku kirkjunnar. Því starfi
gegndi Joxe þangað til de
Gaulle gerði hann að Alsír-
málaráðherra í nóvember 1960,
eins og áður segir.
SÍÐAN Joxe, tók við embætti
Alsírmálaráðherrans, hefur bor
ið furðulítið á honum. Hann
hefur kosið að vinna starf sitt
sem mest í kyrrþey. Það þykir
hins vegar ólíkt honum, ef
hano lætur ekki fyrr en seinna
til skarar skríða. Hann er
þekktur að því, að vera óragur
athafnamaður, sem vill fram-
kvæma hlutina fyrr en seinna.
De Gaulle er hins vcgar mað-
urinn, sem vill bíða eftir hinu
rét-ta tækifæri.
í tómstundum sínum les
Joxe mikið, aðallega sagn-
fræðirit. Hann segist helzt vilja
fást við sagnfræðistörf Atvikin
hafa hins vegar hagað því svo,
að tími hans hefur farið meira
í það að skapa söguna en að
skrifa um hana. Þ.Þ.
Tónleikar Sinfóníu-
hljómsveitarinnar
rún“ með angurværri stemmingu,
mjög fallegt.
Mið- og hápunktur tónleikanna
var tvímælalaust cellóleikur próf.
Frantisek Smetana. Cellókonsert í
| h-moll eftir Antonín Dvorák er
undrafagurt verk, sem skírskotar
svo mjög til tilfinninganna. Leikur
próf. Smetana í verkinu var svo
sannur og lifandi að engar ykjur
' væru þótt sagt sé að hann hafi
| haft áheyrandann algjörlega á sínu
’ valdi, maður bókstaflega drekkur í
sig hvern tón, sem framgengur af
hans „instrúmenti" svo að líkja
mætti við gjörninga.
I Þarna er allt saman fyrir hendi,
' sem einkennir góðan leik, músik-
TIMIN N, sunnudagurinn 38. janúar 1963
in, — hjartað, — og tjáningin.
Síðast á efnisskránni var hin stór
sniðna „Symphonie Fantastique"
eftir franska tónskáldið Hector
Berlioz, þetta hárómantíska verk,
sem er bæði langt og mikið, en
svo blæbrigoafallegt, að áheyrand-
anum ætti ekki að þurfa að leiðast
þótt langt sé, var undir stjórn dr.
Jindrich Rohan vel og skörulega
flutt, enda sér höfundur flytjend-
um fyrir nægu verkefni, þar sem
allir verða að gera sitt ýtrasta.
Sá drungi, sem merkja hefur
mátt hjá hljómsveitinni undanfar-
ið, var sem blásinn á brott, og yfir
tónleikunum var hressandi blær,
og þeir í heild til ánægju. U.A.
I