Morgunblaðið - 31.03.1954, Blaðsíða 8

MORGUNtíLAÐIÐ
Miðvikudagur 31. marz 1954
Útf.: H.f. Arvakur, Reykjavík.
1‘ramkv.stj.: Sigfús Jónsson. '
Ritstjórl: Valtýr Stefánsson (ábyrfðarm.)
Stjórnmálaritatjóri: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Laabók: Árni Óla, sími 3049.
Auglýaingar: Árni Garðar Kristinsson.
Rltstjórn, auglýsingar og afgreiðsla:
Auaturstræti 8. — Simi 1600.
Áskriftargjald kr. 20.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu 1 krónu eintaklB.
I ÚR DACLEGA LIFINU í
Meinlaus gleðskapur
við Austurvöll!
ít
í GÆR voru fimm ár liðin frá
skrílárás kommúnista á Alþingis-
húsið. Af því tilefni er nokkur
ástæða til þess að rifja þá atburði
lauslega upp.
Alþingi sat að störfum og
ræddi utanríkis- og öryggismál.
Hinar vestrænu lýðræðisþjóðir
voru að unidrbúa varnarsamtök
sín, Norður-Atlantshafsbandalag-
ið. Allir lýðræðisflokkarnir á ís-
landi höfðu ákveðið að ísland
skyldi gerast aðili að þessum
samtökum til verndar heims-
friðnum. En einn stjórnmálaflokk
ur, kommúnistaflokkurinn, ham-
aðist gegn þeirri ráðagerð. Inni
í þinghúsinu héldu kommúnistar
uppi trylltum árásum á ríkis-
stjórnina, sem studd var af öllum
lýðræðisflokkunum. — Orðbragð
þeirra og allt atferli var eitthvert
hið dólgslegasta og lágkúruleg-
asta, sem heyrzt hefur í sölum
Alþingis.
En leiðtogar kommúnista
létu ekki við það eitt sitja.
Þeir stefndu liði sínu á Aust-
urvöll. Þetta lið vildi líka sýna
að það kynni að berjast fyrir
„málstað íslands". f giaða sól-
skini tók það að rífa upp grjót
úr blómabeðum Austurvallar
og styttu Jóns Sigurðssonar og
grýta með því þinghúsið. —
Rúður brotnuðu og grjót flaug
um borð og bekki í þingsal-
anna. En Alþingi hélt störf-
um sínum áfram og samþykkti
aðild íslands að varnarsam-
tökum lýðræðisþjóðanna.
Afleiðingarnar af skrílárás
kommúnista á þinghúsið urðu
engar aðrar en þær að nokkrir
löggæzlumenn slösuðust hættu-
lega og fáeinir friðsamir borgar-
ar, sem skipað höfðu sér til varn-
ar löggjafasamkomunni, fengu
smáskrámur. Flestar rúður þing
hússins voru brotnar.
Hámarki sínu náðu „afrek“
kommúnista þennan dag er
einn af þingmönnum þeirra
laumaðist inn í þinghúsið er
rokkið var orðið að kveldi og
sneri brjóstmynd af Jóni Sig-
urðssyni til veggjar.
Allt þetta sögðust kommúnist-
ar hafa gert í nafni „íslenzku
þjóðarinnar“.
En haustig 1949, nokkrum
mánuðum eftir skrílárás komm-
únista á Alþingi, fóru fram kosn-
ingar. Þá fékk þjóðin tækifæri
til þess að svara fyrir sig, sýna
komAiúnistum álit sitt á atferli
þeirra.
I þessum kosningum byrjaði
hrun hins fjarstýrða flokks á ís-
landi. Hann tapaði einu þingsæti.
Leið hans niður hjarnið var haf-
in. I næstu alþingiskosningum
sumarig 1953 tapaði hann tveim-
ur þingsætum og miklu atkvæða-
magni. í bæjarstjórnarkosning-
unum, sem fram fóru í janúar s.l.
biðu kommúnistar enn stórfelld-
an ósigur.
íslenzka þjóðin hafði séð, að
grjótatkvæðagreiðsla kommún-
istaskrílsins á Austurvelli 30.
marz árið 1949 átti ekkert skylt
við íslénzkar lýðræðis- og þing-
ræðisvenjur. Þar var hið „aust-
ræna lýðræði“ að verki. Slíkt
„lýðræði“ kunna íslendingar
ekki að meta. Þess vegna hefur
fylgið hrunig af kommúnistum
undanfarin 5 ár.
Þrátt fyrir þessar beizku
staðreyndir halda kommúnist-
ar, að íslendingar séu svo
gleymnir, að þeir hafi gleymt
því, sem gerðist við Austur-
völl 30. marz árið 1949. í gær
kemst einn af frammámönn-
um þeirra þannig að orði í
blaði þeirra, að það sem gerð-
ist þennan sólbjarta vordag
fyrir 5 árum hafi verið „mein-
laus gleðskapur“ „nokkurra
pilta“ „eins og títt er í mann-
fjölda'!!!
Þannig er mat kommúnista á
þeim atburðum, sem þarna gerð-
ust. Árás á löggjafarsamkomuna,
limlestingar og tilraunir til stór-
felldra manndrápa eru að áliti
þeirra „meinlaus gleðskapur“!!!
Geta íslendingar farið í nokkr-
ar grafgötur um eðli og innræti
þeirra manna, sem þannig mæla?
Áreiðanlega ekki.
Slíkan „gleðskap" eru komm-
únistar reiðubúnir til þess að
endurtaka, hvenær sem þeir
þora. Þess vegna verður lýðræðis
sinnað fólk í hinu íslenzka þjóð-
félagi jafnan að vera r,eiðubúið
til þess að verja sig gegn ofbeldi
þeirra og árásurmá frelsi þess og
mannréttindi.
Það getur svo verið öllum
heiðarlegum íslendingum gleði-
efni, að einmitt þau varnarsam-
tök vestrænna lýðræðisþjóða,
sem Alþingi samþykkti 30. marz
árið 1949, að ísland skyldi gerast
þátttakandi í, hafa siðan átt rík-
an þátt í að hindra þá ógæfu að
ný styrjöld brytist út í heimin-
um. Fyrir starf þessara samtaka
hafa friðarhorfur glæðst. Sókn
ofbeldismannanna hefur verið
stöðvuð. Hinn frjálsi heimur get-
ur í dag dregið andann léttar en
fyrir fimm árum, Og kommúnist-
ar eru á undanhaldi, bæði á ís-
landi og annars staðar. Þeir eru
einangruð klíka skemmdarverka-
manna, sem engir vilja eiga sam-
starf við nema örfáir ráðleysingj-
ar, sem ekki vita hvað þeir eru
að gera.
Þessi er þá uppskera komm-
únista af hinum „meinlausa
gleðskap“ við Austurvöll 30.
marz árið 1949. Ef þeir eru
ánægðir með hana er þeim
það að sjálfsögðu ekki of gott.
En íslenzka þjóðin fagnar því,
að hin rússneska fimmtaher-
deild stendur í dag einöngruð
og. fyrirlitin í landi hennar.
Það er svo kapítuli út af fyrir
sig, að lögfræðingur frá Há-
skóla íslands, skuli Ieggja nafn
sitt við aðra eins ritsmíð og þá,
sem blað kommúnista birti um1
þetta mál í gær. Þar er ekki I
aðeins Alþingi og ríkisstjórn I
ausið auri, heldur er
sjálfur forseti hæstaréttar og
forseti íslands, sem þó standa
utan við stjórnmál svívirtir á
hinn freklegasta hátt.
Það er mikill misskilningur ef
kommúnistar halda að þeir
hindri frekaia hrun flokks
sins með slikri málafylgju. —
Því fer einnig áreiðanlega víðs
fjarri að þeir skapi grjótkasts-
liðinu frá 30 marz samúð með
henni. Þvert á móti mun þessi
ritsóðaháttur ciga drjúgan þátt
í að firra hinn fjarstýrða
flokk enn fylgi meðal íslenzks
almennings.
BS SETJUM svo, að maður
B skilji eftir ferðatösku á
Grand Central járnbrautarstöð-
inni í New York, annar maður
gleymi skjalatösku undir Lin-
coln-minnisvarðanum í Washing-
ton og þriðji maður setji böggul
í bankahólf í Síkagó.
Skömmu-seinna hefir uggur og
kvíði náð hámarki í heiminum.
Bandarikjiínum eru sendir úr-
slitakostir 'frá Moskvu og svars
er krafizt innan sólarhrings. Ef
svarið verður ekki jákvætt, verða
kjarnorkusprengjur sprengdar
samtímis í-New York, Washing-
ton Og Síbagó. Og sprengjunum
hefir þegar verið komið fyrir á
jsínum stað, þær eru nefnilega í
ferðatöskunum á járnbrautar-
stöðinni, í skjalatöskunni undir
minnisvarðanum og í bögglinum
^JJjamorLuópren^Ja
óL
^a
latöihu
í bankahólfinu. Og þær eru firð-
stýrðar.
® @ ®
1313 ÞÚ SEGIR, að þetta sé
E3 heilaspuni, sem orðið hafi
til í kollinum á Rayburn eða ein-
hverjum svipuðum körlum, en
þér skjátlast. Þetta er raunveru-
lega möguleiki, sem Bandaríkin
■ og öirnur stórveldi verða að hafa
í huga — og hafa í huga. Það er
hægt að koma kjarnorkusprengj -
junni fyrir í landareign þeirrar
| þjóðar, sem gera á árás á og áð-
’ ur en árásin er gerð. Pearl Har-
uu andi óLri^ar:
Hafa brugðizt vel við.
FORSTJÓRI Gróðrarstöðvarinn
ar hefuí orðið:
„Hundruð garðeigenda brugð-
ust skjótt við hvatningunni um
að nota góða veðrið til að láta
1 úða trén í görðum sínum í tíma.
Fjöldi fyrirspurna hafa borizt
okkur um, hvort nauðsynlegt
muni að úðta trén oftar en einu
sinni. Við höfum því hér til að
svara að úðunin á að draga að
mestu úr óþrifnaðinum, þó að
við viljum hvergi nærri ábyrgj-
ast hundrað prósent árangur. Þá
er og annað, sem vert er að gera
sér grein fyrir, þ.e., að úðunin
gerir trén ekki ónæm fyrir utan-
aðkomandi óþrifum. Margir garð
ar eru hér svo illa farnir af van-
hirðu og grómagn skordýranna
orðið svo mikið, að ein úðun á
garði innan um marga vanhirta
garða, er ekki nema bráðabyrgð-
arúrlausn.
Tilraun með „hverfis-
úðun“.
EG hef verið að velta því fyrir
mér“, heldur forstjórinn
áfram, „hvað hægt væri að gera
í þessum efnum til úrbóta án
þess að beita garðeigendur nokkr
um þvingunum af hálfu hins opin
bera. Úðun heilla hverfa sam-
tímis yrði auðvitað bezt. Til að
gera tilraun til að fá garðeigend-
ur til þess að taka höndum sam-
an um „hverfisúðun" hef ég
ákveðið að veita hverjum þeim
garðeiganda, sem vill gangast
fyrir því, að fá tíu nágranna sína
til að láta úða hjá sér samtímis,
50% afslátt af úðunargjaldinu og
nágrönnunum 10% afslátt.
Verður að vera svipaður
að stærð.
ÞAÐ er þó rétt að taka fram, að
garður milligöngumannsins
verður að vera svipaður að stærð
og garðar nágrannanna. Sé garð-
ur hans mun stærri verðum við
að breyta eitthvað prósenthlut-
föllunum. Einnig verðum við að
gera milligöngumanninn að nokk
urs konar ábyrgðarmanni um
greiðsluna til þess að fyrirbyggja,
að hann fái aðeins lauslegt sam-
þykki nágrannanna. — Jón H.
Bjrönsson".
Hljótt um „Vatnajökul".
SJÓMANNSKONA ein, gift
manni, sem er á m.s. Vatna-
jökli, kvartar yfir því, hve sjald-
an fréttist nokkuð um ferðir
skipsins.
„Við vitum yfirleitt ekkert um
hvar hann er niðurkominn“, seg-
ir hún, „nema þegar hann er hér
í höfn. Við konurnar, sem eigum
okkar nánustu á skipinu, unum
þessu illa, og glaðar skyldum við
borga kostnaðinn, ef það er hann,
sem stendur í veginum fyrir, að
blöð og útvarp birti fregnir af
ferðum hans. — Sjómannskona".
Það er í alla staði eðlilegt, að
sjómannskonunni þyki súr'. í broti
að fá ekki fregnir af manni sín-
um, nema með höppum og glöpp-
um. Hins vegar get ég frætt hana
um, að bæði dagblöðin og út-
varpið taka endurgjaldslaust við
fréttum af ferðum skipanna eftir
því sem hlutaðeigandi skipafélög
senda þær frá sér. Ég vona að
bráðlega rætist úr fréttaleysinu
af Vatnajökli.
í „lestrarklúbb" um
aldamótin.
O. ff SKRIFAR:
ijl „Það er leiðinlegt að
heyra hve mikið óhóf er komig í
saumaklúbbana á síðustu tímum.
Hér þyrfti sannarlega að stemma
stigu við eyðsluseminni. Lang-
ar mig þá til að rifja upp gamlar
minningar frá því er ég var ung
stúlka hér í Reykjavík skömmu
fyrir aidamótin.
Minnist ég þess að þá komu
konur saman á lestrarfundi, t.d.
hjá Oddasystrum, dætrum sr. Ás-
mundar í Odda og Stephensen-
systrum og hófust fundirnir yfir-
leitt kringum kl. 8,30 og stóðu
til kl. 11. Þarna lásum við upp
ýmsar erlendar skáldsögur, sem
þá voru efst á baugi. Til veitinga
var venjulega te og smurt brauð.
Þannig gafst góður tími til lestr-
ar og voru þessir tímar okkur
öllum til mikillar ánægju. Ég
held að stúlkur í saumaklúbbum
nú ættu að athuga, hvort þær
myndu ekki hafa alveg jafn gam-
an að þessum kvöldstundum með
því að reitt væri fram aðeins te
og smurt brauð. — St. H.“.
„Maður er ég
en ekki tunna“
bor atburðir geta gerzt aftur —
í þessu falli innan frá.
® ® ®
00 FYRIR SKÖMMU kom út
0 bók eftir James Burnham,
sem áður var Trotzki-sinni, en
kennir nú við háskólann í Prince-
ton. í bók þessari er fjallað um
njósnir kommúnista í Bandaríkj-
unum. Höfundur ber hér fram
getgátu, sem skiljanlega hefir
skotið Bandaríkjastjórn skelk í
bringu. Hann bendir á ummæli
Medfords Evans, sem hefir veítt
forstöðu skrifstofu kjarnorku-
málanefndarinnar í Washington
og starfað í kjarnorkurannsókna-
stöðinni í Oak Ridge. Evans tel-
ur að gera megi ráð fyrir, að
nægilega miklu sprengiefni,
U-235 og plutóni, hafi verið stol-
ið af birgðum Bandáríkjanna til
að gera 20 kjarnorkusprengjur
af „venjulegri stærð.“ Sá mögu-
leiki, að þessar sprengjur hafi
verið búnar til og séu nú í Banda-
ríkjuijum, er fyrir hendi.
® ® ®
BB í ÖNVERÐUM janúar ga£
B bandaríska ríkislögreglan út
viðvörun til allra lögreglustöðva
landsins, þar sem varað er við
meðfærilegum kjarnorkusprengj-
um, sem með hægu móti megi
flytja inn í landið, fela þar —
og sprengja, þegar tími þyki til.
Á bak við tilkynningu lögregl-
unnar stóð forsetinn, bandaríska
öryggisnefndin og kjarnorku-
málanefndin.
í orðsendingu þessari sagði
m. a., að þetta leynda vopn gæti
verið i málm- eða plastumbúð-
um, svo að ókleift gæti reynzt
að finna það með könnunar-
tækjum. Og þar var líka gefin
nákvæm lýsing á tveimur slík-
um leynivopnum, sem eiga sam-
merkt um, að þau verða hæglega
borin í skjalatösku eða litlum
böggli, jafnvel í djúpum kápu-
vasa. i
Slík vopn mætti jafnvel senda
með pósti inn í landið.
Kjarnorkumálum er nú svo
komið í heiminum, að sakleysis-
legur maður með skjalatösku
undir hendinni getur tortímt
heilli höfuðborg.
® ® ®
00 EF ANNAR aðilinn á nokkr-
0 ar sprengjur, sem nægja til
að sprengja hálfan heiminní loft
upp, er þá í raun og sannleika
nauðsynlegt, að hinn aðilinn eigi
til andvægis sprengjur, sem geta
sprengt í loft upp % heimsins?
.... Þar sem báðir aðilar hafa
nú sýnt, hve geta þeirra er hræði
leg, væri þá úr vegi, að reynt
yrði að koma á alþjóðlegri sam-
vinnu í líkingu við það, sem
Churchill hefir barizt fyrir?
(Ur forystugrein í Times).
Beiting kjarnorkusprengju
mundi tákna sigur hins illa.
(Pandit Nehru).
Heimurinn má ekki lenda í
nýrri styrjöld. Ég er hermað-
ur og veit, hver ógn getur fylgt
kjarnorkusprengjunni. En ég veit
líka, að takmörk eru fyrir notk-
un þessa vopns.
(Eisenhower).
Bræðrasjóður
Rockefellers
NEW YORK — Undanfarin þrjú
ár hefur John D. Rockefeller
yngri gefið 58 milljónir dala
virði í verðbréfum og öðrum
eignum til Rockefellerbræðra-
sjóðsins. Sjóðinn stofnuðu fimm
synir Rockefellers árið 1940. —
Fyrstu 10 árin voru styrkir ein-
göngu veittir menntafrömuðum á
sviði þjóðfélagsfræði. En síðan
1951 hafa styrkir einnig verið
veittir til ýmiss konar mannúðar-
starfsemi, þjóðlegrar og alþjóð-
legrar, og til verklegra vísinda.