Morgunblaðið - 31.03.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 31. marz 1954

Skugginn og tindurinn
SKÁLDSAGA EFTIR RICHARD MASON
Jersey peysur
ermalangar, verð frá kr 66.00.
Eros h.f.
Hafnarstræti 4. Sími 3350.
Framhaldssagan 4
á teinu og virti fyrir sér um leið
útsýnið út um dyrnar.
Dyrnar lágu beint út á sval-
ji nar. Hann sá næstum yfir alla
Kingston og höfnina, fjögur þús-
und fet fyrir neðan, án þess að
ln eyfa sig úr rúminu. A þessum
tima dags lá þokuslæðingur
venjulega enn yfir bænum, en
l»ann hvarf brátt undan sterkri
sólinni. Þegar klukkan var tutt-
ugu mínútur yfir sjö kom flug-
vél á hverjum rnorgni frá Cura-
eao. Hann var vanur því að fylgj-
ast með henni þegar hún lækk-
aði flugið til þess að lenda á Pal-
isadoesveilinum. Flugvöllurinn
var lengst úti á grandanum. —
Hann var vanur að stíga fram úr
i úminu um leið og flugvélin stað
ljómuðu. Hann var búinn að
gleyma flugslysinu. Hann hafði
þráð að eignast reipi, eins og
hann seinna mundi þrá ljósara
hörund eða konu. „Ég ætla að
láta það hanga niður úr lúunni
svo að ég gæti dregið það upp
þegar ég er inni og svo renni ég
þvi ekki niður nema fyrir þá,
sem ég vil að komi upp. Ég
renni því til dæmis aldrei niður
fyrir Silvíu“.
„Hvers vegna þá?“
„Af því að hún er norn“.
„Hvers konar málfar er nú
þetta?“
„Ég hélt að við mættum tala
eins og okkur sýndist hér“.
„Ég mundi ekki láta Silvíu
heyra þetta, því þá fengir þú
glóðarauga. En nú skaltu flýta
þér, ef þú ætlar að koma við í
næmdist fyrir framan flugskýlið. húsinu þínu fyrir matinn. Og
í dag var vélin stundvís að j borðaðu nú ekki of margar hnet-
venju. Ekki virtist það breyta ! ur í einverunni þer“.
neinu um áætlun hans, þó að flug | „Þær gera mé; að minnsta
slys hefði orðið á næstu grösum kosti ekkert“.
■daginn áður. Ekki frekar en | Hann hljóp út og Douglas fór
dauði einnar flugu á gluggarúðu á fætur. Þegar hann hafði rakað
hefði áhrif á hinar flugurnar. I sig 0g klætt sig gekk hann upp
0 * nA olrrvlnViiipJnn T illo Viur'irí V\or
En áður en vélin hafði numið
éíaðar, skyggði John á útsýnið,
þar sem hann kom hlaupandi
upp tröppurnar á svölunum. —
John var níu ára og þeldekksti
að skólahúsinu. Litla húsið, þar
sem hann hafði aðsetur sitt, hafði
upphaflega verið byggt sem íveru
staður fyrir þjónustufólk. Allt í
kring um það óx þéttur og safa-
nemandinn í skólanum. Að útliti fikiU hitabeUisgróður, en rétt
fynr ofan tok við falleg grasflot
alla leið heim að stóra skólahús-
var engu líkara en hann væri
negri, en þó var hann kynblend-
ingur. Hann fleygði sér á rúmið
og hossaði sér með miklum ákafa. 1
„Eruð þér ekki komin á fætur,
herra Lockwood? Hvers vegna
er uð þér ekki kominn á fætur?“ )
„Farðu burtu og láttu mig í
friði", sagði Douglas. I
„Hvers vegna?“
„Ég er alls ekki í skapi til þess
að láta hossa mér svona“. En
John hélt áfram, svo hann bætti
við: „Hvað getur þú haldið þessu
lengi áfram án þess að verða
þreyttur?" I
„Ég get haldið áfram til eilífð-
ar, ef mig langar til þess, en mig
langar ekki til þess“. Hann hætti
og sat kyrr á rúmbríkinni, „Frú
Morgan vill ekki lofa okkur að
sjá manninn og konuna, sem þér
björguðuð .. en þau eru ennþá
lifandi. Ég vildi að ég hefði kom-
ið með að flakinu? Hvað voru
það margir, sem drápust?" Hon-
um var auðsjáanlega ekki ljóst
livílík skelfing slíkt flugslys var.
„Ég veit það ekki“, sagði
Douglas.
„Voru líkin mikið skemmd?“
„Það var ekki gaman að sjá
þau. Svona farðu nú, svo ég geti
farið að klæða mig“.
„Hvernig voru þau?“
„Skiptir það nokkru máli?“
„Sástu líkið af flugmannin-
titn?“
„Ég veit það ekki“.
„Robin segir að nú vilji hann
ekki vera flugmaður af því hann
sá slysið. En mér væri alveg
sama. Mér væri alveg sama þó
ég mundi deyja svona. Það væri
miklu betra heldur en að
drukkna. Ég vil hreint ekki
drukkna".
„Farðu þá áður en ég drekki
þér í baðkerinu".
„Þér gerðuð það nú aldrei, þó
að ég færi ekki“.
„Ég mundi gera eitthvað álíka“.
„Hvað?“
Douglas ýtti honum af rúminu
með hnénu.
„Svona farðu nú“.
„Jæja. Ég hef tíma til að fara
Upp í tréhúsið mitt fyrir morgun-
matinn. Vitið þér hvað herra
Morgan gaf mér?“
„Nei“.
„Reipi“. Brúnu augun hans
inu, en það stóð ofar í brekk-
unni. Skólahúsið var stórt, grátt
steinhús og hefði verið kuldalegt
ásýndum, ef ekki væri fyrir vafn-
ingsviðinn, sem óx upp eftir
veggjunum hér og þar. Steinarn-
ir voru minnisvarði þrælanna,
sem í sveita síns andlit höfðu
hlaðið þá upp. Douglas gekk í
gegn um langan ganginn, sem
klæddur var viði að innan og inn
í borðstofuna. Flest barnanna,
sem voru í allt 25 talsins, sátu
enn að snæðingi. Þau sátu við
lítil borð, fjögur eða fimm við
hvert. Það var venja að kenn-
ararnir sætu hjá þeim við há-
degisverðinn, en við morgunverð-
inn sátu allir kennararnir saman
við eitt borð. Kennaraborðið var
mannlaust að undanteknum Duf-
field.
Duffield bauð Douglas glað-
lega góðan dag.
„Það hlýtur að hafa verið púl
að bera börurnar alla þessa leið
í gær“, sagði hann. Hann talaði
með Lancashire-mállýzku, lítill
maður vexti um fertugt. Hann
var beinaber í andliti og það
gerði svip hans nokkuð harð-
neskjulegan. Jarpt hárið var
mjög stutt-klipt. Ef hann komst
ekki vikulega til rakarans til að
láta klippa sig, varð hann önug-
ur og stúrinn í skapi.
„Ég hefði komið með til að
hjálpa“, sagði hann. „En mér
datt bara ekki í hug að nokkur
hefði komizt lífs af“.
„Það voru litlar líkur til þess“,
sagði Douglas.
„Hvað á að gera af þeim
núna?“
„Sennilega verða þau flutt á
sjúkrahúsið þegar þau geta þolað
flutninginn“.
„Ég vona að þess verði ekki
langt að bíða“, sagði Duffield.
„Börnin komast alveg úr jafn-
vægi á meðan þau eru hér. Þau
tala ekki um annað en flugslysið.
Það verður eitthvað annað en
gaman að fá þau til að taka eftir
í kennslustundunum í dag“.
„Er ekki frídagurinn yðar í
dag?“
Duffield hristi höfuðið. ,.Ég
þarf ekkert að fara niður eftir til
Kingston. Mér finnst ekkert þang
að að sækja. Það er bara erfiðið
að komast niður eftir og ekkert
að gera þegar þangað er komið“.
„Það er þó hægt að sitja á
Carib-bíóinu og njóta svalans".
„Já, fyrir þá, sem hafa áhuga
fyrir kvikmyndúm“.
Duffield hafði aldrei farið nið-
ur eftir til Kingston þær sex vik-
ur sem Douglas hafði verið við
skólann. Stundum viðurkenndi
hann að honum fyndist ekkert
Kryddvörur
Pipar hvítur
Kanell
Muskat
NeguII
Karrý
Fyrirliggjandi
TLfnfOi
róóon

varan

M
5
OOM
1
PAKKHUSMAÐUR
a
Okkur vantar góðan og ábyggiiegan pakkhúsmann. 9
■1
■
■
Upplýsingar á skrifstofunni. ;i
GEYSIR h.f.
Töskurnar
■ ■,
■ ■.
a ■
■ ■!
Z úr hinum margeftirspurðu kúluplastefnum eru kcmnar. •;
■ ■'
■ "j
I Þrír litir, svart, grátt og brúnt.
■ ■'
■ ■.
■ r ■
; Framurskarandi sterkar og fallegar töskur.
■ ■,
m ■
■ ■
j Töskubúðin, Laugaveg 21,
■ ■
m m
Töskubúð Vesturbæjar, Vesturgötu 21. :

■■■■■■•••■■■■■•■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■•■■•■■■■)
LTILEGIiMAÐIJRIIMN
Maður óskast
15
Og ef Tani gæti borgað tuttugu spesíur, skyldi hann fá
byssuna. — Tani greiddi peningana út í hönd og keypti
nokkuð af skotfærum um leið.
Á leiðinni heim var hann að hugsa um, hvernig hann gæti
leikið á Haka. Fann hann það ráð, að hann skyldi taka allt
fé hans og reka heim til sín og geyma það í dalnum og hafa
það sem sína eign.
Þegar hann kom heim í hellinn, fór hann að reyna nýju
byssuna og reyndist hún ágæt. Hann hæfði allt sem hugann
lysti með henni.
Þrem vikum eftir réttir fór Tani til byggða. Nú hugsaði
hann sér að ná fénu frá Haka. Þegar hann var búinn að
ganga tæpan sólarhring, kom hann að bæ huldukonunnar í
Haf narf j arðarhrauni.
Það var seinni hluta nætur, og voru allir í svefni. — Féð
var allt fyrir utan túnið. Sumt lá í bólum sínum, en sumt
var á beit. Tani rak féð af stað og flýtti sér mjög.
Hann rak féð allan daginn. — Morguninn eftir kom hann
í dalinn með féð. Nú taldi hann kindurnar, og voru þær
hundrað og sextíu. — Ekki þurfti hann að slátra neinu af
þessu fé. Hann hafði nóg að borða, en fénu ætlaði hann
aldrei að skila aftur.
Nú víkur sögunni til Haka. Eftir einn dag saknaði hann
fjárins. Hann leitaði víða um hraunið, en fann ekki eina
kind. — Móðir hans segir honum, að ekki þurfi hann að
leita annars staðar en þar sem Tani sé, því að hann muni
hafa sótt féð og rekið það til fjalls.
Nú safnaði Haki mönnum, og voru þeir búnir út með
nesti og nýja skó. — Síðan gengu þeir alhr saman til fjalls.
til hjólbarðaviðgerða. Aðeins reglusamur maður kemur til :
greina. — Upplýsingar í Barðinn H.F. Skúlagötu 40, •
(ekki í síma). :
regnkápur
nýkomnar.
MARKAÐURINN
Laugaveg 100
I