Morgunblaðið - 19.07.1970, Blaðsíða 6

6
MOftGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ 1970
BLAUPUNKT OG PHILIPS
bíteútvörp í aHa-r gerðrr bíla.
Verð frá 3.475,00 lcr. öll
þjónusta á staðnum.
Tíðni hf., Einholti 2, s. 23220.
MÁLMAR
Kaupi aHan brotamálm nema
járn hæsta verði. Staðgr.
Opið 9—6 dagl., laugard.
9—12. Arinco, Skúlag. 55,
símar 12806 og 33821.
MERCEDES-BENZ 2505
nýlega iinnfliuttur t#l sölu.
Skipti á ódýrari bíl geta kom-
ið tW greioa. Tilboð merkt
„Staðgreiðsla 5325" send'ist
afgr. Mbl. fypic 26. þ. m.
HÁRGREIÐSLUDÖMUR
17 ára stúl'ka óskar eftir að
komast að sem hárgreiðslu-
nemi. Upplýsingar 26046.
KEFLAVlK — NJARÐVlK
Nýlegur og vel með farinn
barnavagn óskast keyptur.
Helzt minnii gerð. Upplýsing-
ar í síma 1496.
16 MM
kvikmyndasýningavél til sölu.
Tilboð merkt „BHKV 4529"
sendist afgr. MbL fyrir 11.
ágúst.
FJÖLSKYLDUMAÐUR
þaulvanur öHum sveitar-
störfum óskast á nýtízku
býlli á Suðurlandi. Stórt ný-
legt einbýlishús fylgir. Upp-
lýsingar í síma 99-5687.
TERYLENE
Skyrtuefni, bneidd 1,40, á
322 kr m. Jersey, þvottekta
og stra'ufrítt, tiivaiið í buxna-
dragtir. Verzl. Anna Gunn-
laugsdóttir, Laugaveg 37.
BÆNDUR ATHUGIÐ
Dodge vörubifreið, hentug
fyrir bændur tif sölu, einoig
tiJ söiu dísilvél, hentug fyrir
blásara. Sími 50835.
LOFTWAPPA ÓSKAST
Þa-rf að geta skrlað 60 I á
mrnútu við 3—5 kg þrýsting
Upplýsingar í síma 34221.
LlTIL RISiBÚÐ
er tíl sölu í Kópavogi. Uppl.
gefur Sigurður Helgason, hrl.,
Digranesvegi 18, Kópavogi,
s'mi 42390.
TVEGGJA HERBERGJA IBÚÐ
óskast til leigu mú þegar
í Austurborginm eða Hlíða-
hverfi. Reglusemi og góð
imvgengni Upplýsingar í síma
25367.
SKEMMTIFERÐIN
verður farin á SnaefeHsnes
fimmtudaginn 23. júlí. Uppl.
í símum 19248, 12683 og
17399.
Húsmæðrafélag Reykjavikur.
KEFLAVlK
Nýkomin gluggatjaldaefni.
FjÖlbreytt úrval. Elcfhús-
giuggatjöld, margpr Htir. —
Póstsendum. Verzlun Sigríð-
ar Skúladóttur, sími 2061.
PLYMOUTH 1954
iPlymoutih 1954 twf sölu, má
greiðast með skuHdabréfum.
Uppfýsingar í síma 33131.
Brúðkaup á miðju sumri
og stelkurinn einfætti
Þau réðu sér varla fyrir kæt'L
hoppuðiu og skoppuðu, fliugu og
kyisstust og slettu í góm.
Það var verið að halda brúð-
kaup einn fagran laugardag
uppi í siveit, og brúðguminn
var eniginn annar en miaríiueriliu
karlinn minin úr þakskegginu,
aem dapur og hnuggdnn hafðii
tritlað við fætur mínar vornótt
eina ekki alls fyrir löngu, og
ég skrifaði um á dögunum, en
þá hafði hann misst sin<n beift-
elskaða maka; ég hélt hann ætl-
aði að beiðaet inngöngu í
„maika.lausia" — félagið hennar
Hönnu, en það varð ekkert af
því. Hann hafði lært hdð guil-
væga, að alitaf má fá annað
skip og annað föruneyti. Hann
hafði „komið sér upp annarri
keriingu," eins og sagt er, og
nú var anmar og hressari gálL-
inn á honum, en í vor, rétt um
lágnættið, í brekkunni, þegar
söngurinn var tregabLandinn,
líkt og hann tæki undir með
Támasi og syngi:
★
„Og því er ég hryggur! Hérna
gengum við saman,
og hingað kom vorið fynst, inn
í Ittla, garðinn.
Ég man, að blómin byrjuðu að
springa út í maí.
Þá brurniu stjumanna ljós 1
grænkandi rumnum.
Ilér skinu bros heainar, miid
eins og haustljós á heiðum.
Hér heyrði ég rödd hennar
skjálfa 1 kvöldljóðum
vorsins.
Og nú er hún farin og hún
kemur aldrei aftur.
Aldrei framar kemur neitt, sem
er liðið.“
★
Bn nú var sem saigt svolítið
annað upp á teningnuon. Ég
stóð við eldhúsigluggann, sem
smýr í norður, tii Skarðsíheiðar-
innar, o= þá sá ég þau, skötu-
hjúin. Karlinin snerist eins og
skopparakrinigla kriinigum sína
nýju, fínu frú, og hún var
ósköp feiimin, ung og dreymin,
maður ga.t ©iginlega aéð hama
roðna, eins og hún legði koll-
húíur, en ka.rlinn lét slíka hlé-
drægni ekkert á sig fá, heldur
gekk tíl hennar, montinn eins
og hani, og srtakk flugu upp i
Litla nefið henmar. Þau stóðu
þétt hvort við annað, eins og
vera ber.
Hamn var eins og ástfanginn
aaklaius drengur, sem e.r að gefa
elskuntii sinni ís með súlkku-
laði eða bara konfektmola.
Hún tók við flugunoi, smjatt-
aði, og um leið var karlinn
flogin-n út að moldarbarði í ná-
grennin.u og náði í velfeitan
maðk handa elskunni sinni.
Bkkert skyldi hún fá, n,ema það
bezta. Og litla kerlingin aat og
beið hin rólegasta, hún varð
ekkert vör við okkur, svo að
við gátum fylgzt með ástarat-
lotum þeirra- í friði. Og allitaf
var karlinn að sækja meiri
„bolsiur", meira „nammi-
namm“, og Kári frá Víðikeed
yrkir um marLuerluna:
★
„Á eilifu iði,
en aldrei í friffi,
þú hoppar og skoppar
og hamast og kroppar
í inaðk.'Mia mjóu
í moldinni frjóu.
Svo flýgur þú glöð út í geim.“
Að lokum flugu þau bæðd á
burt, líklega hefiur hann verið
að sina henni amáíbúðina sána i
þakskegginu, viita, hversu bemni
litist á að búa þar, aia þair upp
ungana þeirra smáu, og við,
hinir íbúarnir í sumarbústaðn-
um, bíðum spennt eftir því að
gjá, hvort nýju frúnni þóknast
Ibúðin, og segi við sin,n bónda,
sem þar áður bjó með fyrri
konu sinini:
*
„Þvl þá var bara heimurinm
handa okkur tveinmr,
og hitt var bara ástin, sem
brann i sálu minni.“
En við bíðuim og vonum,
hvermig tekst til með þetta
nýja hjónaband, hvort siú mýja
verður eins elsk að okkur og
hin fyrri, eins hænd að húsinu
og hún var, þar til ævintýrið
gla-pti um fyrir henni, og með
þá van í brjósti tökuim við
akikur í munn ljóðið um sön.g-
fU'glin.n eftir haun Pál Óiasfson,
sem er sivohljóðandi:
„Syng þú sí og æ,
söngfugl glaffur,
þinnar ástar unað.
Aldregi skal ég
angurstafi
I þln kvæffi kveffa.
Hrcjiðraðu þig
á hverju sumri
hér viff húsið mitt.
Kemndu mér síffam
kvölds og morguns
aff lifa þínu lífi.“
Það er svo sism ekki á hverj-
um degi, að maður er vitni að
fuglabrúðkaupi, e-n sannarlega
var þessi ástarleikiur litiu
maríuerLuhjónauna eins og
Jónsmessumæturdra'umiur, ein,s
og við værum stödd á ein-
hverju Undralandi, því að nátit-
úran virðist vera söm við siig,
hvort sem er hjá fúglum eða
mönnum, söm við ság í Ka.nada
og Kjósin,ni^
Bn nú skiptir algemlega um
svið. Ég var á gangi einn da.g-
in.n í vikunni suð.ur í Skerja-
firði, sem oftar, og þá var það
sem ég sá han-n, stelkinm ein-
fætta. Hanin sat þar hátt uppi á
rafmagrasstaur, og stáð á anm-
arri löppinni, þeirri hægri. Síð-
an er ég búinn að sjá hann
oftar, nákvæmiega hef ég getað
athugað hanm, og hanu <er ekfc-
ert að gabba mig; han® er virki
loga einfættur.
Stelkinn hef ég stundum kall
að í þessum þáttum, glaumgos-
amn meöaj íslemzkra fugla og
ber bann þetita naín noeð réttu.
Stelkurinn er hávær fiugl, það
ber xnikið á hon.um, bamn get-
ur eiginlega aldrei verið kyrr,
e'kkd einu sinni, þegar hatm sit-
ur, hann kippist snögglega til,
fram og aftur, hnykkiir á og
fettir sig á víxl, „eins og ldí-
andi hamar, en slær aðeins vind
högg,“ segir Bjartni Sæm.unds-
son.
Og sivo hefULT hann þessiar lif-
andis, ósköp hárauðu lappir,
enda kalla Frakkar hanra: „Che
vadiier á pie'dis rougos" eða
herramanninin með rauðu lapp-
imar, og Kári frá Víðidoeri er
að mannskapnum, leggja hina
þétt aftur með búlknum, en í
góðu færi dylst hún samt ekki,
og ég hefði séð hana greind-
legai, ef hana hefði ekki hrein-
lega vantað, og hér var eraginn
vafi. Hvernig þetta hefur gerzt,
veit ég ekkd, Engar eru hér
gilldrur á vegi stelka, en ekkd
væri ómögu'legt, að stelkurinn
minn hefðd komizt í kynnd við
eina slíka í vetrairheimkynnum
sínum, en það er vitað, að hanm
flækist víðai, þegair hann heldur
Stelkurinm flækist á vetuma su ffur í Afríku,
Kína, Kóreu og Mongólíu.
Suffur-Aslu,
ekkert að draga úr þessum
rauðu sokkum hans, enda eru
„rauðir sokkar" mjög að kom-
aat í tízku um þessar muindir.
Kári kveður:
★
„A ljósrauðu sokkunum sínum
hamm suffur í mýrinmi er.
Á móieitum mosadýnum
hamn ma.kráður hos:|ir sér.
Á bárugarffi ha.nn hyggffi,
unz bömin hans komust á ról.
Þar guivíðigróffurinm skyggði,
og gaf þeim amgan og skjól.
Nú tína þau alls konar æti
á iffgrænni sitairair flá.
Þau skoppa meff skrikjum og
kæti.
En skyldu þa.u vökma í tá?“
★
En snúum ofckur nú aftur að
eiinfætta stelifcinum úti við
Skerjafjörð. Ég vissi svo sem,
að steLikuirinn á það tiL að lylla
sér á aðra Löppina og gera grín
héðan á haiustin, suður um alla
Afrílku, Suður-Asíu, Kína
Kóreu og Mongóliu. Ætli hann
hafi eikki fórnað ainnarri rauðu
löppinni sdnmi á attari menning
a,rbylitinga.rinna'r hjá Maó? Eða
haran heíur kanns-ki lent á millii
stríðandi Kínverja og Rússa
þama á fljót’sbakikuraum austur
í Manchúriu, og „rauðu. sokk-
arn.ir" hafi freiistað þeirra’
Hver veit, hvað getur hent einn
lítinn, sakla-usain stelik norðan
frá fslamdi á svoleiðis heims-
reisu. — Fr. S.
a
víðavangi
Úti
Nýja mairluerlufrúin matar un ga slna.
VÍSUK0RN
Litlir hnokkar
Látiir hnokífcar Leíka sér
lanigar á pabba kné.
Hreinn er svipur, heigur mér
hamiragjan ykkar sé.
öðflizt gæfu og ástar rann,
aiuðdegð hjantans, víðar lendur.
Skifljið þó ávaHt sanmLeiSk þanm
se'jið aillit á Drottins iiendur.
Guðla-ugur Tryggvi Karlssom.
Spakmæli da^csins
„Ég eradiurykoða trúarskoðanir
mínar vikulega," sagði einn þess-
arra fcennimanna við mig. 57iðhvað
á ég að likja þeseuim öautaþyrl-
urn? Minna þeir ekki á fuglana,
sem krökkt er af við Gutea Horo-
ið og sjást oft frá Miiklagarði? Sagt
er, að þeir séu alltaf á ffl-uigi og
hvíiList aidnei Enginn hefur séð þá
setjast á sjó eða landi, þeir eru
alltaf í loftirau. Heimabúar kalla
þá „glataðar sálir", er leiita hvíld-
ar, en finna haraa hvergi. Eitt er
víst, þeir menm, sem geta eikkisjálf
ir hvfilzt örugg'laga I sainníeikanum,
eru, hvað sem frelsun þeirra sjálfra
líður, ákafliega ólíklegir tii þess að
fnelsa aðra,— Spurgeon.
á£$
&

<5URÁ
SÁ NÆST BEZTI
Anma gamla hafðd unmið í heilan mjannisaldur. Þeigar hún var sjötug,
var haldiin milkiL veizla. Einn veizluigestanna sipurði gömlu konuna hvort
hún ætlaði að vera áfram í vistinni
„Já, hér verð ég til æviloka, en eftir það ætla ég að sjá hvað setur."