Morgunblaðið - 13.06.1974, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. JÚNI 1974
17
Gunnar Thoroddsen
formaður bingflokks siálfstæðismanna:
Landhelgi,
landvarnir,
landhreinsun
Landhreinsun að
losna við stjórnina
í SIÐUSTU þingkosningum
var landhelgismálið efst á
baugi. Um það er einnig kos-
ið nú. Varnarmálin voru þá
ekki á dagskrá, en nú verður
um þau kosið. En 30. júní
verður einnig kosið um þá
landhreinsun að losna við
vinstri stjórnina.
í þessu greinarkorni verður
rætt um landhelgismálið.
Islandsmið
í eltefu hundruð ár
Þjóðhátíð höldum við í
sumar til að minnast þess, að
ísland hefur verið byggt í
1100 ár. Það er vissulega
ekki úr vegi að rifja það upp,
að í fullan helming þessa
tímabils, frá upphafi og fram
á fimmtándu öld, sátu Is-
lendingar einir að öllum Is-
landsmiðum. Þeir töldust
eiga rétt yfir hafinu umhverf-
is ísland eins og þeir áttu
land sitt einir. En hinarsíðari
aldir geyma sorgarsögu um
sívaxandi ágengni útlenzkra
veiðiskipa og aukna undan-
látssemi danskra stjórnar-
herra. Sá undansláttur náði
hámarki 1901, þegar þeir
veittu enskum fiskiskipum
leyfi til þess að veiða inn að
þrem sjómílum.
Islenzka Ij/ðveldið
hefur sókn
Þegar lýðveldið var endur-
reist fyrir þrjátíu árum, var
strax hafinn undirbúningur
að útfærslu landhelginnar og
endurheimt hinna fornu ís-
landsmiða. Grundvöllur var
lagður undir hina nýju sókn
með landgrunnslögunum frá
1948. Þrír stjórnmálamenn
áttu þar drýgstan þátt um
frumkvæði og forgöngu,
sjálfstæðismennirnir Ólafur
Thors, Jóhann Þ. Jósefsson
og Bjarni Benediktsson.
í sögu útfærslunnar eru
fimm afangar markverðastir.
1950 var landhelgin færð
út fyrir Norðurlandi.
1 952 var fært út í 4 mílur
umhverfis allt landið.
1958 var fært út í 12
mllur.
1961 var gerð breyting á
grunnlínum og stækkaði
landhelgin verulega við þá
breytingu.
1972 var fært út í 50
mílur.
Öll þessi skref hafa orðið
þjóðinni að miklu gagni
Hvað er framundan?
Sjálfstæðismenn fluttu á
síðasta þingi tillögu um að
færa landhelgina út í 200
sjómílur eigi síðar en í lok
þessa árs.
„Yfirboð" kölluðu komm-
únistar í þröngsýni sinni og
afbrýði.
En við flutningsmenn til-
lögunnar vitum, að þjóðar-
heill krefst þessarar útfærslu
og það án tafar. Utan við 50
mílna mörkin liggja dýrmæt
fiskimið. Þar eru fiskstofnar í
yfirvofandi hættu vegna of-
veiði. Erlendir fiskiflotar með
verksmiðjuskip og „ryksug-
ur" láta greipar sópa, og oft
er þar um hreina rányrkju að
ræða. Öll þessi fiskimið verða
að komast undir íslenzk yfir-
ráð.
Er hætta á nýju
þorskastríði?
Eru sjálfstæðismenn þá að
leiða þjóðina út í nýtt þorska-
stríð með stefnu sinni?
Til þess eru sáralitlar líkur.
Þróun þessara mála hefur
verið svo hröð, að nú er
traustari grundvöllur undir
útfærslu í 200 milur en var
fyrir 50 mílum í hitteðfyrra.
Hafréttarráðstefna Sam-
einuðu þjóðanna hefst í
þessum mánuði. Það getur
tekið hana langan tíma, eitt
eða fleiri ár, að ná formlegri
niðurstöðu um viðáttu land-
helginnar. En hins vegar
liggur það fyrir, að meiri hluti
þátttöku þjóða er orðinn
fylgjandi 200 mílum. Meira
að segja eru Englendingar
farnir í fullri alvöru að tala
um að taka sér sjálfir 200
mílur.
Lúðvík tregur
En íslenzka stjórnin er
treg. Lúðvík Jósepsson ræð-
ur þar ferðinni. Hann einblín-
ir á 50 mílurnar og sér ekki
út fyrir þær, þó að þær verði
alls ekki til umræðu á hafrétt-
arráðstefnunni. Stjórnar-
flokkarnir segjast að vísu
vera samþykkir 200. mllum,
— einhvern tíma síðar meir,
þegar aðstæður leyfa. En
þeir voru ófáanlegir til þess
að fallast á tillögu okkar um
200 mílur fyrir lok þessa árs,
né heldur nefndu þeir
nokkurt annað tímamark,
sem þeir gætu samþykkt.
Nei, bara bíða.
Utfœrslan
þolir ekki bið
Allt styður okkar málstað.
Sögulegur réttur, yfirvofandi
eyðilegging fiskimiða, lífs-
hagsmunir þjóðarinnar, —
og stuðningur meiri hlutans
af þjóðum heims. Eftir hverju
á að biða?
200 mílur um
áramót
Sjálfstæðisflokkurinn
hefur markað stefnu sina í
þessu stórmáli þjóðarinnar:
200 mílur fyrir lok þessa
árs. Hvert atkvæði, sem
greitt er Sjálfstæðisflokkn-
um, færir þjóðina nær
þessu mikilvæga marki.
Ellert B. Schram;
Vinstri stiórn á fölskum forsendum
Þegar svo er komið í stjórnmálum
þessa lands, að það er þjóðar-
nauðsyn og reyndar ótviræð krafa
mikils meirihluta þjóðarinnar, að
ríkisstjórnin hljóti verðugt vantraust
í komandi kosningum, þá er gagn-
legt að rifja það upp, að þessi stjórn
komst til valda á fölskum for-
sendum: Þeir flokkar, Alþýðbanda-
lagið og Framsókn, sem áhrifamestir
hafa orðið í ríkisstjórninni og nú
biðla hvað ákafast um áfram-
haldandi völd, fengu aldrei umboð
þjóðarinnar til þeirrar ráðsmennsku.
Það sem gerði myndun vinstri
stjórnar mögulega, sumarið 1971,
var einstæður sigur Hannibals
Valdimarssonar í kosningunum þá
um vorið. Hannibaf og Björn Jóns-
son höfðu sagt skilið við fyrri sam-
herja sína i Alþýðubandalaginu;
vegna þess að þeir uppgötvuðu
seint og um síðir, að eigin sögn, að
valdaklikan i Alþbl stefndi að
ómenguðum kommdnisma.
Kjósendur kunnu að meta hug-
rekki Hannibals og vildu ekki missa
þennan harðsnúna verklýðsleiðtoga
og kommúnista-andstæðing af vett-
vangi þjóðmálanna Fæstir þeirra
sem gengu til liðs við Hannibal
ætluðust til að hann leiddi höfuð-
andstæðinga sina til æðstu valda
strax að kosningum loknum. Hanni-
bal ætlaði sér það ekki heldur.
í hinni sögulegu ræðu sinni á
Alþingi á dögunum fullyrti Bjarni
Guðnason, að Hannibal og Björn
hefðu frá fyrstu tíð verið andvigir
myndun vinstri stjórnarinnar og
atburðarásin hefur staðfest þessa
fullyrðingu. Atvikin höguðu þvi þó
þannig að til þessa stjórnarsamstarfs
leiddi - og skal sú saga biða betri
tima.
En því rifja ég þetta upp nú, að i
þessu er fólgin skýring á þvi, að í
landinu hefur ráðið stjórnarstefna,
bæði í öryggismálum og efnahags-
málum, sem striðir gegn vilja og
hagsmunum meirihluta þjóðarinnar.
Alþýðubandalagið hefur aldrei
hlotið meiri hl. atkvæða né verið
málsvari eða samnefnari einhvers
þjóðarvilja, heldur í krafti þröngrar
og ósveigjanlegrar sértrúarstefnu.
Framsóknarflokkurinn hafði ekki
meiri tiltrú en svo, að hann beinlinis
tapaði atkvæðum og þingmönnum í
síðustu alþingiskosningum.
Stjórnarmyndunin átti sér stað
vegna sérstöðu og persónuleika eins
manns, Hannibals Valdimarssonar,
sem m.a.s. lýsti, bæði fyrir og eftir
síðustu alþ. kosningar, hreinni van-
þóknun á þeim flokki, Alþýðubanda-
laginu, sem mestu hefur ráðið i
núverandi stjórnarsamstarfi.
Á hinn bóginn skulum við ekki
heldur gleyma þvi, að vinstri
stjórnin hefur gert sitt gagn. I fyrsta
lagi vegna þess, að hún veitti óraun-
hæfum viðhorfum útrás og hefur
sýnt fram á fánýti þess fagurgala,
sem vinstri menn höfðu tamið sér í
ábyrgðarlausri stjórnarandstöðu Og
í öðru lagi vegna þess að hún hefur
opnað augu nýrrar kynslóðar, unga
fólksins, fyrir því, að vinstri stefna er
að mestu leyti lýðskrum og
blekking
Ef vinstri stjórn þarf að setjast að
völdum á 15 ára fresti, til að sann-
færa fólk um þessi gamalkunnu
sannindi, þá er hún þess virði. Að
því leyti hefur þessi vinstristjórn átt
erindi til þjóðarinnar - og ekki sizt
unga fólksins. Einmitt vegna eigin
athafna hennar eða athafnaleysis er
unga fólkið nú afhuga vinstri stjórn-
inni.
Annað stærsta ádeiluefni stiórnar-
andstöðunnar er meðferð ríkis-
stjórnarinnar á efnahagsmálum
Ekki þarf að lýsa því ástandi, sem
fengið hefur þyngsta dóm hjá helzta
sérfræðingi stjórnarinnar sjálfrar, -
þrefölduð fjárlög, halli á viðskiptum
við útlönd, halli á ríkissjóði, almenn
fjármálaþennsla og óviðráðanleg
verðbólga.
Nú væri þetta að einhverju leyti
skiljanlegt, - en ekki afsakanlegt, - ef
þennslan sem verið hefur, væri af-
leiðing stórfelldra félagslegra að-
gerða i þjóðfélaginu Svo er þó ekki
- síður en svo. Hinir hugumstóru
félagshyggjumenn hafa i öllum
meginatriðum haldið sig við þann
grundvöt), sem „íhaldið" og
viðreisnarflokkarnir höfðu lagt á
hinum félagslega vettvangi. Engar
umtalsverðar breytingar hafa átt sér
stað i tryggingarkerfinu, utan
hækkanir bótagreiðslna til að halda i
við verðbólguna og hækkun fram-
færslukostnaðar
Algjör ládeyða hefur rikt á sviði
menntamála, utan samþykktar
grunnskólafrumvarps, sem tekið var
í arf frá viðreisninni Ekkert frum-
kvæði, engir tilburðir hafa verið í þá
átt að hrinda fram umbótum eða
nýjungum i fræðslukerfinu. Átakan-
legasti vitnisburðurinn er yfirlýsing
skólamanns, sem þ'ó er fram-
bjóðandi i flokki menntamála-
ráðherra, þess efnis, að öll loforð
um fé og framkvæmdir, hafi verið
svikin á kjörtimabilinu.
í húsnæðismálum er þó ferillinn
enn aumari, vegna þess hve mikið
félagslegt réttlætismál það er að
stjórnvöld komi til móts við ungt og
efnalitið fólk. sem stendur í hús-
byggingum. Lán húsnæðismála-
stjórnar hafa nánast staðið í stað
þrátt fyrir margfaldan byggingar-
kostnað - og eina afrekið er sam-
þykkt um byggingu leiguhúsnæðis í
dreifbýlinu, sem þó hefur hvorki
verið fjármagnað né framkvæmt.
Þetta er kaldhæðnisleg upp-
talning í þeim málaflokkum, sem
ættu þó að hafa sérstakan forgang
hjá þeim stjórnmálamönnum, sem
kenna sig sérstaklega við félags-
hyggju
Nú getur vinstri stjórn ekki komist
aftur til valda á fölskum forsendum.
Nú hafa vinstri flokkarnir ekki
persónu á borð við Hannibal
Valdimarsson til að fleyta sér áfram.
Nú veit þjóðin um hvað valið raun-
verulega snýst um, þegar gengið
verður að kjörborðinu. Vonandi
hendir það okkur aldrei oftar að við
völd sitji rikisstjórn, sem stjórnar og
starfar i óþökk mikils meirihluta
kjósenda