Morgunblaðið - 02.10.1983, Qupperneq 47

Morgunblaðið - 02.10.1983, Qupperneq 47
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. OKTÓBER 1983 47 spiluð í útvarpinu og þannig fer það að rúlla. Fólk fer þá að spyrja um plöturnar í búðunum og búð- irnar byrja þá að panta plöturnar frá útgefendum. En í rauninni fer þetta ekki að ganga að ráði fyrr en lagið er komið inn á listann yfir 75 söluhæstu plöturnar. En þetta er svolítið „ruglaður" bisness og ómögulegt að segja fyrir um hvað slær í gegn og hvað ekki. Maður verður að reyna að fylgjast með nýjum straumum, bæði í tísku, „sándi" og öðru til að eiga ein- hverja von.“ Stærstu vonbrigði í lífinu „Það hefur einnig mikið að segja hvernig útgáfufyrirtækin fylgja eftir plötunum. Ég fékk til dæmis samning um tvær plötur en þegar sú fyrri gekk ekki misstu þeir áhugann á að fylgja þessu eft- ir. Ég fór þá að syngja bakraddir ásamt Janis Caroll og Lindu Walker með Freddie Starr, sem er þekktur kabarettsöngvari í Eng- landi og með honum ferðuðumst við víða um England. Inn á milli vann ég við „stúdíóvinnu" og söng bakraddir á plötum hjá hinum og þessum og var auk þess að reyna að gefa út plötur inn á milli. Ég gerði t.d. eina plötu fyrir RCA, en það var um það leyti sem hjóla- skautaæðið var að byrja og lagið hét „Roller Disco" og til að kynna plötuna varð maður að fara á hjólaskautum inn á diskótekin. Svo fór ég í túr með Suzi Quatro um EVrópu og Bretland og söng ásamt annarri stelpu bakraddir á hljómleikunum. Það var mjög ánægjulegt að vinna með Suzi Quatro og ég kynntist henni vel. Hún er mjög vinaleg stelpa og heilbrigð, allt örðuvísi en ímyndin af henni er í huga almennings. Eftir þetta byrjaði ég svo í söng- hópnum „Découpage" og við gáf- um út lagið „Puerto Rico“. Það var mikið spilað í útvarpinu og komst inn á 75 sölulistann. Það spáðu því allir að þetta yrði „hit-lag“, en þá gerðist eitthvað hjá útgáfufyrir- tækinu og þessu var ekki fylgt nógu vel eftir. Ég er alveg klár á að þetta hefði komist á toppinn ef rétt hefði verið að málum staðið. Lagið var eftir þá Tony Swan og Steve Jolly og þeir sáu jafnframt um alla stúdíóvinnu og undirleik. Þeir voru þá að byrja í bransanum og sömdu einnig lög fyrir „“Imag- ination" og nú eru þeir mjög þekktir í Englandi. Þeir eiga t.d. lögin á nýjustu plötum „Spandau Ballet" og „Bananarama" og hafa gert fullt af topplögum með „Imagination". í dag hafa þeir svo mikið að gera að það er varla „sjens“ á að fá tíma með þeim og ef þetta hefði gengið með „Puerto Rico“ hefðum við orðið ein af grúppunum þeirra. Ég verð að segja að þetta voru ein stærstu vonbrigði mín í lífinu. Eftir þetta hélt ég svo áfram í „session-vinnu", þangað til nú í vetur, að ein af stelpunum sem var með mér í „Découpage" bað mig um að gera með sér plötu ásamt þriðju stelpunni og sú plata var að koma út í síðustu viku. Þetta er lítil plata með laginu „Lovers Concert", en grúppuna köllum við „Prools". Svo er bara að sjá hvað úr þessu verður." Fékk í mig smá stjörnufíling Við víkjum nú talinu að nýaf- staðinni hljómleikaferð hljóm- sveitarinnar „Police" um Banda- ríkin og ég spyr Shady hvernig það hafi atvikast að hún fór í þá ferð. „Það var hringt í mig einn fimmtudagsmorgun og í símanum var Marsha Hunt og hún spurði mig hvort ég gæti farið í margra mánaða hljómleikaferð með þekktri hljómsveit. Hún nefndi ekkert hvaða hljómsveit þetta var, en spurði hvort ég gæti komið í hádeginu og sungið fyrir sig. Ein vinkona mín, sem ég hafði kynnst í stúdíóvinnunni, Tessa Niels, hafði bent henni á mig. Ég fór til Marsha í hádeginu og um kvöldið var ég farin að æfa með Police." Hvernig tilfinning var það að vera allt í einu komin innan um svona stórstjörnur? „Það var auðvitað mjög spenn- andi, en þetta bar svo brátt að og svo lítill tími var til stefnu að ég hafði engan tíma til að hugsa út í það fyrr en við vorum lögð af stað í ferðina. Ég þurfti að læra 28 lög á tæpri viku og hafði þess vegna ekki tíma til að vera spennt fyrstu dagana. Það var ekki fyrr en ég var komin um borð í einkaþotuna á leiðinni til Bandaríkjanna að ég fór að gera mér grein fyrir hvað var að gerast. Og svo þegar við lentum voru stórar „limúsínur" á vellinum til að keyra okkur á hót- elið og allt umstangið var eins og maður hefur bara séð í bíó. Það var líka æðisleg upplifun að koma fram á sviðið á fyrstu tónleikun- um í Chicago. Það voru 55 þúsund manns á tónleikunum og uppselt, eins og var á öllum tónleikunum og við gengum eftir löngum gangi frá búningsherbergjunum á sviðið á meðan „upphafs-themað" var leikið og eftir því sem maður nálg- aðist sviðið mögnuðust fagnaðar- lætin í þessum 55 þúsund áheyr- endum og svo helltist þetta yfir mann þegar við komum á sviðið. Það er ekki hægt að lýsa þessari tilfinningu með orðum. Mér fannst mig vera að dreyma. Þetta var eins og draumur eða ævintýri og maður trúði því varia að þetta væri að gerast í raunveruleikan- um. Þegar þessi ferð stóð yfir voru Police með lag í fyrsta sæti banda- ríska vinsældalistans og LP-plat- an þeirra var einnig í fyrsta sæti yfir stórar plötur og fagnaðarlæt- in voru eftir því. Söngvari hljóm- sveitarinnar, „Sting", er alveg ótrúlega vinsæll og krakkarnir öskruðu allan tímann: „Sting, Sting, Sting." Svo þegar tónleik- arnir voru búnir og við vorum komin út í „limúsínurnar" var allt liðið æpandi fyrir utan. Bílarnir voru þannig að við gátum séð út, en þau sáu ekkert inn, svo að þau vissu ekki í hvaða bíl þeir voru, þannig að maður fékk smá „stjörnufíling" í sig þegar fólkið var að hamast á bílunum." Hvernig náungar eru þetta svo, hefur frægðin stigið þeim til höfuðs? „Þeir voru mjög vinalegir og þægilegir, en maður fann samt að það var eins og einhver veggur á milli þeirra og okkar hinna svo að maður kynntist þeim aldrei mjög náið. Þegar menn eru orðnir svona stórt númer hlýtur það að koma fram í einhverju. Ég veit ekki hvort hægt er að segia að þetta Á þessari mynd sést hvflíkur mannfjöldi sótti að jafnaði tónleika Police í þessari ferð og menn geta ímyndað sér fagnaðarlætin sem slíkum fjölda fylgja. Shady á sviðinu með Police. hafi stigið þeim til höfuðs, alla- vega ekki vísvitandi, en samt kannski að einhverju leyti. Þetta eru heimsfrægar súperstjörnur og margfaldir milljónerar og það hlýtur að hafa einhver áhrif á menn. Maður fékk aðeins á tilfinn- inguna hvernig það er að vera svona frægur þegar maður heyrði á tónleikunum 60 þúsund manns syngja með í lögum eins og „Mess- age in a Bottle", „Walking on the Moon“ og „Roxanne". Auðvitað hlýtur þetta að stíga manni að einhverju leyti til höfuðs, þetta myndi stíga mér til höfuðs og þetta myndi stíga þér til höfuðs. En þeir reyndu samt að láta það ekki koma fram. En það var alveg stórkostleg til- finning að vera þarna á sviðinu og heyra og sjá stemmninguna í öll- um þessum þúsundum. Þetta var í rauninni stórkostlegri upplifun en sjálft lífið. Ég get ekki orðað það öðruvísi. Sem dæmi um það hvað þeir eru stórt númer má nefna að mjög þekkt nöfn voru notuð í upp- hitun á tónleikunum svo sem Mad- ness, James Brown, Peter Tosh, Thompson Twins, The Fix, Flock of Seagulls, Talking Heads og Jo- an Jet and the Blackhearts svo eitthvað sé nefnt. Við komum fram í 32 stórborgum í Bandaríkj- unum og Kanada og alls staðar uppselt og ég las einhvers staðar að hljómleikaferð Police hefði ver- ið ein sú best heppnaða sem farin hefði verið í Ameríku í sumar, ásamt tónleikum Simon og Gar- funkel, David Bowie og einhverrar einnar hljómsveitar enn, sem ég man ekki hver var.“ Nú heyrir maður stundum að það sé villt líferni í kringum svona fræga poppara, kom það fram í þessari ferð? „Nei, þetta var allt mjög heil- brigt og í rauninni var þetta ekk- ert annað en erfið vinna. Ég hef aldrei kynnst annarri eins skipu- lagningu eins og í þessari ferð og það tóku þetta allir eins og hverja aðra vinnu. Það voru 98 manns í allt sem tóku þátt í ferðinni og hver maður hafði sitt ákveðna hlutverk og þetta gekk allt eins og vel smurð vél. Hvar sem við kom- um var farið í „sándtékk" á ákveðnum tíma, síðan borðuðum við á staðnum, því að yfirleitt var ekki tími til að fara aftur upp á hótel, og eftir hverja tónleika var farið beint út í bílana og upp á hótel og það var ekkert rugl eða vesen í kringum þetta. Strákarnir í hljómsveitinni taka þetta starf mjög alvarlega enda hafa þeir orð- ið að berjast harðri baráttu í mörg ár til að ná þangað sem þeir eru komnir nú.“ Og nú ertu komin aftur til ís- lands. Hvernig leggst í þig að fara aftur að syngja fyrir íslendinga? „Mér finnst það gaman og er spennt að hitta aftur gömlu félag- ana. ísland hefur alltaf átt sterk ítök í mér og ég segi alltaf að ég sé að fara „heim“, þegar ég er að fara hingað enda finnst mér hálft í hvoru að hér sé mitt annað heim- ili.“ - Sv.G.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.