Morgunblaðið - 10.01.1986, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, PÖSTUDAGUR 10. JANÚAR1986
15
en enginn á tímum reynsluleysis
og óframfæmi. Hann kom brosandi
á vaktina og brosandi lauk hann
henni. „Við verðum að vera góðir
við stelpuna okkar," — sagði hann
og þar með var ég tekin inn í hóp-
inn. Þannig var Krummi okkar —
alltaf kátur — jákvæður og umfram
allt réttsýnn.
Á A-vaktinni hófst samstarf
okkar og hélst það nær óslitið þau
níu ár sem ég starfaði í lögreglunni.
En það var ekki einungis á vett-
vangi löggæslumálanna sem leiðir
okkar Kmmma lágu saman. Saman
stóðum við í eldlínu félagsmálanna
öll þessi ár — fyrst í stjóm Lög-
reglufélags Reykjavíkur og síðar í
stjóm Landssambands lögreglu-
manna þar sem Hrafn gegndi stöðu
formanns um tíma. Að öðram fé-
lagsmálagörpum lögreglunnar ólö-
stuðum var Krammi e.t.v. eftir-
minnilegastur. Hann hafði þá sér-
stöðu umfram marga aðra sem
starfa að félagsmálum að hann stóð
og féll með skoðunum sínum og var
jafnframt óspar á að reifa þær
þegar svo bar undir. Gilti þá einu
hvort slíkar skoðanir kynnu að falla
í kramið hjá „réttum aðilum" eða
ekki. Ár og dagur mun líða þar til
lögreglumenn eignast jafn klókan
og lipran samningamann sem Hrafn
var. Oft dáðist ég að langlundargeði
hans á maraþonsamningafundum
þar sem hann var í framlínu —
gegnt lítt hagganlegum og út-
smognum boðberam ríkisvaldsins.
Þar kom þrautseigja hans og tiyggð
við sína stétt gleggst í ljós — þar
fór félagsmálagarpur sem lögreglu-
menn munu lengi minnast. Hann
var maður stórra orða — en hann
lét ekki þar við sitja — verkin fylgdu
í kjölfarið.
En fleiri verða verkin hans ekki
hérna megin móðu. Hann mætir
ekki framar á vaktina sína með
bros á vör. En minningin um góðan
dreng og afbragðs félaga lifir.
Ég kveð Hrafn Marinósson með
virðingu og þökk um leið og ég
votta bömum og öðram aðstand-
endum samúð.
Ragnheiður Davíðsdóttir
dóttur og eiga þau einn son. Bama-
bömin eru fjögur, efnileg og indæl
börn.
Ég hef þekkt Ólöfu Jónsdóttur
frá því ég var bam. Á þau kynni
hefur aldrei fallið skuggi.
Þegar á ævina leið mat ég hana
betur og betur eftir því sem kynnin
urðu lengri. Eftir að ég var að
mestu leyti fluttur frá ísafirði og
kom vestur tíma og tíma þá kom ég
hvergi oftar en til þeirra hjóna. Það
var gott að koma til þeirra hvernig
sem á stóð. Maður naut þess að
þiggja hjá henni góðgerðir í hvert
skipti.
Við Kristín og börnin okkar
þökkum Ólöfu fyrir samfylgdina á
liðnum áram. Við vitum að hún
hefur fengið góðar móttökur í nýj-
um heimkynnum og veikindastríði
hennar er lokið. Ég sendi Charles
bróður mínum og allri fjölskyldu
hans okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Þau hafa öll misst mikið
en eftir lifir björt og hlý minning
um góða og elskulega konu. Guð
blessi minningu Ólafar Jónsdóttur.
Matthías Bjarnason
ATHYGLI skal vakin á því,
að afmælis- og minningar-
greinar verða að berast
blaðinu með góðum fyrir-
vara. Þannig verður grein,
sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síð-
asta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marg-
gefhu tilefhi, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki
birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili. Megin-
regla er að minningar-
greinar birtist undir fullu
höfundarnafni.
Jóla- og líknarmerki 1985
Frlwerki
Jón Aðalsteinn Jónsson
Um allmörg ár hefur Bolli
Davíðsson í Frímerkjahúsinu sent
þættinum til birtingar þau jóla-
og líknarmerki, sem ýmis félög
hafa gefíð út til styrktar starfsemi
sinni. Skulu honum færðar þakkir
fyrir.
Undanfarin ár hefur gætt
samdráttar í útgáfu þessara jóla-
merkja, en þó hafa þau átta félög,
sem sendu merki á þennan mark-
að í fyrra, haldið ótrauð áfram
útgáfu sinni. Bendir það óneitan-
lega til þess, að þau telji sig hafa
árangur sem erfíði. Á meðfylgj-
andi mynd er jólamerkjunum
raðað að ofan frá vinstri eftir aldri
félaganna á þessum markaði, svo
sem venja hefur verið. Þá kemur
Thorvaldsenfélagið fyrst og síðan
Framtíðin á Akureyri, en þau era
langelzt í þessum hópi. Þá kemur
merki frá Lionsklúbbi Siglufjarðar
og síðan frá þessum félögum:
Rotaryklúbbi Hafnarfjarðar, Odd-
fellow-reglunni, Rotaryklúbbi
Kópavogs, Lionsklúbbnum Þór og
Lionsklúbbnum Bjarma í
V.-Húnavatnssýslu.
Ekki gerist þörf að lýsa mynd-
efni þessara jólamerkja nákvæm-
lega, en þau minna öll á jólin með
ýmsum hætti. Ég hef oft vikið að
því, að menn muni ekki almennt
kaupa jóla- eða líknarmerki til
þess að nota á jólapóstinn. Hitt
mun sönnu nær, að þessi merki
era orðin að hluta a.m.k. söluvara
til safnara. Mætti því segja mér,
að þó nokkuð af þessum merkjum
hafni í söfnum og fari því aldrei
á jólabréf. Auðvitað skiptir það
ekki heldur öllu máli, því að félög-
in afla engu að síður íjár til líknar-
starfa sinna og jólamerkjasafnar-
ar fá viðbót í söfn sín.
Fyrir ári ræddi ég um það, að
íslenzka póststjórnin væri farin
að etja kappi við líknarfélög með
útgáfu jólafrímerkja, sem að
flestri gerð minna á hátið frelsar-
ans. Jafnframt tók ég fram, að
menn veldu þessi frímerki gjarnan
á jólapóst sinn, enda væri verð-
gildi þeirra í samræmi við almenn
burðargjöld. Af þessu leiddi svo
aftur það, að menn teldu sig ekki
þurfa sérstök jólamerki til við-
bótar á bréf sín til að minna á
jólahátíðina. Þannig mætti spara
sér kaup jóla- og líknarmerkja.
En um leið minnka tekjur félag-
anna væntanlega eitthvað. Þetta
hef ég sem sé sagt efnislega áður.
En þar sem jafnmörg merki komu
út fyrir nýliðin jól og í fyrra,
verður tæplega önnur ályktun
dregin af því en sú, að útgáfan
beri sig þrátt fyrir jólafrímerki
póststjómarinnar.
Jólafrímerkin enn
á dagskrá
Líklega þurfa líknarfélög ekki
að óttast mjög harða samkeppni
af hálfu póststjómarinnar eftir
þeim viðtökum að dæma, sem síð-
ustu jólafrímerkin hafa fengið hjá
almenningi. Því er fljótsvarað, að
flestir þeir, sem við mig hafa
talað, telja þau algerlega mis-
heppnuð sem slík. Eg ritaði þátt
hér í Mbl. 6. des. sl. og ræddi
þessa útgáfu sérstaklega og benti
á ýmsa hluti með og móti. Verður
að vísa til þess, sem þar segir,
en skoðun mín er óbreytt í þessum
efnum. Vitaskuld verða menn
seint sammála hér sem víða ann-
ars staðar, en jólafrímerkin virð-
ast að þessu sinni hafa komið
sérlega miklu róti á hugi margra.
Póstmaður sagði mér t.d. nokkra
fyrir jól, að ýmsir viðskiptavinir
hefðu jafnvel beðið um 8 kr.
blómafrímerki til að nota á jóla-
póstinn, þvi að þeir gætu alls ekki
hugsað sér að líma 8 kr. jólafrí-
merkið á bréf sín.
Vissulega er það alvöramál og
útgáfunefnd póststjómarinnar
íhugunarefni, þegar svo tekst til,
að menn vilja forðast notkun
ákveðinna frímerkja, þar sem þau
falla þeim ekki í geð. Þrátt fyrir
þessa óánægju hef ég samt aðeins
orðið var við einn greinarstúf, þar
sem deilt er á merkin og útgáfu-
nefndina. Birtist hann í Mbl. 29.
des. sl. og er eftir Bolla Davíðsson.
Jólafrímerki - til hvers? Þannig
spyr Bolli. Ég svara auðvitað fyrir
sjálfan mig, að jólafrímerkin eiga
að minna á jólin með einhveijum
hætti, og um það held ég allir séu
sammála. En þetta má gera á
ýmsa vegu. Ég vék að því síðast,
að ákveðinn listamaður væri val-
inn til þess að teikna jólafrímerki
hvers árs og það með hæfilegum
fyrirvara. Síðan hefur hann eðli-
lega óbundnar hendur um efnisval
og túlkun þess, en leggur svo til-
lögur sínar fyrir útgáfunefndina,
sem velur úr þeim. Ekki neita ég
því, að sú aðferð að afhenda ein-
um manni þetta verkefni, getur
verið vandasöm. En hver segir,
að samkeppni milli Iistamanna
leiddi til jákvæðari viðbragða
meðal almennings en nú hefur
orðið raun á? Eg ætla annars
ekki að íjölyrða frekar um þetta
mál, en vil einungis endurtaka þau
ummæli inín frá því síðast, að sú
ákvörðun að fá listamenn til þess
að teikna jólafrímerki okkar verði
vonandi upphaf að því, að þeir fái
fleiri verkefni á þessu sviði.
Hvernig til tekst, er svo annað
mál. Listamennirnir og nefndin
verða að sjálfsögðu að hlusta á
misjafna dóma og oft harða.
Einsætt er, að öll jákvæð gagnrýni
er ágæt og nauðsynleg, því að
íslenzku póststjórninni hlýtur að
vera í mun, að frímerki hennar
séu ásjáleg og eftirsóknarverð
bæði til póstnota og söfnunar.
Hins vegar þori ég sem nefndar-
maður að hafa minn eiginn smekk
og gef jáyrði mitt því, sem ég
álít bæði skemmtilegt og fram-
legt. Og hvers vegna þarf alltaf
að fara troðnar slóðir?
En það er ýmislegt annað, sem
gagnrýnt er um þessar mundir í
útgáfumálum póststjórnarinnar,
og að því verður vikið í næstu
þáttum mínum.
BARNAFATA-
OTSALAN
ER HAFIN
ALLT AÐ 70% AFSL.

&
VÖRUAAARKAÐURINN
111 1 1 ...
ÁRMÚLA
686113