Morgunblaðið - 16.08.1987, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. ÁGÚST 1987
Yeoman Farm, heimili
Stefaníu og Raymond
Dignum í Parham í
Kanada
man
aðe
andi
spin
Rætt við Stefaníu Sveinbjamardlóttur Dignum
sem reklurfjárbúskap í klanada
Fyrir tveimur árum flutti
íslensk kona, Stefanía
Sveinbjarardóttir út
íslenskt fé til Kanada. Það
voru tíu œr og tveir hrútar
sem hún lét flytja vestur
um haf með Iftilli flugvél.
Fyrst var féð sett í
stjórnarsóttkví á
Mirabelflugvelli íeinn
mánuð en að því loknu var
það flutt til Parham, litils
þorps sem er 50 kílómetra
fyrir norðan Kingstone,
þar sem Stefanía býr
ásamt manni sínum
Raymond Dignum
prófessor í
rafmangsverkfrœði og
fimm ára gamalli dóttur
þeirra Elísabeth. Það er
Stefanfa sem annast
bústörfin en
eiginmaðurinn sér um
heyskapinn og vélar
búsins í sumarleyfi sínu frá
háskólakennslunni.
Stefanía Sveinbjamardóttir spinnur á snældu úti í góða veðrinu. I tilefni myndatökunnar klæddist hún
peysu sem hún hefur spunnið garn í, hannað og prjónað.
Islenskur ullariðnaður á um
þessar mundir mjög í vök
að veijast, það er því at-
hyglisvert að Stefanía er
stödd hér á landi núna til
þess að leita eftir íslenskri
ull sem hún ætlar að kaupa
og selja svo úti í Kanada og Banda-
ríkjunum. Ullin þarf að vera sérlega
góð til að spinna úr á rokka uppá
gamla móðinn því Stefanía ætlar
að selja hana handspunafólki.
í samtali við blaðamann Morgun-
blaðsins sagði Stefanía að hún hefði
komist í samband við markað sem
hún kallar handspunamarkað. Hún
kvað handspunafólk yfirleitt borga
töluvert betra verð en aðrir ullar-
kaupendur.
„En ullin verður þá að vera dálí-
tið sérstök," segir Stefanía. „Hún
þarf að vera einstaklega hrein og
vel með farin. Þegar ég kom út
með íslenska féð þá var íslenska
ullin nógu þekkt til þess að fólk fór
að spyija mig um hana. Ég seldi
því helminginn af fyrstu rúningunni
og vann hinn helminginn sjálf.
Þetta varð til þess að opna augu
mín fyrir því að þama væri markað-
ur fyrir ull. í Bandaríkjunum og
Kanada er töluverður hópur af fólki,
kannski um 250 þúsund manns,
sem spinnur reglulega, annað hvort
í frístundum eða þá rekur heimili-
siðnað af þessu tagi. Þetta fólk
selur síðan bæði gam og eins flíkur
sem það hefur unnið úr gaminu. í
mörgun bæjum em komnar búðir
sem selja heimaunnið gam og ullar-
vömr og þess má geta að það er
gefíð út spunablað í Bandaríkjunum
sem kemur út fjórum sinnum á ári
og í þetta blað setti ég litla auglýs-
ingu um ullina mína og það leið
ekki á löngu þar til fjöldi fólks hafði
sett sig í samband við mig og ég
var fljót að selja ullina mína og var
næstum örvæntingarfull að hafa
ekki meira til þess að seija. Þetta
blað sem ég minntist á er bara fyr-
ir spunafólk svo er annað blað gefíð
út fyrir þá sem vefa. Spuni í heima-
húsum fer stöðugt vaxandi og
framboð á rokkum vex að sama
skapi. Það er hægt að kaupa þama
úti allt að 400 tegundir af rokkum.
Það fást þama rokkar sem em á
stærð við handtöskur og allt upp í
rokka sem hafa voðalega stór hjól
og maður verður að standa við að
spinna á.
Ég á sjálf þijá rokka, þar af einn
íslenskan. Hann er orðinn hálfgert
skrifli og ég nota hann bara ef ég
ætla að gera eitthvað mjög fínt, það
er seinlegt að vinna á íslenska rokk-
inn. Ég á einnig nýsjálenskan rokk
sem best er að spinna meðalgróft
gam á, og svo á ég hollenskan rokk
sem er bæði fljótvirkur og hægt
að spinna nokkuð gróft gam á.
Hann nota ég mest og get spunnið
á honum allt að einu kílói af gami
á dag. Sumir halda að það sé erfíð
vinna að spinna en það er nú svo
að engin vinna er erfíð sem maður
hefur ánægju af. Tóvinnan er þess
eðlis að hún heltekur mann. Ég nýt
þess að vinna ullina, allt til þess
að flíkin er fullbúin.“
Stefanía getur þess að þau hjón
hafí verið með fé síðan árið 1979.
Búgarður þeirra heitir Yeoman
Farm og er 90 hektarar að stærð.
Helmingur þess landssvæðis er þó
skóglendi en hitt er ræktað land,
tún og beitilönd. Stefanía sagði að
Íiað væri vitaskuld mikill munur á
slahdi og Kanada hvað sprettu
gróðurs snerti.
Á íslensku kindinni eru
nánast margar
tegundir af ull
„Yfírleitt er ég með féð í girðing-
um,“ sagði hún. „Ég beiti þeim í
hveija girðingu svona eins og viku
upp í tíu daga og tek ég féð úr
þeirri girðingu og set það yfír í
aðra og þannig koll af kolli og læt
gróðurinn jafna sig á beitinni á
milli. Ég hýsi mitt fé á vetuma
vegna úlfanna. Það er mikið af úlf-
um í nágrenni við mig og þeir leita
heim að byggð yfír veturinn. Sumir
geta komist af með að gera skjól
fyrir sínar kindur en það hentar
ekki þar sem ég er. Veður þama
úti em líka talsvert æðisgengin
Sjá bls. 28.