Skírnir - 01.01.1836, Síða 13

13
hendiir Serkjum, og vilt liann brjnta nndir sig [)jóí5-
ina; enn vera má, liann fái sig fullreindann, áöur
þv( sje lokið. f>að cr öllum knnnugt, aö Ali jarl
cr skattskiIdurTirkja-keísara og undirmaður lianns;
unir hann [ivi illa, og vill cinn hafa riki allt á
Sírlandi og Egiptalandi; cnn Bretar og Frakkar
unna honum [icss ekki, og bcr [)að mest til, að
liann helir tekið undir sig atla J)á kaupverzlun,
sent best er í löndum lianns, og vill firir aungvann
mnn láta liana lausa. Enn [)ó treístist hann ekki,
að gánga í bcrliögg við keísarann, og greíðir nú
skattinn, so ckki má aðfinna, og hið firra sumar
scndi haun til Miklagarz greinilega skirslu um
liagi ríkis síns, og hafði [)að dreígist undan — [)á
í 0 ár. Gjeta májrnss enn, að sú fregn, scm bor-
in var til norðurlanda, og Skírnir gjetur um í
viðbætjr frjettanna liið firra ár, að „Ibrahím” Ijeti
brcniia Jórsalaborg, reíndist síðar ósönn. Ilefir
hann miklu frcmur leíft kristnum mönnum að gjera
við kirkjur síuar, [iar í borginni, er bilast höfðu
í jarðskjálftuin. Einnig leífði haiin að Ijúka upp
aptur gluggunum á musteri grafarinnar Iielgu; liöfðii
Jieír verið birgðir, og hlaðið stefinim upp í [)á, í
648 ár, síðan „Saladín” var á dögum; og príðkar
kirkjan mjög við [)að, er dagsbirtan nær að skína
inn í hana; áður brunnu fiar Ijós á mörgura lömp-
um. — [>að er sagt frá „Túnis”, að [iar andaðist
á þessu ári höfðíngi borgarinnar, að nafni „IIúss-
aín’’; kom i hanns stað (<Mústapha”, vitur höfðíngi
Og vel að sjer um alla liluti. Seinli hann [>á vildar-
mami sinn á fund Tirkja-kcísara að færa Iionuin
skatt, og Ijet [>ar með filgja stór-gjafir, og bað um