Skírnir - 01.01.1836, Qupperneq 46

og pa5 er fnllirSt, a5 íleíra liiggi ntidir þesstl, enn
skjemtnnin ein. Margir fleíri liöffeíngjar hjeldti til
„Kalisch”, mefian herra keísarinn og Prússa-kon-
tingur voru þar me8 liersveitir síiiar. 22. sept-
ember svipttl þeír herbú&unum, og fór HSiÖ lieím-
iei'ðis, enn Nikulás keísari til „Töplitzar4’ í Bæ-
lieimi, og átti þar tal vi5 imsa liöfðíngja 5 má vera
ab eíttlivab af því komi seinna fram, „Norburálf-*
unni tii gagns og góba”; þaban fór hann til „Prags”,
og þaban til „Vínar”, og þabati aptur til ,.War-
schauar”, og kom þángab í mibjum október. Bæar-
tnenn tókn vib honum meb mikilii blibu, og sendu
rnenn til ab fagna lioniim; enn keísarinn beiddi
mcnnina ab þeígja, því liann þurfti sjálfur ab tala,
og tók so tii orbai „Jeg veít, góbir menn! ab
þib liafib haft í higgjtt, ab tala til mín; jeg veít,
meíra ab seigja, efnib í ræbunni; enn banita
nkkur ab bera hana fram, so ab [>ib þtirfib ekkl
Iji'Sa. Já, góbir mcnn! so ab þið þitrfib ekki Ijúga.
því jeg veít, ab annab bír niðri firir, eltn það
sem þib ötltrbub ab seígja, Hvuriiig ætti jeg að
trúa orðum nkkar, þar sem þib sögðub öldúngis
sanla vib mig kvöldinu firir uppreístina? Voru
það ekki þið, sem töluðuð við mig firir fimm árum
og firir átta árum, um tvúskap og holiustu, og
höfbtið mikinn fagnrgala? Kám dögnm seínna
geínguð þið á eíðana, og frömdub hina vestu
glæpi. Alexander keísara, sem fór betur með
iikkur, enn rússneskur keisari hefði átt að fara,
blóð á tikkur góðgjörbum, Jjet meíra eptir ukk-
tir enil sínum þegnum, og gjörði tikktir að fi#-
Bæiusliu og rikustu þjóð — liouum hafi þið laun-