Skírnir - 01.01.1836, Síða 47

47
að iticS svívirSilegaslh vaHþakklæti. f>i5 iiafiS
aldrci nnað hag ukkai*, livað vel sem nkkur liefir
liðið; f)i§ liafiS æfinlega brotiÖ af ukkitr allt Ján.
Jeg seígi ukkur sannleíkann eíns og hanrt er, so
þa5 sje öllura bert, hvnrnig er á iriillura okkar,
so þi5 vitlS eptir livurju þi5 eígiÖ aö fara — úr
þvi jeg liefi ekki fiindiÖ ukkur firri, síöan firir
íipprcistina. Jeg hcímta verkin, enn ekki orðin
trtm; iörunin veröur að koraa frá hjartanu. Jeg
tala ekki til ukkar í bræði; þið sjáið, að jeg er
rtreíður; jeg er ekki láiigrækinn, og ætla mjer a5
gjera ukkiir gott, enda naiiðugum. }>essi „mar-
skálknr”, sera [)i5 sjáið hjer frammi flrir ukkur,
framkvæmir íirirætiun mína og stirkir mig í firir-
tækjnnum, og liefir ukkur í huga Jíkt eíns og
jeg. (Við þessi orð hneígðu sendimcnnirnir sig
firir (lPaskewitsch”.) Seígið mjer (sagði keísar-
inn), hvað þessar lineígíngar eíga að }iíða? J>i5
ættuð heldur að rækja skildu ukkar, og vera eins
og aimennileígir menn! Gjörið þið nú hvurt sem
þið viljið: veri þið a5 íininda ukkur, að þjrtðin
verði sjálfráð, eða látið ukkur linda mitt riki,
og halið ekki í frammi svik nje rtrrta, Ef [>iö
Jeggið ekki niður þeiiuann liiigarbiirð, að þið mun-
ið halda þjrtðerni ukkar og „Prtlíiia”- land muni
verða sjálfu sjer ráðaudi, og íleíri Jijervillur þessu
líkar, þá liafi þið af því ekki nema rtgjæfuna,
Jeg hefi látið biggja hjer kastala, og
það skulu þið vita, að hvað lítiim rtrrta
sem þiðgjerið, þá lætjegskjrttaniður
borgina — og eíða „Warschan". Og það
scígi jeg ukkur, að jeg læt ekki biggja hana upp