Skírnir - 01.01.1836, Qupperneq 63
meiri, ef fulltriiarnir J>irftu ekki aÖ loka aÖ *jer,
ineðau {>eír ráðgast um málefui þjóöarinnar, so
ailir gjætu lieírt livað |ieír seígja, og á hvurjar
ástæður hvur stiður sitt mál. Ilöfðu menn liálf-
vonast eptir, það mundi verða leíft; enn það fór
so fjarri, að öllum timarituin — nema fulltrúa-
tiðindunum („Stænder-'Tidenden”) — var bannað
að skíra frá neínu því, sem fram færi á fiilitrúa-
þínguniim. Fulltrúaþíng Sjálanz og cianna var
sett 1. október, og valdi koniingur þann (irir siua
hönd, er fiestum þótti best gjegna; enn það var
(lAnders Sando Örsted”, lögvitríngiirinn. Full-
trúarnir gjörðu „Prófessor Seliouw” að forseta
sintim. Hann er bæði vitur og góðgjarn ; og seígja
Danir so, að leingi mætti leíta í í'ulltrúastofuniini
víðast um lönd, til aÖ finna tvo menn eíns ósjer-
plægna og stillta, og þó so {irekmikla, eíns og
Jieír eru báðir ((Örsted” og ((Schonw”. Margir
væntu, fulitrúarnir mundu ráðieggja konúngi að
taka aptur það lagaboð, að einginn út í frá mætti
vera viðstaddur fulltrúastefnurnar; enn þegar það
brást, tóku sig niargir menn saman, bæði í Iiöf-
uðborginni og öðriun stöðum á Sjálandi, og eink-
anlega á Fjóni, að senda fuIItrúuuu 111 liænarskrá
(„Petitsióu”) |>ess efnis. línn fulltrúarnir skip-
uðu nefnd inanna, að athnga þetta mál, livurt það
væri nitsamlegt, að aðrir enn sjálfir þeír feíngju
að vera við meðan rætt væri um málefni þjóðar-
innár. Nefndin gjörði eins og firir bana var lagt,
og þóttist finna, að þetta væri nitsaralegt, cnn
vildi hiifast við , að fara því á flot að so stöddu
raáli, úr því konúnginum hefði farist so vel. ]>etta