Skírnir - 01.01.1836, Qupperneq 69

er sannreíiit, Iraeði meSal lfreta og flefri {ýóSa,
aÖ {iví minut tollur scin tekiim er af einhvurjum
varuiiigi, [ivi meira flizt af houuni tii lanzins, $»
tekjurnar verÖa aungvu minni; enn fijóSin hefir
{lauu Itag af Jitluin toIJr, áS varan fæst meS betra
verSi, eítts og Itvurjum manui er auSskiliS. |ia5
lítur ekki hcldur so út, aS Sviar hafi iagt inikinn
trúuaS á, aS þetta rrSi rikinu stúrvægrlegur ábati;
Jiví [kiS var leítt / iög á [ijó&fundiiium, a5 ríkis-
stjúriiiiini skrídi vera lieimiit, aS taka aS láni peu-
ínga erns og liún fiirfti, til aS bæta upp tekjur
rikisins, er [iær urSu töluvert ininni enit útgjöldin
áriS sem leíS. fiikir þessi úrskurSur enn- þá
óheppilegri enn .hinn sem firr var umgjetiS; og
fari þvf leiugi fram, er liætt viS skuldiruar vaxi
miklu meír emi [ijóSinni er liaganlegt. AS ö5ru
leíti varS fátt til tíöiuda meS Svíum þetta áriö.
Konúngttr ferSnöist víöa um norSurhluta rrkis síns,
og kom í þeírri ferS til Noregs, og var honum
alstaöar vel fagnaS, etns og maklegt er, því hann
er vitur böföíngi og góSgjarn og mikiS afbragS
aiinara mániia. Kirkja branu i Sfokklrtilmi i sumari
var (29. júlí), * og ölli því Jopteldur. J>a8 var
fornt musteri og veglegt. HröpuSu turnarnir tií
griiuna, og klukkurnar bráSnuSu af ofurmegnl
hitans. j>ó tókst aö bjarga kirkjunni sjáffri, so
Iiúu bfaiíii ekki iiinan, sem betur fór, því þar
voru geímdar margar merkilegar foriileífar, fógur
sigurmerki („Trofæef”) eg herbúnaSur og fleíri
gúSgripir. Vísiudin blómgast rtf í SvíþjóS, og
fremur öllu náttúruyisiiidin. Eíga Svíar marga
framinúrskarandi uáttúrulræSínga, og. iná hjer