Skírnir - 01.01.1868, Síða 58

58
FRJETTIB.
Frakkland.
niSur til neinna muna. RœBur málsnillinganna af mótmæla-
flokkinum hafa a8 vísu komiö sárt vi8 kaun stjórnarinnar og
fengiS mikinn róm utanþings, en þó eru litlar líkur til aS neinu
veröi breytt til muna. ItáSherrarnir hera þaS einkum fyrir, a8
svo mörg blaSanna sje stjórninni (keisaradæminu) óvinveitt, og
vilja engan trúna8 leggja á, a8 þau taki skapskipti, þó þeim
ver8i veitt meira frelsi. Jules Favre sýndi fram á, a8 þau
ófrelsishöpt, er stjórnin hefSi lagt á huga þjó8arinnar, hef8i a8
eins or8i8 til þess a8 stö8va framgang hennar í andlegum og
líkamlegum efnum. Aflei8ingarnar yr8i a8 liggja öllum í augum
uppi, enginn vissi deili á afstöSu Frakklands til annara ríkja; og
margir byggist vi8 hættum a8 utan, en innanríkis færi einkum
tvennt í vöxt: tortryggni og örbirg8. Eugene Pelletan var eigi
ódjarfari í máli. Honum sag8i þungt hugur um afdrif hla8a og
rita fyrir sakadómi, og hann minntist þess, a8 um seinustu 16
ár hef8i svo margir or81ag8ir menn, lær8ir menn, þjó8arfulltrúar
og göfugmenni veriS ákærSir, en aldri lilotiS væg8 e8a sýknu.
Hann segir, a8 ritstörfin a8 álitum stjórnarinnar sje sú ska8væn-
isathöfn, er hún vilji reisa skor8ur viS me8 öllu móti, en rá8-
herra innanríkismálanna (Pinard) hafi fari8 svo or8, sem henni
hæri sama drottinsvald á hugsunum manna, er Lo8vík 14di hef8i
eignazt á ríkinu. Hann kva8 rithöfunda og bla8amenn eiga litla
fagna8ar tíma fyrir höndum og líkti saman bardaga þeirra á
„atsvelli dómanna” vi8 skylmingavígin rómversku á fyrri öldum í
augsýn keisaranna. A8 endingu spáSi hann því, a8 skor8ur
stjórnarinnar myndi koma a8 litlu haldi, 1(því andi ritmenntarinnar
fer leiBar sinnar, sem forlögin, vel vitandi, a8 hann er sjálfur
samvaxinn forlögum þjóBarinnar, samgróinn lögum ennar frakknesku
stjórnarbyltingar —, en þau lög hefir þríliti fáninn a8 líkindum
fært svo út um alla veröld, a8 þa8 á sízt fyrir þeim a8 liggja,
a8 lí8a undir lok á sama staBnum sem þau ur8u til á!” — Thiers
tala8i langt erindi sem a8 vanda, er um mikilvæg efni ræ8ir, og
kva8 prentfrelsiS vera brýnustu nau8sýn þjóSarinnar. Fólki8 vildi
vita, hva8 fram færi og fulltrúar þess yr8i a8 vita, hvern dóm
þjó8in leg8i á frammistö8u þcirra á þinginu; blö8in væri í raun
rjettri rödd þjóbarinnar. Hann kva8 þa8 or8i8 á fyrir svo mörgum