Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 90

90
rRJETTIR.
Spánn.
issur e5a aftökur taka vi8 fyrir þeira, er hefja máls e8a handa gegn
stjórn hans, og meSan svo getur gengiS, verSur ísabellu drottn-
ingu ekki velt úr völdunum. í sumar komust upp samsærisráS í
höfuSborginni, og voru j>á 3000 manna settir í var&höld. HvaS
síSan hefir orSiS um J>á, vitum vjer ekki. Nokkru seinna gengu
menn í ýmsum fyikjum í uppreistarsveitir og rjeSust ýmsir hers-
foringjar til forustu. Flokkarnir fóru á víS og dreif og meS litlu
samheldi, og urSu því skjótt ofurliSi bornir af herdeildum drottn-
ingarinnar, J>ó þeim tækist aS vinna J>eim nokkurn geig og mann-
skaSa á sumum stöSum. Sá nefndist Contrera er lengst varSist
og einkanlega rjeSi uppreistinni, en J>ar lauk, aS hann varS aS
leita norSur yfir Pyreneatjöll til hælis á Frakklandi, og siuppu
jpangaS meS honum 160 manna, allir mjög illa til reika. Prim
var í Bryssel, er uppreistin byrjaSi, en allt var J>ó hjer ráSiS aS
hans áeggjan og undirlagi. Hann ætlaSi og sjálfur aS taka viS
forustunni, en gerSi J>á lykkju á leiS síua, aS hann fór fyrst til
Afríku og þaSan á skipi aS Spánarströnd, eigt langt frá Barcelónu.
Hjer áttu lagsmenn hans aS vera fyrir meS flokk manna, en j>etta
brást honum, og meS því aS hann var sjálfur fáliSaSur og sá
sjer engar bendingar gerSar af landi, lagSi hann frá aptur eptir
átján stunda biS. Svo hefir hann sjálfur skýrt frá, til aS bera
aptur ámæli þeirra, er sögSu aS hann hefSi brugSizt heitum sínum.
Öllum ber saman um, aS uppreistin myndi hafa haft miklu meiri
framgang, ef Prim hefSi komizt í brodd fylkingar. Stjórnin gerSi
lítiS úr óeirSunum, en skýrslur hennar játa þó, aS tala þeirra,
er gengu á hönd í vonum um griS, hafi vcriS 4000, og munu
því margir hafa gengiS 1 flokkana, aS þeir treystu komu og
forustu Prims. — Auk hervalds og hervörzlu hefir Narvaez sett
menn til yfirumsjónar og njósna í öllum fylkjum, en veitt þeim
alræSisumboS, ef eitthvaS gerist í til óspekta.
YrSi Spánardrottningu eigi svo margra barna auSiS (í sumar
varS hún ijettari löngu fyrir burSartíma), mætti mönnum þykja,
aS allur hirSbragur hennar færi meir eptir klaustralifnaSi en
konungaháttum, svo umhorfin er hún (lhreinlífisfó]ki”, klerkum og
nunnum. Enginn biskup eSa kardínáli getur veriS áhyggjumeiri
en hún um hag Rómabiskups, og í haust vildi hún staSlaust senda