Skírnir - 17.06.1911, Blaðsíða 184
280
Endurminningar um Jón Sigurðsson.
Stúdentakvöldunum hjá Jóni er lýst í minningarorð-
unum næst á undan, heíi eg engu þar við að bæta. Það’
var ekki nema fyrsta veturinn minn og fram eftir öðrum
sem eg átti kost á því að koma þar. Síðustu 2 missirin
sem Jón lifði hnignaði svo heilsu hans, að af lögðust kom-
ur vandalausra.
Einu sinni kom eg í sérstöku erindi til Jóns. Hafði
góður maður heima beðið mig að ieita aðstoðar Jóns til
að fá styrk í stjórnarráðinu af fénu sem veitt var þá í
fjárlögum til verklegra og vísindalegra fyrirtækja. Jón
taldist undan, bar við þreytu, en kvað mig sjálfan geta
eins vel komið þessu fram við Oddgeir Stephensen. Lagði
hann ráðin á. Sagði mér að Oddgeir mundi mig mjög
margs spyrja úr Reykjavík, yrði eg öllu að svara skjótt og
af létta, og heldur kríta liðugt en verjast úrlausnar, á hverju
sem gengi. Var Jóni allmjög hnignað þá, en allur komst
hann á loft af glettni og gamni, er hann var að kenna
mér tökin á fornvin sínum Oddgeiri. Gáfust ráðin ákjós-
anlega vel, og hélt Oddgeir mér fulla klukkustund, en
minst var um sjálft erindið talað, svo sem Jón gat til.
Harður var Jón oft í dómum um landa sína. Heyrði
eg hann sérstaklega kvarta undan uppburðarleysinu og
óeinlægninni: »Þeir segðu ekki meiningu sina nema full-
ir eða reiðir«. — Vel skar úr í sögudómum hjá honum,
elskaði hann bæði og hataði af hraustri lund. Fastur var
hann á þvi, heyrði eg eitt kvöld, að Hákon gamli, eins
og hann kvað nú, hefði látið byrla Þórði Kakala eitur.
Aftur var Jón mjög orðvar í garð andstæðinga sinna. En
fijótt mátti heyra af tali frú Ingibjargar, ef forseta var
kalt til manns.
Farið var með lík Jóns Sigurðssonar í kirkju i Höfn
og talað yfir. Eáru íslenskir stúdentar inn og út kirkju-
gólfið. Þingforsetar Dana voru þar við og maður af hendi
konungs og fieiri höfðingjar. Liebe hæstaréttarlögmaður-
inn alkunni var þá formaður landsþingsins. Hann er oss
að góðu kunnur og kær fyrir það að hann ánafnaði ÍOOOO1