Alþýðublaðið - 28.05.1964, Blaðsíða 8

Myndin að ofan er af Gunnari Gunnarssyni, listmálara, en myndirnar til hægrri af tveim málverka hans.
í DAG er Gunnar Gunnarsson,
iistmálari, fimmtugur.
Eins og flestir vita, er hann son-
uv Gunnars rithöfundar Gunn-
arssonar, og oftast nefndur Gunn-
ar yngri.
Þeir feðgar eiga það meðal ann-
ars sameiginlegt, að vera hógvær-
ir menn og hleypidómalausir, lítt
gefnir fyrir að trana sér fram, og
allra sízt vilja þeir auglýsa list
sína með gaspri og gífuryrðum.
Vissulega getur hógværðin orð-
ið samtiðarmönnum þeirra til
skaða, og víst er, að margir hafa
saknað þess, að fá ekki að sjá
fleiri myndir eftir Gunnar yngra.
En látum nú þessu forspjalli
lokið og snúum okkur að efni
þessarar opnu, en hún er samtal
við afmælisbarnið, sem við vorum
svo heppnir að hitta einn daginn
í vikunni, er hann var á ferð hér
í borginni.
★
— Hvar hófst þú nám í mynd-
list, Gunnar?
— í Kaupmannahöfn, hjá Karl
Larsens malerskole, en þar var
ég tvö ár við nám.
— Var það góður skóli?
— Það má segja að hann væri
strangur, en þarna voru nemend-
um kennd undirstöðuatriði í mynd-
li'st, svo sem uppbygging myndar,
meðferð lita og síðast en ekki
sízt voru nemendur látnir teikna
mikið, en ég tel teiknikunnáttu
aðaiundirstöðu fyrir allar tegund-
ir myndlistar.
í Þá daga var þess krafizt
af þéim, sem sýndu myndir sín-
ar opinberlega, að þeir kynnu
undirstöðuatriðin, svo ekki sé
meira sagt. Þá fékk maður skömm
í hattinn, ef þeim var í ein-
Hverju ábótavant, en nú finnst mér
mun slælegar tekið á þeim hlut-
um.
— Þú telur þig hafa verið hepp-
inn með skóla?
—- Tvímæialaust, En bezti skól-
inn er að skoða söfn og myndir,
en til þess fékk ég tækifæri að
skólagöngu minrii lokinni, og þá
ferðaðist ég um Frakkland, Hol-
land og Þýzkaland, en eins og
allir vita, eru góð söfn í þessum
löridum. Einnig gafst mér kostur
á að sjá sýningar frægra lista-
manna.
— Þú byrjaðir ungur að teikna
í dagblöð í Danmörku?
— Eg mun hafa verið 10 ára,
þegar fyrsta myndin birtist eftir
mig í Extrabladet. Það komu
m'argir listamenn á heimili for-
eldra minna og meðal þeirra var
ljóðskáld, sem orti m. a. fyrir dag-
blöð. Þetta Ijóðskáld sá hjá mér
teikningar og vildi fá að birta þær
með kvæðum sínum. Ljóðskáldið
birti einnig teikningar eftir mig
í ljóðabókum sínum og sem kápu-
téikningar.
— Svo hefurðu haldið áfram að
teikna fyrir blöðin?
— Já, ég teiknaði talsvert fyr-
ir Kaupmannahafnarblöðin á þess-
um árum.
Hvenær hélztu svo fyrstu mál-
verkasýninguna?
— Þegar ég var 18 ára gamall.
— Eg hefi séð úrklippur frá
þóim tíma. Dómarnir voru góðir.
— Við skulum sém minnst tala
um það, en þeir voru ekki sem
vérstir.
.— Þú héfur teiknað í margar
bækur?
— Síðan ég fluttist til íslands
hefi ég myndskreytt 14 bækur, inn-
Texti: Ragnar Lár. Myndir: Jóh. Vilberg.
lendar og erlendar og þá er með-
talin bók, sem ég er að ljúka við
að myndskreyta núna, en það er
ensk þýðing á íslenzkum þjóðsög-
um, en sú bók kemur út hjá Ru-
pert Hart — Davis í London í
haust. Teikningarnar verða 30
talsins.
— Þú munt hafa gert málverk
við Aðventu föður þíns?
— Já, auk þess sem ég hefi
myndskreytt sumar bækur hans
með svart-hvítum myndum, gerði
ég fimm málverk þar sem efnið
var sótt í Aðventu. Það var gert
fyrir Ragnar í Smára. Meiningr
in var að prenta þær með þýð-
ingum á bókinni, eða gera eftir
þeim sjálfstæðar eftirprentanir. -
— Þú hefur haldið eina mál-
verkasýningu hérlendis?
— Árið 1950 hélt ég sýningu í
Listamannaskálanum, en hefi ekki
haldið sýningu síðan. Það gæti lit:
ið svo út, að ég hefði málað lítið
þennan tíma, fyrst ég hefi ekki
sýnt, en sannleikurinn er sá, að
mér hefur haldizt illa á málverk-
um mfnum. Mörg þeirra eru mál-
ið eftir pöntun og önnur hafa
selzt fljótlega. Meiningin er, að
reyna að halda yfirlitssýningu í
haust og rcyna þá að ná saman
þessum myndum, sem nú eru
tvístraðar um allt land. Þær eru
ekki svo fáar, mér telst til að ég
hafi málað 12 myndir á ári að
meðaltali fyrir utan teikningar og
mosaikmyndir.
— Hvernig voru dómarnir fyr-
ir sýninguna 1950?
— Við skulum ekki tala um þá,
en vænst þótti mér um að fá það
orð að gera rammíslenzkar mynd-
ir, en það getur talizt kostulegt,
þegar á allt er litið.
— Þú fluttir hingað ungur?
— Það var árið Í939, að for-
eldrar mínir fluttust til landsins
og ákvað ég að flytjast með þeim.
Við bjuggum fyrstu árin á Skriðu-
klaustri í Fljótsdal.
— Svo kvæntist þú íslenzkri
konu?
— Konan mín heitir Signý
Sveinsdóttir og er frá Þykkvabæ
í Álftaveri. Við eigum þriú börn:
Fransizku, Gunnar og Katrínu.
— Og þú byggðir hús í Mos-
fellssveit?
— Já, ég hefi aldrei búið í borg
og gæti'ekki hugsað mér það. Við
byggðum aPkkur hús uppi í ‘Mos-
fellssveit, árið 1950.
— Þú minntist á mosaik; hefur
þú gert margar slíkar myndir?
— Þó nokkuð. Það mun hafa
verið fyrir 14 árum síðan, að ég
byrjaði að safna að mér íslenzkum
steinum og leggja þá í mosaik. —
Þessa steina tíndi ég hingað og
þangað, til dæmis í vegabrúnum
og uppi í hlíðum Esju. íslenzkir
steinar hafa mjög fjölbreytt lita-
val, og varla minna en málara-
kassinn. Mér telst til að litirnir
og litbrigðin í steinunum séu milli
40 og 50. En því miður er næst-
um ógjörningur áð vinna að
svona myndgerð að ráði, til þéss
krefst hún of mikillar vinnu. Tií-
gangur minn.með þessu í byrjun
var sá, að nota mosaik í- stærri
Framhald á síðu 10.
lllllÍÉll!

8 28. maí 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ