Skólablaðið - 01.04.1916, Qupperneq 13

SKÓLABLAÐIÐ
61
Þess veröur líka aö gæta, aS hér er enn viS ramman reip að
draga, og margt sem þarf að lagast í uppeldismálunum. En
þ>aS er harla ósanngjarnt að heimta það af kennarastéttinni,
að hún kippi öllu í lag undir eins, eins og margir virðast heimta
af henni. Hins vegar játa eg það fúslega, að slíkt á meðal
annars að vera fólgiS í verkahring hennar í framtíSinni, smátt
og smátt.
Eg hygg, aS enginn geti meS sanngirni haldiS þvi fram,
aS kennaralaunin séu nógu há, eSa jafnvel ofhá. Slíkt hlýtur
aS stafa af því, aS menn eru andlega rangeygSir, og geta þvi
ekki séS, aS starf þaS, sem kennarastéttin hefur meS höndum,
er þýSingarmesta og ábyrgSarmesta starfiS í landinu. En þaS
starf er svo illa launaS, víSast hvar, aS kennararnir geta alls
ekki lifaS af laununum meSan kenslan stendur yfir, hvaS þá aS
þeir geti variS nokkrum eyri til aS auSga anda sinn á nokkurn
hátt. En þaS þyrftu þeir aS gera ef vel væri. Til þess aS geta
lifaS, meSan þeir eru bundnir viS starfiS, verSa þeir aS taka
á sig ýms önnur störf, sem eySa miklum tíma, draga úr áhuga
þeirra, þreyta þá og spilla fyrir árangri kenslunnar.
Ofan á þetta bætist svo óverSskuldaS vanþakklæti og eftir-
tölur um þessi smánarlegu laun. Það er því lítil ástæSa til, aS
upp úr slíkum jarSvegi vaxi margir framúrskarandi menn.
ÞaS, aS íslenska kennarastéttin er skipuS mörgum dugandi
körlum og konum, er þvi aS þakka, aS þetta fó.lk hefur áhuga
fyrir þessu starfi og vill fórna sínum bestu árum upp á slík-
um öræfum, enda þótt um þaS næSi, oft á tíSum, úrkaldur
andgustur heimskunnar og hleypidómanna.
Sé nú þetta mikla starf — barnakenslan — vanrækt aS ein-
hverju leyti, er mikiS í húfi og því nauSsynlegt aS kippa sliku
í lag. En þaS er ekki rétt aSferS til aS laga slíkt, aS senda frá
sér skrif, sem eru þannig úr garSi gerS, aS lesa má út úr þeim
eftirtölur um laun kennaranna, er byggjast á þvi, aS þeir vinni
ekki fyrir þeim og vanræki starfiS. Miklu réttari er sú aS-
ferS, aS skólanefndirnar séu vakandi á verSi um þaS, hvernig
kennararnir vinni verk sitt. Þær eiga aS vera starfinu vaxnar
og kennurunum samhentar.
Þær eiga aS gera sér far um aS fylgjast meS í störfum
kennaranna og sjá hvernig þau eru leyst af hendi. Sjái nú
skólanefnd, aS kennara sé ábótavant, á hún aS svifta hann