Alþýðublaðið - 30.03.1966, Blaðsíða 16

Blóðlykt af vindinum
JARÐARFÖR RÓRIANTÍKAR
INNAR OG VANDAMÁL
HVERSDAGSLÍFSINS.
Fyrirsög'n í Morgimblaðinu.
Sumh' eru sýknt og héilagt
að' kvarta yfir lögreglunni og
6®gja áð hún sé frek og rang
lát, Ég er alveg á móti þessu.
I»að er prýðileg þjónusta lyá
þeim, Ef maður á til dærnis
ékki pening í stöðumæli, þá er
skrtfað. . . .

Nú er Sigga systir búin að
fá dillu. Hún vill skilja við
kaligæjann sinn og fara til
Kolltvúdd og verða filmskvisa
pegar kallinn spurði hana,
fcvort hún þyrfti ekki að kunna
eithvert tungumál til þess,
kall við í kellingunni: — Ætli
fcsnni nægi ekki brjóstmálið. .
MEY ályktar, að mildu sé
xéttlátara og táknrænna, að
brúðurin klæðist svörtu, en
ferúðguminn hvítu, fyrst fyrir
fcrigði það sem hjónaband nefn
Stet er látið viðgangast , .
Það er mörg spekin í blöðun
um. En algjöru hámarki náði hún
þó í Moggatetrinu í gær á síðu
sem nefnist UNGT FÓLK. Ef ein
hver hefur verið þeirrar skoðunar
að unga fólkið standi feðrum sín
um að baki í spakvizkunni, þá
skyldu þeir lesa umrædda síðu.
Hvilik reginsnilld. Við hér á bak
síðunni höfum alltaf viljað vera
ungir í anda og fylgjast með tím
anum. Og vizkunni! Eins og eftir
farandi samsetningur ber með sér.
— Gættu handahófsins dreng
ur, sagði stúlkan af marggefnu
tilefni, en það var blóðlykt af
vindinum meðan mannhafið vfð
ist við undirleik blóðhitans i sál
um þeirra. Þau lágu á héluðu tún
inu og vissu ekki hvort himinninn
var undir þeim eða ofan á þeim
eða allt í kringum þau en þau
vissu að hann gat sprungið eins
og kínverjf á gamlárskvöldi og
drepið rómantíkina, án þess að
hún gæfi frá sér minnsta bofs.
— Gættu handahófsins maður,
sagði konan og dagurinn blossaði
eins og elding af augum hennar
í svartnætti sálnanna. Þau lágu
á flæðiskeri og vissu ekki hvort
sjórinn var yfir þeim eða und
ir þeim eða allt í kringum þau.
Hitt var þeim Ijóst að hákarlarnir
komu upp úr djúpinu, þegar mána
birtan lokkaði litlu flugfiskana
upp í flauelsmjúka nóttina til að
njóta þessa litla lífs, seip liverj
um flugfiski er gefið.
— Varaðu þig, sagði maðurinn
eins og hann væri að svara viðvör
un konunnar.
Síldin er búin að éta rómantík
ina, bíltíkina og pólitíkina og bað
er ekkert nema blóðið úr tíkinni.
Finnurðu ekki blóðlyktina af vind
inum?
— Gættu liandahófsins karl-
skratti, sagðj kerlingin og sveip
aði pilsinu þéttar um ökla sér.
Hún liafði ekki nema einn ökla,
því hún var hafkerling. Hafmeyj
ar verða hafkerlingar þegar þær
eldast. Þau lágu á mararbotni og
hún var hákarlinn. sem ginnti hann
í æsku hans og óviti. Hann sprakk
af trega, þegar heimurinn fórst
og burrlendið rifnaði af því að
álöein liöfðu drepið rómantíkina
og blóð hennar rann niður Þjórs-
á út í Meðallandshugt og síldin
var ekk; legur eins og silfur á lit
inn. lieldur rauð eins og blóðhit.
inn í unga manninum. begar haf
mev.ian tældi hann í diúoinu kalda
og liann komst að raun um að
hún var liákarl og hafkerling og
Iiann hafði keypt köttinn í sekkn
um. * .,.
— Ástin mín, sagði hann og
Bíett við nokkrn nemendur í Kciuuira«kiiliuium
frjuiaíki JUtisrKPt syjittrtr
4M*wc*rt/>tfhnw;:
' Sgc iíuTfarífií stmvmtfhw-j
■íggfiT t$l\ 'U.'U^ iV- . ífíiii'njaigj .íi
• Í-g vff/í •.rð . Vlfrirt-.'fTrna dl
•'ÍM- t';.rr,ni,ll,r.u--ii\r.»r tíiH 'h.-IA
fteiyrí spusd-
r.t’l&gft.jftatifit..«* getft/V .-ivaioý lúiifjj.
tlT^n./1-.Vn. iliztiurUii'. V'U'Jr
,*Ulc,n wr&. ír#> 117 Ttí/dbst Ep
Bú vrfó' Y./f ,.ið /;.{•« óó ■',!)
sUkr licf ós okki'fart. sfcxtr.in!.
rrtþ Jt>lfy&uc a
•.> ■•'■• •••••' iiit'ittíkw
■'ké&fl: Ui&ij/iifóiiltejiiíjíffi:
■ous ukUm&L %iiir ruíkj/ fcc/4-
’nrtýáfn ■ftf./pmudirt'iflifa. Ifocngi
fti) fariic fdj'Krf&tfi.
' inu.u-t. uimi ufi oukrb .y&iWniií’-
viiiyrif/i/iflB/tiiíi^ifluiiAp/íitiÁ/riLpfi,
ghflVM.'t. Stxiu l't wrtt Jjn.Wl SfUt-p-.
r--: , Það cj ómfcý-
Ler' uá ■‘.yoru Jí.r.t rá-'í, <>* vy
«r eíí«( ;//««> bíMfl ýiiá \flfi
Ufl-UÍ Uc art h-'np: íimgi
: h</ltj\-&r. l>1i ■fr' SjcÍMtfegR ’þðftrtg:
■iurjft t/u‘« /arðírtfarir, &fi. (wir.
-«vriö ifeiD*-.-! ■•• •• -*
i.h» .y'. • ■ .H * .;* 4
•irfl/.iffchifll/nVifltíflÚy’MUF\1?Ö*3M'.:
ctrvehMtísnnjfi’;.&:;/>*;■uUulfr/Ui*;
fr n&Z % lUflri,-
J*t„vel :. VfTtu h.?/r/;uo>-,ár-
rXmtr/A þjo^rJn/Jar vrtrU -r»l
■nflnun, flHA i&tíx , •
lbg-6* ffJHfofl.- jHMjjHMMt
U--i, t.Jt\l >.,/<*;:• WjiÍjg,'UátSa
y í I r wun fjBWfyÆBÆt
U:í:níL.);U Ifnídíi
sOrtnír ' »/; tha
hULu .Vruurltf*H
ú-dn. , -
r»i/ups j/fcwríotr 'f‘ #/»f
hitruyn /AVar l*aA fc5lt, .þem
fcingfiA «LÚrHÍf'.?I.Vi/nA Mýfl t
tlöfitUfiö'v.tíífiSjfcrtá/yMi.váSiíÁvtúííi
Iu«iU',, fcpj i'ö/U,..-.7.urr. .hufar af-
:MÍt,flU:.-;tiiPkirn.';tlg!:fiafifX\:dpH'lfiJÍ.elr:
tfg..TUtUf3SÍUfiC*;*S*;hfa;B*:fl,/'C'cj0c::
‘gc’ ywuUv i.-.juwft’ íwttv «a.w-.
jeéTipöi UtXStfrÚpuJUUSi ‘ jvffíri#-
/ J- 'nT’U V.Ú/. V/ð/ÚÍViíír.uWM.
rtfn t>r4«
.4 þiöífóía’fWh/éfll ukfeóp.p/i
Vftfffcl* Vi'ftu frvj aVÚÞré V/l .
Mr-o' þotfó'./. toura Vjrtíi
.•ín/rnuu'.ii Uni .nzuUfrtjí- -itf),-.
ÚÁ.rlí .WiTtínj::#Kki*fi þtíafU
"A/fi. ií/ krv aö Viýifls? nptitygn-
ihftUjLUí.* )n)t:rjaingf,r yUfjtfc uU
Vfiú vií fbgiti yLoartíflD'iflg \«ar»*7
VilrtrUfuWruf^inffU/ • ««
Slgxthtr. MabsttoMtm •wur'
/uea rlsyHgflffln
WB'ú/a ■■■.■««*•,rf.y-|M9g2g'
Nu. þy/;,n rfom Wt'/flECE
- ' ■
íu VatjriUiU, Íwl&imý&'WfÍíf
vtinriUH/*, í L": ,
Vi vtfvirtr-11» íWlft a« íV
ur wp/rrtYttpéSffc-'fiV
vi «» iwfur -Uþjr i/pUtrg^
uitiArí/flritflá *
fcóí.v /1 triVÍ" iStygrUiXatígaripÍttigj.
t,ií MU- V 'yiÚM&hfllfa■ > 'iífjfifrr
kculin. jLifluLúHiJi'K'., ;-.>•
.A-.aPKrj;.-,sscti
Mrtructt w«i vré «u wKjttt
SpM'xfiW fratíulfi&S, pgtnftlfy.,
.tiOÍO&r&lítölHÍfiWœjfifB'A'í':'rf
um aí/tó fcfiúsrvMair 04 W hffnr'a/flrpl átf oúíjKi fcití-
X i5'i).,«k.Jiiu hi'jai. Ó« aió»; Wr var $$$(' rtrfin faWrk-
ru iírfití/ tifUfifir ruiii' »»#0* Vi///» vugaU'riu.*
LI O'hLui • /ilnVnfiUi. tfða éft BK /UU/nm
M.Kic ..UuUrr / ó:*;,.Væ,p/iui u»vS/VÁ á áViu t
;«*&• /ifla ilajorfíÍLrtrtftö af
i3LupJÍ^mÍi Kv,-,í:£íl H,nm-
WW| WniL 00 &&&$&# 61-
Síftinn. we® fxfrfirtfltfl.gtiulíti, .. '
fltvrnriu Ouþúifeg . •,. ..
áiúþúc útf úrr/Ávtíf 0* ''/M>?er þi-frf/ar 4 sVuiffttf^:
vrur ý.vjtfnflVt fctrÍ-i^W^ •Mrfflvu;áirip.vW.flth»/ /.«
• U,//»':•••'/:•■ : •:• • I. ViA /V/«V'I? t'ir/ÖLlT/í: hT/:/, ri■':/•* 1: 41-VT/:ír /:
fjmrnlujfWinÍT ,«."/•
-- 'Frtjíð í«íc' • ke&a'teHL ufl
.Vnp:10!U.::tÍtfidi::Í:ÚtlÍjiflrntlAWl<i-.
'Vr w: Jwð tu’ft/r J>w
fitlaði varfærnislega við sporðinn
á henni. Blöðkurnar titruðu ljúft
tmdan snertingu hans og hún fann
blóðið duna í kransæðunum og
hann vissi að ef svona héldi á
fram hlyti hann að fá blóðtappa.
—■ Gættu liandahófsins ljúfasti
vin, sagði hún hásri hafkerlingar
röddu. — Því er þú rífur blöðk
urnar mínar viðkvæmu, get ég ekki
synt með þig upp á yfirborðið
og sýnt þér blóðið á landinu, þar
sem rómantíkin sprakk úr sorg
og þú færð aldrei framar vinnu
í frystihúsi lijartanna.
— Veiztu, sagði hann trega-
fullri röddu með munninn fullan
af sjó.
— Veiztu að heimsmyndin er
ekki annað en Ijótar rústir, þar
sem himinninn starir á jörðina,
sem er hætt að elska afkvæmi sín
og til að fegra myndina verð ég
að safna saur og henda honum í
andlit minnar eigin móður?