Dagblaðið Vísir - DV - 08.04.1989, Blaðsíða 17

LAUGARDAGUR 8. APRÍL 1989.
17
Fólk verður að skilja fólk
Eins og fólk veit er fólk margt og
fólk misjafnt og fólk skipt í skoðun-
um, fólk er fylgjandi því sem fólk er
á móti, með og gegn, mismikið og
meira fyrir hitt eða minna þetta.
Fólk er svona og þannig, innbyggt,
innstillt og innilega sammála, ósam-
mála, einkum ef það er þannig sam-
sett, þannig gert, fyrir inniveru, úti-
veru, Veru, vergang, Varðberg, var-
úð, varaþurrk, vergar tekjur. Fólk
hefur sínar skoðanir, sér hlutina frá
sínum bæjardyrum og hefur sínum
hnöppum að hneppa, er í Síne eða
Sínaí-trúar, fer með Útsýn eða Land-
sýn, er síngjamt og sínagandi sínar
neglur. Það sýnist sitt hverjum. Fólk
vill gleyma því að til þess að við get-
um öll búið saman og komið okkur
saman, þó þröngt sé, í sæti, þá verð-
um við að læra að virða skoðanir
annarra, fólk verður að reyna að
skilja hvað annað betur, ef við eigum
áfram að byggja saman betra þjóð-
félag í friði og spekt.
Beddinn í barnaherberginu
Þetta verður bersýnilegt nú þegar
fermingar fara í hönd og fólk verður
að sitja við sama borð og annað fólk
sem hefur allt aðrar og öðruvísi
skoðanir en það sjálft. í fermingar-
boðunum eru skyndilega saman-
komnir allir hinir ólíku hópar þjóð-
félagsins og þegar öll sæti era full í
stofunni verður ekki annað gert en
að hola fólki niður á beddana í bama-
herberginu svo þar er þá allt í einu
saman statt og þröngt sitjandi alls-
konar fólk sem á ekkert sameiginlegt
annað en þær sortir sem sitja á disk-
unum í fangi þess. Þar nudda saman
ólíkum lærum læknar og bifhjóla-
menn, sýningardömur og heymæðis-
bændur, íslenskunemar og sólbaðs-
stofueigendur. í slíku samhengi
fermist þögnin gjama óþægileg yfir
fólk og þvingaðir gestir taka fegins
hendi við hverju sem ræða má
um sem yfirleitt eru þá mál mál-
anna. Hvalur, bjór eða söngvakeppn-
in.
En oft ber þó alvarlegri mál á góma,
stundum hleypur umræðan fyrir
slysni yfir á viðkvæma strengi, eitt-
hvað sem snertir fólk alveg innst
inni, eitthvað pólitískt. Fermingar-
veislurnar em einn af þeim fáu stöð-
um, fyrir utan heitu pottana og
kannski einstaka bar, þar sem and-
stæðunum í þjóðfélaginu lýstur sam-
an, aðstæðumar verða ekki umflún-
ar, í hominu situr kvennalistakona,
nýkomin af fundi f athvarfinu og í
miðri ritgerð um áhrif drukkinna
karlmanna á bóklestur vanfærra
blökkukvenna, þama situr hún,
Hebra Lind, við hliöina á Viðgeiri
V. Öðrum, sjötta manni á lista hægri-
manna í viðskiptafræði í Háskólan-
um sem nýkominn er af fræðslufundi
um kjamorkuvamir Natóríkjanna
og með lyklana að nýja Blazer-jepp1
anum sínum í Blazerjakkavasanum.
Þama sitja þau saman í sýnilegu
samlyndi tveggja guðs-barna, tveggja
fulltrúa mannkynsins, og fikra sig í
gegnum tertulög á diski.
Vokustudent og kvennakona
Þau eru ystu pólamir í þessu sam-
kvæmi hér í Grafarvoginum og fyrir
illkvittni örlaga lýstur þeim saman í
sama horni barnaherbergisins.
Þögnin á milli þeima er hlaðin skoð-
analegri spennu sem fym eða síðar
hlýtur að breytast í rafmagnaða
umræðu. Vökustúdentinn og
kvennakonan. Og það verður
spennubreyting þegar glórulaus hús-
móðirin spyr Hebm Lind af inn-
bökuðu sakleysi hvort hún hafi nú
ekki endumýjað í Happdrætti HÍ,
Murra frænka hafi bara ekki unnið
heldurðu heilar 2 milljónir fyrir
páska. Konan í horninu er vakin til
meðvitundar, hér mitt á miðjum
sunnudegi í saklausri sælu ferming-
ardagsins, innan um ijómatoppa og
marengsbotna, tekur hin póhtíska
meðvitund hennar að starfa, fer hún
af stað eins og mal í ketti.
„Ég tek nú ekki þátt í þessu tak-
markalausa gróðabraski," segir hún,
„þar sem verið er að spila á lægstu
hvatimar í fólki, þó að Háskólinn
eigi vissulega alla eflingu skilið þá á
það alls ekki að verða til þess að espa
upp í því einstaklingsgræðgina,
þessa milljónafíkn, etja því út í þessa
svokölluðu frjálsu samkeppni sem
ég hef nú aldrei skilið, ég hef aldrei
skilið svona strákaleik." Þessi ræða
kvennakonunnar, þetta „stream of
social conciousness", er eins og þús-
und volt í rassinn á karlastráknum
við hlið hennar og hann frussar út
úr sér „Frelsinu" eftir John Stuart
Úr mínu höfði
Hallgrímur Helgason
Mill á milli kökubita þannig að hér
er upp hafið „uppgjör pólanna“.
Sjálfskiptur Blazer gegn Skoda af
árgerð 1982. Litli hægri heilinn held-
ur uppi kjarnorkuvörnum gegn
óvæntri árás úr grasrótinni. Og víða
er við komið, leikurinn berst vítt og
breitt um alla málefnagrundvelli og
grandvallandi mismuni.
Stikkorð á víxl
Stikkoröin ganga á víxl, „Gervi-
hnettir em framtíðin" - „Er ekki
gervigrasið nóg handa ykkur, strák-
unum“, „Bókmenntir eru bara
prump sem snobbar“ - „Tungan er
það sem heldur í okkur lífinu",
„Konur láta nauðga sér og kæra svo“
- „Karlar eru bara svo tilfinninga-
lega lokaðir". Háskólastúdentinn
æpir hástöfum gegn hækkun náms-
lána, þetta séu aumingjar, eigi ekki
einu sinni bfi, en Bókamanneskjan
spyr hvemig það sé eiginlega að vera
með tvö böm í Amsterdam. Hann
teygar í einu orði 18 lítra af bjór á
meðan hún hefur yfir „Bjór er líka
áfengi". En þegar málin berast að
þroskaheftum keyrir loks um koll,
hinn viðskiptafróði en tilfinninga-
lega ótilkeyrði drengur kveður upp
úr með það eins og út úr tómu kýr-
höfði: „Bara skjóta þetta strax í
vöggu, þá verður kostnaðurinn eng-
inn.“ Hebra Lind Samkenndardóttir
stekkur upp og fram fyrir nefi sínu
og hugsandi til systur sinnar þroska-
þjálfarans stmnsar hún út úr þessu
boði allra þjóðfélagshópa, er búin að
fá nóg af pólitískn samsetu.
Eftir situr bissness-businn óréyndi
eins og vangefinn aumingi.
Og þannig fara síðan allir heim til
sín og síns og sinna, hverfa aftur á
sinn bás í þjóðfélaginu þar sem þeir
geta svo baulað óáreittir með öðrum
skoðanakúm sínum alveg fram að
næstu fermingu. Þess vegna vantar
okkur í þjóðfélagið fleira fólk sem
skilur annað fólk og getur skilið allt,
hvað sem er, fólk sem getur sagt „Já
auövitað skil ég það sem þú ert að
segja en...“ Og á eftir kemur mjög
væg athugasemd sem síðan er dregið
úr með.....já, nei ég segi bara svona,
ég veit það ekki, kannski er þetta
rétt hjá þér.“ Okkur vantar meira
af hlutlausu, ómerktu, óflokkuðu,
óháðu, frjálsu fólki sem ekki er alltaf
að æsa sig. Okkur vantar fólk sem
skilur fólk. Svo við getum öll verið
góð hvert við annað.
Hallgrímur Helgason
Hvernig
er vörnin ?
Það þarf trúlega ekki að segja þér að góð
sókn dugar skammt ef vörnin er í molum.
Sama gildir um uppbyggingu líkamans. Það er
ekki nóg að vaxa- það verður að sjá til þess að
líkaminn fái rétt efni til þess að vinna úr.
12 ára strákur sem er að hefja mesta vaxtar-
skeið líkama síns þarf nauðsynlega að fá úr
fæðunni þau efni sem líkami hans þarfnasttil
þess að vaxa og þroskast.
Mjólk er ein fjölhæfasta fæða sem völ er á f rá
næringarlegu sjónarmiði. Hún erekki aðeins
mesti kalkgjafinn í fæðu okkar; í henni erfjöldi
annarra bætiefnasem sum eru lífsnauðsynleg.
3 mjólkurglös á dag fullnægja dagsþörf
unglinga af kalki.
MJÓLKURDAGSNEFND
■ ai'tii:
Námsgeta og athyglisgáfaskerðast
verulega efunglingar fá ekki holla fæðu
reglulega.
Við eðlilegar aðstæðurdregur mjólk úr
tannskemmdum. Hið háa hlutfall kalks,
fosfórs og magnium er verndandi fyrir
tennurnar.
.a. fyrir
famikiðog
i. ímjólkeru
taklega vel.
I leik og starfiskiptirmáli að taugakerfið sé í
lagi. ímjólk eru bætiefni sem eru
lífsnauðsynleg fyrir taugarnar.