Dagblaðið Vísir - DV - 08.04.1989, Blaðsíða 24

24
LAUGARDAGUR 8. APRÍL 1989.
LAUGARDAGUR 8. APRÍL 1989.
41
Þær eru ekki farnar að sitja ennþá, stelpurnar, en hvað gerir maður ekki fyrir Ijós-
myndarann. Eitthvað virðist hann þó skrýtinn eftir svip stúlknanna að dæma. Þær
eru, frá vinstri: Brynhildur, Diljá, Alexandra og Elín.
Þær una hag sínum best í sjálfstýrandi rólum. Enginn þarf að hafa fyrir aö ýta á
þessu heimili. Það þarf mikið piáss undir ýmiss konar dót sem fylgir stelpunum eins
og til dæmis rólurnar sem taka nánast hálfa stofuna.
Þær hafa fengið stærsta herbergi hússins og veitir ekki af undir fjögur barnarúm og
tvær stórar kommóður. „Þetta er eins og barnaheimili," segir Margrét Þóra.
Afi, Sigurður Eggert Sigurðsson, kemur á hverjum degi og hjálpar til við að mata
og hátta stelpurnar. Þennan morgun tók hann sér sumarfri þar sem barnfóstran var
lasin. „Mér er það skylt að hjálpa til,“ segir hann.
Það er nóg að gera vlð aö þrifa pela og annað dót. Þvottavélin er t.d. i gangi allan
sólarhringinn.
Heimsókn til fjórburanna:
„Ég læt hveijum degi nægja sína
þjáningu og hugsa ekki um morgun-
daginn," sagði Margrét Þóra Baid-
ursdóttir, móöir fjórburasystranna,
er við htum í heimsókn til þeirra
mæðgnanna í vikunni. Það var rólegt
á heimihnu þá stundina því þijár
voru í sjálfstýrandi rólum og undu
hag sínum vel og sú fjórða steinsvaf.
Bamfóstran, sem kemur venjulega
fyrri part dags, var lasin þennan dag
svo að afi, Sigurður Eggert Sigurðs-
son, tók sér sumarfrí til aö hjálpa til
með systumar. „Hann er alvanur.
Kemur á hveiju kvöldi og hjálpar
mér aö mata þær og hátta,“ sagði
Margrét Þóra. Af handtökum afa sást
að þar var vanur maður á ferð og
hann var aldrei í nokkmm vafa um
hver þeirra það væri þegar hljóð
barst.
„Þetta er miklu erfiðara og aht
öðmvísi en ég bjóst við,“ sagði
Margrét Þóra þegar hún var spurð
hvort ekki væri mikh breyting á
heimihnu. Margrét hefur næturkon-
ur til að gæta stúlknanna á nótt-
unni. „Annars svæfi ég aldrei neitt,“
útskýrir hún. Stúlkurnar htlu vakna
th skiptis og þá er betra að einhver
sé th að þjóna þeim. Margrét Þóra
hefur einnig bamfóstra frá átta á
morgnana til eitt á daginn. „Þær sofa
úti eftir hádegi, sumar þó duglegri
við það en aðrar,“ bætti hún við.
Margrét Þóra jánkaði því að það
væri svolítið þvingandi heimihslíf að
vera sífeht með barnfóstrar: „En við
því er ekkert að gera. Svona verður
þetta aö vera,“ segir hún.
Eilíf hlaup
„Þær vakna frá klukkan sex th átta
á morgnana og þá fá þær baðið sitt
og matinn. Svo er maður á eilífum
hlaupum. Ég er með svalavagna hér
á bak við og þar sem þær vekja hver
aðra hef ég látið mér detta í hug að
sthla vögnunum upp sínum við
hverja hhð hússins. Stundum kemur
upp afbrýðisemi þegar ég tek eina
upp og þá byija aðrar að skæla. Ann-
ars er oftast nóg aö setja þær í rólum-
ar og leyfa þeim að sjá mann,“ sagði
Margrét ennfremur.
Sonurinn á heimhinu er ekki eins
hrifinn og hann vhdi vera láta í
fyrstu og heldur sig mest með kunn-
ingjum. „Sjálfur yfirskiptarinn hefur
aðeins einu sinni skipt um bleiu,“
segir Margrét og brosir. „Hann lætur
sig bara hverfa. En hann er mjög
góður við stelpurnar þótt hann nenni
ekki sífellt að stússa með þær.“
Margrét hefur komið því þannig
fyrir núna að htlu telpumar fara að
sofa ein af annarri frá klukkan átta
th tíu. „Venjulega er aht komið í ró
klukkan tíu á kvöldin en það var
ekki þannig. Ég hef verið mjög hepp-
in með hvað þær hafa verið frískar,
aðeins einu sinni hafa þær fengið
flensu, kvef og niðurgang. Annars
era þær mjög rólegar.“
Þríburar í heimsókn
Systumar htlu fá að borða tvisvar
á dag og mamman segir að matar-
smekkurinn sé ærið misjafn. Það
sem einni finnst mjög gott vih önnur
ekki sjá. „Elín opnar ekki munninn
nema það sé eitthvað sætt og Alex-
andra opnar ekki munninn ef það er
sætt.“ Engin þeirra hefur enn fengið
tönn.
Margrét Þóra segir að heimihð hafi
breyst gífurlega mikið frá því syst-
umar komu í heiminn. „Það breytt-
ist úr rólegheitaheimih í bamaheim-
ih,“ segir hún. „En ég fæ ahtaf góða
hjálp frá skyldmennum."
Um páskana fengu þær systur
óvænta heimsókn. Þá komu þríbura-
systurnar úr Breiðholti í heimsókn
ásamt tveggja ára systur þeirra. „Það
var æghega skemmtilegt. Stelpumar
voru ahar mjög þægar nema þessi
tveggja ára sem vhdi láta svolítið á
sér bera. Ég get ímyndað mér að það
sé erfitt að vera með barn á þeim
aldri og þijú líth,“ segir Margrét
Þóra.
Hún segist ekki hafa tekið það sam-
an hversu mikh aukning sé í heimh-
isbókhaldinu eftir að systumar
fæddust. „Það fer ahnokkuð í
- segir móðirin, Margrét Þóra Baldursdóttir
krukkumat og bamaávaxtasafa.
Dósamjólkina fæ ég í hehdsölu en
æth ég þurfi svo ekki að fá mér belju
þegar ég byrja að gefa þeim kúa-
mjólkina."
Fjörutíu bleiur
á sólarhring
Þvottavélin á heimihnu má vera
sterk því hún er í gangi ahan sólar-
hiinginn. Ég á fimmtíu taubleiur sem
ég nota þegar ég er að gefa þeim að
borða og drekka og þess háttar og
þær eru venjulega alltaf í notkun eða
í þvottavéhnni. Taubalinn fylhst við
hvert bað. Ég nota 40 bréfbleiur á dag
en þær fæ ég frítt frá Rekstrarvör-
um.“
Systumar hafa fengið stærsta her-
bergi hússins undir sig. Þar era fjög-
ur bleik bamarúm og tvær stórar
kommóður. „Þetta er orðið ansi
þröngt," segir Margrét en húsið er
rúmir 140 fermetrar. Hún sagði að
það stæði th að fjölskyldan leitaði að
stærra húsnæði. Stofan er fremur
hth, að minnsta kosti þegar tveir tví-
buravagnar standa þar, fjórar barna-
rólur, fjórir barnastólar og leikföng
handa fjórum bömum. „Eina plássið
okkar er stofan og fólk verður bara
að skhja aö hér skuh aht vera út um
aht,“ sagði Margrét Þóra. „Við vhj-
um halda okkur við Mosfellsbæinn
en það eru ekki mörg stór hús hér
th sölu.“
Ruglingurhjá
ömmunum
Þau hjónin hafa einungis fengið frí
eina helgi frá því dætumar fæddust.
Þá skrappu þau til Hamborgar í
kærkomna hvild. „Ömmumar gættu
barnanna á meðan og þegar við kom-
um heim vora þær að mata þau. Ég
tók eftir að þegar önnur amman var
búin að mata eina víxlaði hún stólum
þannig að hin amman ætlaði að byrja
að gefa sama baminu. Ég hugsaði
nú með mér hvort nokkurt bamið
hefði soltið á meðan annað hefði
fengið nokkra matarskammta," segjr
Margrét og hlær að vitleysunni. „Ég
verð að viðurkenna að mér brá ekki
htið,“ bætir hún við.
Fyrir nokkrum dögum fór Margrét
með stúlkumar htlu í Kringluna og
þurfti að panta sendiferðabíl svo að
ahar kæmust með góðu móti. Annars
segist hún oft labba með þær út og
þá ýtir hún öðram vagninum á und-
an sér og dregur hinn. „Erfitt? Nei,
það er ekkert erfitt nema þegar mað-
ur fer upp brekkur. Hér er aht mjög
slétt þannig að þetta hefur gengið
vel,“ segir Margrét og ekki er annað
hægt en dást að dugnaöi hennar.
Afinn segist einnig hafa farið í shk-
ar gönguferðir og tekur undir með
Margréti að þetta sé vel hægt. Hann
hefur mjög gaman af börnum og seg-
ir þaö skyldu sína að hjálpa th.
Ékki eru margar stundir fijálsar á
heimihnu eins og gefur að skhja og
Margrét segir að þau hjónin þakki
fyrir hveija klukkustund sem þau
geti talað saman um sín einkamál.
Boðið á hátíð
í Cambridge
Fyrir stuttu fengu þau boðskort um
að mæta til Cambridge í sumar með
bömin fjögur en þá verður haldin
hátíð í thefni þess að tíu ár eru hðin
frá því glasafijóvganir urðu almenn-
ar. Tólf hundruð glasaböm hafa
fæðst á þessum tíma og er vonast th
að flest þeirra komi th Cambridge á
hátíðina. Margrét sagðist ekki hafa
tekið ákvörðun um hvort þau færu
enda yrði það mikið fyrirtæki. „Það
þyrfti aö vera einn fullorðinn á hvert
bam,“ segir hún.
Aðeins tvennir glasafjórburar hafa
fæðst í heiminum. íslensku systurn-
ar vektu því án efa athygli á hátíð-
inni þar sem verða fjölmiðlamenn
hvaðanæva úr heiminum. Ekki er
þess að vænta að fleiri fjórburar fæð-
ist eftir tæknifrjóvgun því nú eru
ekki frjóvguð fleiri en þrjú egg í
konu.
Allar með hringa
og armbönd
Litlu systumar eru mjög kvenleg-
ar. Ahar bera þær sérsmíðaðan hring
með íslenskum steini, hannaðan af
Jens guhsmið, sem frænka þeirra gaf
þeim. Ahar eru þær einnig með guh-
armbönd sem nöfn þeirra era grafin
á, Alexandra, Brynhhdur, Dhjá og
Elín. Það var hálfskrýtið að sjá fatn-
að þeirra, femt af hveiju, rétt eins
og í verslun.
Þá er pelastússið ekki minna. Á
eldhúsborðinu vora að minnsta kosti
átta pelar sem nýbúið var að þvo.
Mæður með eitt htið barn vita
hversu mikið umstang fylgir ung-
barni og geta því margfaldað með
fjórum th að finna út hvemig heimh-
islífið gengur fyrir sig í Mosfells-
bænum.
Þegar Margrét er spurð hvort hún
kvíði því þegar þær fara að standa
upp og fikta, eins og börnum er tamt,
er hún fljót að svara: „Ég hugsa ekki
um þaö. Koma tímar koma ráð,“ seg-
ir hún einungis og lætur engan bh-
bug á sér finna.
Á ennþá sex egg
En þegar Margrét er spurð hvort
hún gæti hugsað sér fleiri böm and-
varpar hún og segir: „Heldurðu að
ég fari að gefa út einhverjar yfirlýs-
ingar um það. Ég á nú ennþá sex egg
í Cambridge... “ Margrét bætti því
síðan við að hún væri nú ekki alveg
stórklikkuð. Hins vegar getur hún
ekki neitað því að það er gaman að
eiga fjórarhtlar dætur. „Þetta er afar
skemmtilegt," segir hún. „En líka
mjög erfitt heimili.“
Litlu stúlkurnar vora orðnar
þreyttar á öhum myndatökunum og
kominn tími th að fara út að sofa.
Það þótti því rétt að kveðja að sinni
og þær hafa áreiðanlega sofið vel
þennan daginn systumar eftir erf-
iðan morgun þar sem þær voru í
hlutverki fyrirsætunnar.
-ELA

.

Maður getur orðið svölítið þreyttur að bíða eftir matnum sinum þegar margir munnar eru á undan. Margrét gef-
ur Elinu aö borða en Alexandra, til vinstri, Brynhildur og Diljá fá að bíða smástund.