Dagur - 07.06.1985, Blaðsíða 9

7. júní 1985 - DAGUR - 9
við vorum stödd í það og það
skiptið, skoðuðum okkur um, og
það verður að segjast eins og er,
að þetta er sú mesta hvíld sem ég
hef fengið um ævina.“
0 „Svo slœmur er
nú búskap-
urinn ekki“
- Langar þig þá ekki til útlanda?
Nú hlær Árni, tekur upp píp-
una sína og fer að bjástra við að
troða í hana og segir. „Ég hef
aldrei komið út fyrir landsteinana
nema eitt sinn, er ég fór að vitja
neta með fleirum. Við þurftum
að fara 2-300 metra frá landi til
þess, en það var nóg, því að ég
varð bullandi sjóveikur,“ og nú
hlær Árni enn meira. „í alvöru tal-
að þá langar mig auðvitað í sólar-
landaferð eins og margt annað
fólk. Helst vildi ég þó fara til
Norðurlandanna, því að þar held
ég að sé margt að sjá og skoða.“
- Þú talar um að starf bóndans
sé erfitt starf sem þurfi að vaka
vel yfir, hefur það aldrei hvarflað
að þér að flytja á „mölina“ t.d. til
Akureyrar eða Reykjavíkur?
„Svo slæmur er nú búskapur-
inn ekki,“ segir Árni og glottir út
í annað til okkar blaðamanna
sem komum á erfiðasta tíma árs-
ins fyrir bændur. „Svo að við
tölum í alvöru þá hefur slíkt ekki
hvarflað að mér eða okkur hér.
Að vísu fékk ég smjörþefinn af
bæjarlífinu er ég var við nám á
Akureyri, en það á ekki við mig
að búa þar. Ég er sveitamaður og
verð ekkert annað en sveitamað-
ur, fyrir utan það að ég er fæddur
og uppalinn hér í Fremstafelli og
vil hvergi annars staðar vera. Það
má ekki líta þannig á að ég sé að
finna að því að búa á þessum
stærri stöðum. En sveitin er frið-
sælli og býður upp á það sem ég
sækist eftir, svo að þar ætla ég
mér að vera.“
- í dag eru fjórir í heimili í
Fremstafelli; einhvern tíma hafa
verið fleiri þar?
„Það hafa ætíð verið margir í
heimili hér, nema þá núna. Það
var á þeim tímum er þrír til fjórir
ættliðir bjuggu á sama bænum.
Hér í Fremstafelli voru fyrir
nokkrum árum um það bil 10
manns í heimili, og annar eins
fjöldi var síðan á staðnum sem
vinnufólk. Það var ekki óalgengt
að um tuttugu manns væru hér í
heimili, sem þætti allnokkuð í
dag, en nú eru þetta fjórir til
fimm á hverjum stað.“ - Það má
taka fram að þau Árni og Hildur
eiga tvær dætur, fjögurra og sex
ára.
- Er það viðkvæm spurning, ef
ég spyrði þig hvort þú stundaðir
heimaslátrun til að selja vinum
og vandamönnum.
„Þetta er góð spurning og kem-
ur ekki mikið við mig, því að það
er ekki um slíkt að ræða hjá okk-
ur hér nema til heimabrúks. Hins
vegar er víða pottur brotinn í
þessum efnum. En ég tel að það
sé auðvelt að koma í veg fyrir
slíkt með þokkalegu eftirliti og
það ætti að vera öllum til hags-
bóta að koma reglu á þessi mál.
Það á að slátra í sláturhúsum og
hvergi annars staðar."
Viðkvœm mál
og prentníðingar
- Árni, annað viðkvænit mál, að
minnsta kosti fyrir marga
bændur, - athugasemdir og
„árásir í fjölmiðlum á bænda-
stéttina.
„Ég veit alveg hvað þú ert að
fara,“ segir Árni og glottir. -
„Þetta er ekki viðkvæmt mál fyrir
mig frekar en heimaslátrunar-
spurningin. Þessi skrif eru að
stofni til af vanþekkingu; skrifuð
til að ala á sundurþykkju dreif-
býlis og þéttbýlis. Þeir menn sem
stunda slík skrif ættu að kynna
sér málin frá grunni áður en þeir
þjóta fram á ritvöllinn með van-
þekkingu eina að veganesti."
- Er eitthvað til ráða?
„Ekki nema að dreifbýlisfólk
ráði sér prentníðing til að svara
þessum skrifum. Best væri að láta
þetta sem vind um eyru þjóta, en
stærsti gallinn við þetta allt
saman, er að stór hópur fólks,
sem ekki þekkir til dreifbýlis, er
á sömu skoðun og þessir menn,
svo að það er full þörf á að gera
eitthvað í þessu máli.“
- Ekki er laust við að maður
hugsi með sér, að það sé ekki
amalegt að eiga slíkan málsvara,
svo skeleggur er Árni þegar hann
segir þessi orð. Það var líka fleira
sem hann sagði, en verður ekki
haft eftir hér. Það er ekki þar
með sagt, að það sé illt tal um
fjölmiðla, heldur að það er erfitt
að fylgja Árna er hann kemst á
„skrið“, svo margt segir hann
skemmtilegt.
9 „Sparisjóður-
inn er aukabú-
grein“
- Hvað segir Árni bóndi um
aukabúgreinar?
„Ekki líst mér illa á þær, nema
þegar skussar komast í slíkt. Það
er líklega ekki mögulegt að kom-
ast hjá því, það er svo í öllum
greinum. Ég get að vísu ekki
stundað neina aukabúgrein nema
hægt sé að kalla það aukabúgrein
að vera sparisjóðsstjóri."
- Það kemur upp úr kafinu að
Árni er sparisjóðsstjóri Spari-
sjóðs Kinnunga. Sparisjóðurinn
var stofnaður 1889 og hefur starf-
að síðan. Hann var staðsettur á
Halldórsstöðum í Kinn fram til
1981 er hann var fluttur að
Fremstafelli. Árni er búinn að
vera sparisjóðsstjóri síðan.
„Það var ekkert óskahlutverk
áð verða sparisjóðsstjóri. Það var
farið fram á þetta við mig á sín-
um tíma og ég sló til. Ég kunni
ekkert í bókhaldi þá og varð að
vaka fram á nætur til að komast
inn í debet og kredit, en það
hafðist allt svo að nú þekki ég
muninn á því,“ og enn hlær Árni
svo að hvítur tanngarðurinn blas-
ir við.
- Árni segir að mikil eftir-
spurn sé eftir peningum, og þá
ekki bara úr sveitinni, heldur úr
kaupstöðum í kring.
„Énda er sparisjóðurinn ekki
bara fyrir Kinnunga heldur fólk
af öllu landinu. Fólk hringir hing-
að úr öllum landshlutum, því að
það er mikil ásókn í peninga í
dag.“
- Gétur sparisjóðurinn sinnt
þessum óskum?
„Því miður, ekki eins og á
stendur nú, því að áburðarkaup
standa yfir hjá bændum svo að
allir peningar eru úti þessa stund-
ina. Og ég er hræddur um að það
sé erfitt hjá mörgum bóndanum
við að leysa út áburðinn núna.“
® „Því miður
fékk hann
afbragðs nei“
- Er skemmtilegt starf að vera
sparisjóðsstjóri?
„Það getur verið það. En alltaf
er leiðinlegt að neita góðu fólki
um lán þegar peningar eru ekki
til hjá okkur. Starfið er ekki erfitt
gagnvart skrifstofuvinnu hjá mér,
því hér er stúlka á skrifstofunni
sem sér um allan daglegan
rekstur. Það er síminn sem er erf-
iðastur, það er varla stundlegur
friður fyrir honum.“ - I þessum
orðum töluðum er Árni kallaður
í símann. Á meðan lítum við í
kringum okkur og rekum inn nef-
ið í Sparisjóð Kinnunga. Það er
ekki íburðurinn sem þar ræður
ríkjum. Öll starfsemin fer fram í
einu litlu herbergi og það eru orð
að sönnu að þar sé allt fullt af
pappír.
Þegar minnst er á húsnæðismál
sjóðsins hlær Árni og segir að
það standi fyrir dyrum að stækka
húsnæðið.
„Síðan er draumurinn að
tölvuvæða bókhaldið og allt sem
að því lýtur. Handfærslur eru
orðnar úrelt fyrirbæri sem þekkj-
ast ekki lengur. Það kostar líka
sitt að kaupa tölvu því verð fyrir
vél sem hentar okkur er á bilinu
7-800 þúsund krónur. Ég get sagt
þér svona í framhjáhlaupi, að
það var verið að hringja til mín
frá Húsavík og biðja um lán.
Maður sem átti von á peningum,
þeir komu ekki í tæka tíð og
hann búinn að skrifa út úr heftinu
sínu og kominn fram yfir. Því
miður fékk hann afbragðs nei.
Það er þetta sem er erfiðast við
starfið, að þurfa að neita.“
- Þýðir þá ekkert fyrir mig að
biðja um lán?
Árni hlær vel. - „Ekki eins og
er, en það er alltaf möguleiki fyr-
ir þig að hringja seinna, þá er
aldrei að vita hvað ég get gert fyr-
ir þig.“ Þessi orð sparisjóðsstjór-
ans og bóndans verða geymd en
ekki gleymd, það er ekki að vita
nema einhvem tíma komi upp sú
staða að maður þurfi að slá á
þráðinn og spyrja um stöðu spari-
sjóðsins í Kinn.
Og með það í farteskinu kveðj-
um við Árna bónda Jónsson og
hans fólk í Fremstafelli og
þökkum góðar móttökur. gej
, sparisjóðsstjóri Fremstafelli