Þjóðviljinn - 14.02.1974, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 14. febrúar 1974. ÞJÓÐVILJINN — StÐA 7
680 af 942 atvinnulausum eru konur
Sendar heim þegar at-
dregst saman
vrnnan
Það kom fram i frétt-
um Þjóðviljans i gær, að
skv. skýrslu félags-
málaráðuneytisins voru
hvorki meira né minna
en 680 af 942, sem skráð-
5
*o .
C° 5

* £
1
tS t/3 ^ ‘
•f
•í? .gl f „
~ 3 ra ..íi'
^ J* -í C .
^ •# jh|
Í^Í’SM
3?
« 5 *• .6 St
c *o
s*
ss
Skrifstofustúlka
■f#
$s
,g '<v
° e
-,Skam e/tir.aS ra9a nú þegar stúlku
iil aðstooar á skrifstofu vorri hálfan
daginn. Starfið er aðallega fólgið í
Aðstoða við bókhald,
— Skrifa út reikninga og aðstoða við
ínnheimtu,
— Gera skýrslur og vinna út töluleg-
ar upplýsingar í samvinnu við ráð-
gjafa fyrirtækisins.
Upplýsingar um fyrri störf sendist
skrifstofu vorri, sem veitir nánari
_ - , -. • star^ið
Einkaritari ÍAT
ir voru atvinnulausir i
landinu i janúarmánuði,
konur. Er þetta hlutfall
mest áberandi i sjávar-
plássunum, þar sem at-
vinnan byggist á fiskin-
um og konurnar i frysti-
húsunum eru ekki fast-
ráðnar, heldur sendar
heim, þegar vinnan
dregst saman.
Þessar tölur um atvinnuleysið,
sem vissulega er timabundið, en
jafnframt árviss uppákoma 2—3
mánuði fyrir veturinn viðayætti
að sanna réttmæti kröfunnar um
kauptryggingu verkafólks i fisk-
iðnaðinum, sem stéttafélögin inn-
an Verkamannas^mbandsins
setja á oddinn i þeim kjarasamn-
ingum, sem nú standa yfir.
Enda bar þeim saman um það,
konunum, sem Þjóðviljinn átti tal
við af þessu tilefni, að kauptrygg-
ing frystihúsakvennanna væri ai-
ger nauðsyn og raunar sjálfsögð
mannréttindi.
Þau eru ekki svo
há, verkamannalaunin
i dag
1 Hafnarfirði voru 105 konur
skráðar atvinnulajusar i janúar og
aðeins 6 karlmem, en þar hefur
vinnsla legið niðri i frystihúsun-
um, og voru strax i byrjun des-
ember komnar 80 konur á at-
vinnuleysisskrá, að þvi er starfs-
maður Verkakvennafélagsins
Framtiðarinnar, Jóna Sigur-
steinsdóttir, sagði. En þar hefur
nú ræst úr siðustu vikurnar með
komu loðnunnar.
— Svona er hlutfall atvinnu-
lausra karla og kvenna á hverjum
vetri, sagði hún, þvi karlmenn-
irnir eru yfirleitt fastráðnir og
mundu ekki ráða sig uppá önnur
kjör. Að sumu leyti er þetta kon-
unum sjálfum að kenna, þvi
margar vilja geta hlaupið i þessa
vinnu og farið heim þegar þeim
þóknast. En auðvitað er þaö lika
stór hópur, sem þarf að vinna,
vegna þess að heimilin byggja af-
komu sina á tekjum þeirra. Þetta
eru ekki siður giftar konur en ein-
stæðar, þótt þeirra þörf sé náttúr-
lega enn meiri, þvi þau eru ekki
Framhald á 14. siðu.
?ía .
S B p-á
Oskum eftir a8 ráða einkaritara tæknilegs fram- f</
kvæmdastjóra. Til greina koma eingöngu stúikur sem
hafa vn8a revnslu i vélrimn og kunnáttu_i þysku..pg
ensku! Rá3n'ing nú pegar e8a eftir samkomulagi.
Nánari uppl. gefur ráSningastjór1 UmsóknareySublöS
fást hjá Bókaverzlun Sigfúsar E ”ar og Boka-
bú8 Olivers Steins Hafnarfy _."®1
sendar sem fyrst í pósthólf 244/
tslenzkaAlfé/ttlað) '
^traum/ w.***t' Gf
' V*? 0-3*
-ÖO
wx.
^ * nfiT^tT^. °g
Pœr eiga að kunna — þeir að
vera röskir og hugmyndarikir
Þurlður Pétursdóttir,
kennari á tsafirði, sendi sið-
unni eftirfarandi grein og úr-
klippur um. atvinnuauglýsing-
ar með rauðsokkakveðju til
lesenda.
Hvernig var með jafnlaunaráðiö
■ hennar Svövu Jakobsdóttur? Hef-
ur það engin áhrif á t.d. mismun-
un kynjanna í auglýsingum?
Ég skoðaði nokkur blöð frá
byrjun ársins. Atvinnurekendur
hafa a.m.k. ekki gert jafnrétti
kynjanna að áramótaheiti sinu,
e.t.v. vinna þeir ekki áramóta-
heiti.
Auglýsingar undir hausnum
„Atvinna” eru langflestar frá at-
vinnurekendum, það virðist vera
mikið að gera i landinu. thaldið
kallar það þenslu.
•'e/f ^ 7°^Öh, ' c'o;> ,

"3/ seni fyrJlf?
’°kk
ogaf*»*2g*$
í kettgstot'f.
ðriir oJ7:ir>sr
tfó
Jýsj
'fo/
,JJ£a
'st> Þð
M

°s.
Veg 26.
Sölustarf
Viljum ráða starfsmann (karl eða konu) til starfa við lyfjaheild-
sölu (símsala). Umsækjandi þarf að geta lesið eitt norðurlandamál
og ensku, og exam. Pharm. gengur fyrir um ráðningu.
Umsóknir með frekari upplýsingum sendist í pósthólf 5182,
Reykjavík, fyrir 11. janúar n.k.
Fyrirspurnum ekki svarað í síma.
G. Ólafsson h.f.,
Suðurlandsbraut 30,
Reykjavík.
Þessar atvinnuauglýsingar eru
morandi af misrétti. Þar er aug-
lýst eftir skrifstofu-stúlkum, sem
þurfa að hafa aðskiljanlega hæfi-
leika, (það væri fróðlegt að vita
hvað svona fjölhæfar, duglegar
og ómissandi stúlkur fá i laun).
Þarna er auglýst eftir afgreiðslu-
stúlkum, stúlkum i eldhús, til
heimilisstarfa og barnagæslu,
ræstinga, sauma, bókhalds og
götunar. Það virðist einnig nauð-
synlegt að hafa stúikur i kjúk-
lingaslátrun, amk. var auglýst
eftir nokkrum. Þessi upptalning
sýnir að það er ekki endilega
hugsað um likamskraftaleysi
kvenna eða kvenlegheit.
Framhald á 14. siðu.
Sýnishorn auglýsinga
Ánægjuleg undantekning
ORÐ
jr
I
BELG
Sjúkrabill kom æðandi að
slysadeild spitala og tveir
sjúklingar, sem lent höfðu i
umferðarslysi voru fluttir inn
mikið slasaðir, læknir og son-
ur hans ungur.
Þegar drengurinn var bor-
inn inn til læknisaðgerðar,
sagði skurðlæknirinn sem var
á vakt:
— Guð minn góður! Þetta er
sonur minn!
Þessi dæmisaga, sem birst
hefur i ýmsum málgögnum
hinnar nýju kvenfrelsishreyf-
ingar á Vesturlöndum með
spurningunni „Hvernig gat
þetta staðist?” kom mér i hug
við lestur eftirfarandi bréfs,
sem sent var i belginn ofanúr
Borgarfirði:
Ekki nógu mikill
,,Rauðsokkur í sér"
„Miðvikudaginn 6/2 hlustaði
ég á Popphornið i umsjá Astu
Jóhannesardóttur i útvarpinu,
en hún tók fyrir i þessum þætti
poppóperuna Tommy, sem
nemendakór Verslunarskól-
ans fer bráðlega að flytja. Af
þvi tilefni hafði hún viðtal við
Sigurð Rúnar Jónsson, sem
stjórnar þessum flutningi hjá
kórnum, og bað hann að rekja
söguþráð óperunnar. Hann
gerði það, en tók fram, að
hann hefði breytt einu hlut-
verkinu svolitið, þar sem hann
tók eftir þvi, þegar liða tók á
æfingar, að flest einsöngshlut-
verk voru ætluð fyrir karl-
menn.
Og „þar sem ég er nú Rauð-
sokkur i mér” (eftir honum),
þá breytti hann þvi þannig, að
þar sem læknirinn átti að
syngja lætur hann það heita
hjúkrunarkonatil að geta látið
kvenmann syngja hlutverkið.
En nú spyr ég: Eru kven-
menn ekki læknar lika?
Þetta kemur lika mjög
asnalega út: Þegar Tommy er
að leita lækninga, kemur faðir
hans heim og segir, að nú sé
hann búinn að finna hjúkrun-
arkonu i borginni, sem geti
læknað hann, i stað þess að
segja, að nú sé hann búinn að
finna lækni, eins og það á að
vera.
Þetta var ekki hvað sist eft-
irtektarvert af þvi að Sigurður
Rúnar talaði um, að hann væri
Rauösokkuri sér, og það hefur
hann sagt fyrr i vetur i út-
varpsviðtali.
Edda”
Vogue fær stig
Gleðileg undantekning i
auglýsingum sem A.B. vakti
athygli á, hækkar fyrirtækið
Vogue heilmikið i áliti hjá
okkur. Auglýsingu i útvarpinu
um álnavörumarkað sinn.
sem nú stendur yfir, beindu
i þeir nefnilega ekki eingöngu
til kvenna eða „húsmæðra”
eins og við eigum að venjast i
viðllka auglýsingum, heldur
til „sauma-kvenna og -karla”.
Heyr!
Félaganöfnin viðhalda
kynskiptingu starfa
Kollegi minn hringdi og vill
benda konum á, að meðan
sjálf nöfn verklýðsfélaganna
eru kyngreind er varla að
vænta annars en að störf i við-
komandi greinum haldi lika
áfram að vera það. Hann
bendir td. á hér i Reykjavik:
Starfs stúlknafélagið Sókn,
Félag afgreiðslu stúlkna i
brauð- og mjólkurbúðum,
Flugfreyjufélagið, Verka-
kvennafélagið Framsókn og
fleiri verkakvennafélög úti á
landi.
Ekki lengur til!
Guðrúnhefur fengið ellilaun
i 1 1/2 ár og látið senda þau
beint i banka siðan i fyrra.
Þangað hafa peningarnir
komið með skilum mánaðar-
lega þangað til i janúar sl.
Hélt hún fyrst, að kannski
væri þetta seinna á ferðinni
svona rétt eftir áramótin, en i
byrjun febrúar voru pening-
arnir enn ekki komnir.
— Þegar ég spyr, hverju
þetta sæti, segir Guðrún, kem-
ur afgreiðslustúlkan með lista
yfir þá, sem fá ellilifeyrinn
sendan i bankann og segir, að
farið hafi verið með listann i
Tryggingarnar bæði i byrjun
janúar og febrúar, en við mitt
nafn hafi i bæði skiptin verið
merkt: Ekki til.
Ég sagði, að mér fyndist ég
nú vera til. Fór siðan i af-
greiðslu Trygginganna, en þar
fannst ekkert. Var mér þá
sagt, að meiningin með „ekki
til” væri, að ég ætti ekkert
plagg þarna. Gat ég ómögu-
lega skilið, hvernig ég gæti allt
i einu horfið eftir að vera búin
að fá ellilaunin i hálft annað
ár.
Siðan var ég send uppá lif-
eyrisdeild og þar kom skýr-
ingin: Maðurinn minn yrði 67
ára á árinu (hann á afmæli i
mai) og ég kæmi bara á blað
með honum!
Mér fannst nú heldur hart ef
allt i einu ætti að fara að taka
af mér ellilifeyrinn, sem ég
hef haft þetta lengi, og fékk
þvi framgengt að ég fæ hann
borgaðan sjálf fram að afmæl-
inu. En hefði ég ekki gengist i
þessu, hefði ég ekkert fengið
og bara „ekki veriö til” þang-
að til.
Hvernig á
aö vera kvenleg
Og með þessari mynd úr
norsku rauðsokkablaði, sem
sýnir hvernig konan á að vera,
til að vera virkiiega imynd
„kvenleikans”,skulum viö slá
botninn i belginn að þessu
sinni með von um áframhald-
andi bréf og hringingar. Sim-
inn er 17500.
—vh
• Mé W* Hálkj-'fJnrtii-viljtM