Þjóðviljinn - 28.07.1974, Blaðsíða 14

14 SIDA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 28. júli 1974.
Gamalt
land
Skáldsaga
eftir
J.B. Priestley
— koma mér til að hlæja —
kjáninn þinn.
Það var auðvitað tilgangslaust,
en honum fannst hann verða að
segja henni, að hann væri ekki að
reyna að koma henni til að hlæja.
— Rétt einn — kjánalegur karl-
mannsauli.
Hann svaraði þessu engu.
— Ég skal segja þér eitt.
Komdu nær. Um leið og hann
gerði það — og hann stóð enn upp
á endann — þá lokaði hún
augunum líkt og hún væri þegar
búin að gleyma að hún ætlaði að
segja honum eitthvað. En svo var
ekki. Hún opnaði augun, festi þau
á honum og hélt áfram: — Ég
skal segja þér leyndarmál. Hef
aldrei þolað karlmenn — ekki i
alvöru. Fór illa af stað. Bara
fjórtán ára — og hann var að
minnsta kosti fertugur. Meiddi
mig og gerði mig hrædda. Datt
það alltaf i hug seinna meir. Lét
þá alla gjalda þess. Hver sagðistu
vera? Málari?
— Nei, faðir minn var málar*i
Ég er einkasonur Charles
Adamsons. Þér munið eftir
Charlie Adamson? Það er mynd
eftir hann — af yður i garðinum —
i borðstofunni niðri. Þér eruð i
rödóttum kjól — bleikum og föl-
grænum.
Andlitsdrættirnir skýrðust
einhver veginn i þessum fitu-
klumpi sem átti að tákna andlit
og hann sá það sem hann hafði
sist búist við — ekki aðeins bros,
heldur bros eins og úr öðrum
heimi, glampandi, næstum
töfrandi bros. Og þegar hún tók til
máls var hún skýrmæltari og
ljósari en hún hafði verið rétt
áður. — Yvonne saumaði þann
kjói. Hún átti litla kjólastofu i
Brood stræti. Ég skipti við haria
þegar ég gat. Hún var ekki frönsk
— en maðurinn hennar var það —
litill karlasni, en hún dýrkaði
hann. Ég hefði átt að hafa hana
áfram og halda henni uppi —- en
ekki svona skapillum drjólum
eins og þér Adamson.
— Þér hafið aldrei haldið mér
uppi, lafði Truskmore, sagði hann
festulega. — Og ég ætla ekki að
þreyta yður lengur. Sælar!
— Segðu Agnesi að ég vilji teið
mitt. Og trúðu ekki orði sem hún
segir þér — hún hefur alltaf verið
fjandanum lygnari.
Þegar hann kom niður i
eldhúsið aftur, var Agnes að enda
við að búa til te. — Ég taldi vist að
þú yrðir ekki lengi uppi, herra
Adamson. Var nokkuð á þessu að
græða?
— Nei, öðru nær.
— Ég var svo sem búin að vara
þig við.
— Hún bað mig að segja þér að
hún vildi te —
— Hún getur beðið. Þú skalt fá
te. Ég held þú hafir unnið fyrir
þvi. Sagði hún eitthvað um mig?
— Siðustu orð hennar voru, að
ég skyldi ekki trúa orði af þvi sem
þú segðir. Og Tom brosti.
— Ég er ekki hissa á þvi. Fáðu
þér sneið af svamptertu, herra
Adamson. Ég bakaði hana sjálf.
En ég geri reyndar allt hér i
húsinu nema þvo og gera hreint.
— Eiginlega ertu hálfgerður
fangi hér, Agnes.
— Það er ég. Og ég stjana við
hana i alla enda og kanta, vitandi
allan timann hvilikur skaðræðis-
kvenmaður hún er.
Hann fékk sér te og leit siðan á
hana þegar hann var búinn að
leggja frá sér bollann. —- Það er
eitt sem ég ætlaði að spyrja þig
um áðan. Hvers vegna varstu
kyrr — og lést þér allt þetta lynda
— fyrst þér fannst hún vera vond
kona? Ég hefði haldið að kona
eins og þú hefði átt auðvelt með
að fá aðra vinnu.
— Auðvitað hefði ég getað það.
Jafnvel á minum aldri. Helmingi
léttari vinnu, betur borgaða og
engar móöganir og geðofsaköst
og leiðindi. Fáðu þér aftur i
bollann, herra Adamson. Ég ætla
að gefa okkur aftur i bollana, og
svo skal ég útskýra það.
Eftir nokkrar minútur, þegar
Þann 13/4 voru gefin saman i
hjónaband i Langholtskirkju ,af
séra Sigurði Hauki Guöjónssyni,
Vibeke Þ. Þorbjörnsdóttir og
Kristinn Bjarnason. Heimili
þeirra er að Bergþórugötu 31
Rvk.
Stúdió Guðmundar, Garðastr. 2.
Brúðkaup
Þann 26/4 voru gefin saman i
hjónaband i Neskirkju af séra
Frank M. Halldórssyni Dýrleif
Frimannsdóttir og Gisli Eiriks-
son. Heimili þeirra er að Soga-
vegi 176 Rvk.
Stúdió Guðmundar, Garðastr. 2,
s i m i 2 0 9 0 0 .
hún var búin að fást við teketilinn
og bollana, hagræddi hún sér i
stólnum andspænis honum á
dálitið formlegan hátt, eins og
hún væri i þann veginn að bera
vitni, og tók tii máls: — Þangað
til ég frelsaðist — ég er i hópi
Votta Krists, herra Adamson, —
var ég næstum eins slæm og hún.
Ég hafði ekki alltaf verið það. Ég
hafði fengið heiðarlegt og strangt
uppeldi. En hún afvegaleiddi mig,
hún og leikhúsið. Ég var búnings-
stúlkan hennar — ef þú veist hvað
það táknar — já, auðvitað veistu
það. Var þar á hverju kvöldi
nema sunnudögum. Og siðdegis
lika á miðvikudögum eða
fimmutdögum og laugardögum,
var þar frá klukkan rúmlega eitt
til miönættis eða svo. Og ég get
ekki útskýrt hvaða áhrif leikhúsið
hafði á mig — ég hef aldrei botnað
i þvi — en einhvern veginn varð
ég næstum þvi eins slæm og hún.
Það stendur i einhverju sambandi
við öll þessi búningaskipti, förðun
og þykjast tilfinningar, og það
étur sig inn I skapgerðina, spillir
heiðarleika og raunverulegum
góðleika. Og það hefur áhrif a alla
bakvið tjöldin. Ég hló oft að
þröngsýnu og gamaldags fólki —
kvekurum og meþódistum og
sliku fólki — sem vill ekki hafa
neitt saman við leikhúsið að
sælda. En nú er ég hætt þvi. Og
eitt skal ég segja þér, herra
Adamson. Það var ekki málarinn
I honum föður þinum sem spiilti
honum, heldur það að hann var
leikari að hluta — vesalings
maðurinn. En hann var aldrei
illur eins og hún, aðeins kærulaus.
Tom kinkaði kolli. — En Agnes,
þú hefur ekki útskýrt, hvers
vegna þú fórst ekki frá henni eftir
að þú frelsaðist.
— Ég leit svo á, að það væri sá
kross sem ég yrði að bera, herra
Adamson. Og hann ætla ég að
bera, þangað til önnurhvor okkar
deyr. Og ef þú vilt hafa mig
afsakaða, ætla ég nú upp til
hennar með teið.
Hann þakkaði henni fyrir og
sagðist verða- að fara. Hann fór
strax frá Litlewold, en hann var
enn heillaður af landslaginu og
ákvað að fara ekki beina leið til
London. Hann fór sér hægt og
skoðaði umhverfið, óskaði enn
einu sinni að hann væri ekki
aleinn, borðaði kvöldverð i
Burford og lagði siðan af stað til
London eftir götum sem voru
mun fáfarnari en þær höfðu verið
um morguninn. Fyrir bragðið
gafst honum timi til að hugsa.
Hugsanir hans og tilfinningar
voru mjög ruglingslegar. í raun
og veru var hann ekki vitund nær
föður sinum en hann hafði verið
þegar hann fór á fætur um morg-
uninn og vissi ekki hvað hann átti
af sér að gera. En tilfinningar
hans tóku ekki undir þetta, féllust
ekki á það, að deginum hefði
verið sóað. Það var eins og
reynsla dagsins hefði ýtt honum
lengra inn i heim, sem hafði verið
honum framandi til þessa en
myndi gera honum kleift að finna
föður sinn, ef hann reyndi ekki að
forðast hann eða flýja af viðbjóði
eða ótta. Hann ók inn I London og
undir neonljósunum var hann
ennþá að reyna að koma skils-
mvnd á þessa hugmynd um tvo
heima, annars vegar þann sem
Tom A'damson frá háskólanum i
Sydney var hagvanur, og svo hinn
heiminn, þar sem Charles
Adamson, sem hafði verið kæru-
laus og væntanlega óheppinn lika,
— var niöurkominn — og beið
hans ef til vill.
ATTUNDI KAFLI
Chas hringdi næsta morgun,
ekki löngu eftir að Tom hafði lok-
ið við að borða, morgunverð og
skipti athygli ’sinni milli dag-
blaðsins og heilabrota um hvað
hann ætti að gera. Chas var sem
sé árrisull. Og Tom bjó sig undir
að vera þurr á manninn við hann,
eftir armbandsmálið siðast liðið
laugardagskvöld, en gafst upp
fyrir glaðklakkalegum talsmáta
Chas, sem virtist ævinlega búinn
aö gleyma laugardagskvöldi á
þriðjudagsmorgun. Chas var ber-
sýnilega gæddur þeim hæfileika
að lifa á liðandi stund og gæða
hana spennu. Tom fann með
sjálfum sér að hann vantreysti
Chas fullkomlega, eins og allir
aðrir virtust gera og var i raun-
inni farinn að hafa andúð á hon-
um. Samt átti Tom erfitt með að
standast hann.
Atvinna
RÍKISSPÍTALARNIR
lausar stöður
LANDSP.Í'TALINN
AÐSTOÐARLÆKNIR Óskast til
starfa á TAUGALÆKNINGA-
DEILD frá 1. september n.k. Um-
sóknarfrestur er til 23. ágúst n.k.
Staðan, sem hér um ræðir er sex
mánaða staða með möguleika á
ársráðningu. Upplýsingar veitir
yfirlæknir deildarinnar.
SKRIFSTOFA
RÍKISSPÍTALANNA
SKRIFSTOFUFÓLK óskast til
framtiðarstarfa i launadeild og við
sjúklingabókhald skrifstofunnar
hið fyrsta, en eigi siðar en 1. sept-
ember n.k. Upplýsingar veitir
starfsmannastjóri.
KLEPPSSPÍTALINN
FóSTRA óskast til starfa við dag-
heimili starfsfólks spitalans hið
fyrsta.
SÍMAVÖRÐUR óskast til starfa
við skiptiborð spitalans hið fyrsta.
STARFSSTÚLKUR óskast á hinar
ýmsu deildir spitalans bæði á dag-
og næturvaktir. Vinna hluta úr
fullu starfi kæmi til greina.
Upplýsingar um stöður þessar hjá
Kleppsspitalanum veitir forstöðu-
kona, simi 38160.
Reykjavik, 26. júli 1974
SKRIFSTOFA
RÍKISSPÍTALANNA
EIRÍKSGÖTU 5,SÍMI 11765