Þjóðviljinn - 08.03.1977, Side 16

16 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 8. mars 1977
Lesendur
hafa orðið
Pétur Steingrímsson, Nesi Aðaldal, S-Þing. skrifar:
ÞANN 4. febrúar barst fólki til
eyrna sú sjónvarpsfrétt a& nú
væri búib ab gera „gagnkvæm-
an” fiskveibisamning viö Færeyj-
ar.
Þetta eru hörmuleg tföindi —
og mun þó aöeins sýnishorn af
þeim áformum, sem hin illa
kaupmannastjórn hefur i hyggju
gagnvart landi og lýö.
Þaö er í sjálfu sér ekkert aö
færeyingum aö finna. Þeir eru
ágætis fólk og alls góös maklegir.
Enginn islendingur hefur á móti
vinsamlegum skamskiptum viö þi
þjóö.
Máliö er bara ekki svo einfalt
aö hér sé um færeyinga EINA aö
ræöa.
Þegar geröur er fiskveiöisamn-
ingur viö eina þjóö, hvernig er þá
hægt aö neita öörum?
Þaö er ógerfegt aö forsvara
slfka framkomu.
Hitt er vandalaust aö verja, ab
synja öllum jafnt.
Hefur þá svoköliuö rfkisstjórn
tslands hugsaö sér aö semja viö
dani, norömenn, grænlendinga
vestur-þjóöverja — og BRETA —
um fiskveiöar hér á Islandsmiö-
um?
Óliklegt aö meölimir rfkis-
stjórnarinnar ÞORI aö svara
þeirri spurningu.
Sumir menn tefja sér vansa-
minnst aö þegja, þegar óþægilega
er spurt.
Þetta á samt öll þjóöin rétt á
þvf aö vita þegar 1 staö.
1 nafni islenskrar afþýöu krefst
ég þess aö spurningunni veröi
svaraö skýrt og afdráttarlaust án
tafar.
Legg ég bleyöiorö á bak þeim,
er eigi þora aö upplýsa aimenning
um fyrirætlanir fandsstjórnar I
þessum málum.
Allir sannir fslendingar eru þvf
mótsnúnir ab haldiö sé lengra út i
botnlaust fen undansláttar og lftt
hugsaöra samninga viö erlendar
þjóöir.
Vill ekki ríkisstjórnin lfka leyfa
bandarikjamönnum fiskveiöar á
fslandsmiöum meö eina hundraö
togara?
Þab gæti virkaö sem nokkurs-'
konar „staöaruppbót” eöa verö-
laun, fyrir hersetuna í Keflavik...
Þá er I eitt skipti fyrir öllbúiö aö
búa svo um hnútana aö Islenskir
sjómenn þurfa ekki lengur aö
brjótast I þvl ab ýta skipum á flot
og róa til fiskjar.
NEI. Skynsamlegt er þaö ekki
aö rétta skrattanum litlafingur-
inn. Hann er ágengur og lætur sér
ekki nægja minna en alla hönd-
ina. Jafnvel spurning hvort hann
lætur þar staöar numiö. Eins er
þessu fariö meö þjóöir E.B.E.
Best er gagnvart sllkum öflum
aö gefa þeim ekkert fang á sér.
Viö megum ekki undir neinum
kringumstæöum láta þaö henda,
aö gerðir séu einir né neinir
samningar viö útlendinga um
fiskveiöar þeirra hér viö land.
Látum E.B.E. hóta efnahags-
þvingunum. Þaö er oss hættu-
laust. Allir hugsandi menn sjá aö
þessháttar aögeröir ná aldrei
fram aö ganga, enda af margvls-
legum ástæöum nær óframkvæm-
aniegt og myndi, þótt gert væri
bitna verst á sökudólgnum sjálf-
um.
Aldrei má láta kúgast til neinna
nauöungarsamninga. Nú þarf aö
halda fast á þvi, sem unnist hefur
—og glopra ekki fiskimiöunum úr
höndum sér fyrir kjarkleysi og
trúgirni.
Engin erlend þjóö getur meö
sanni sagt aö þab sé stiröbusa-
háttur, sem veldur þvi, aö fslend-
ingar vilja ekki eyöileggja aö
fullu fiskveibimöguleika slna á
miöunum kringum landiö.
Viö höfum algera sérstöbu
þannig, aö fiskveiöarnar eru I
raun einasti möguleiki okkar til
gjaldeyrisöflunar.
Þaö er þvl fráleitt aö viö getum
samiö um nokkra aöild annarra
þjóba aö fiskimiöunum. Enginn
mælir á móti þvl aö selja þeim
fisk, en spursmálslaust eigum viö
aö veiöa hann sjálfir.
Svonefnd „gagnkvæm fisk-
veiöiréttindi” geta aldrei oröiö
okkur hagstæö, þegar öll atriöi
varöandi þetta eru skoöuö niöur I
kjölinn.
Islenska þjóöin veröur nú, á
þessum hættulegu tfmum, aö
tJr Laxárdal I Þlngeyjarsýslu.
Hvaða heiti skal velja
þeim, sem versla
með fiskimiðln?
standa einhuga um verndun fiski-
stofna sinna.
Fiskurinn I sjónum er ekki
óþrjótandi. Þetta höfum viö séö
á seinustu áratugum. Hitt vitum
viö einnig, ab Islendingar hafa
núorðiö nægan skipakost til ab
veiöa sjálfir allan þann fisk, sem
æskilegt er aö veiddur sé innan
200 mQna.
A hverju ættu landsmenn aö
lifa, ef búib væri aö fylla fiskimiö-
in af útlendingum?
Almenningi er kunnugt um aö
ekki má taka gjaldmiöil fyrir aö-
stööu útlendinga á landinu...
Hvaöa ástæöa er þá til ab ætla
aö þaö megi fremur á hafinu, um-
hverfis landiö?
Viö um aö spyrna viö fótum og
láta ekki þetta illa stjórnarfar
færa þjóöerni vort til heljar.
Ég dreg enga dul á þaö, aö
þessari rikisstjórn er ekki treyst-
andi eftir þann fárskap, sem hún
hefur haft I frammi.
Má þar nefna sem lltib dæmi
rlkisskuldirnar, sem hverjum
sönnum manni hlýturaö ofbjóða.
Þaö má til sanns vegar færa aö
allt hiö illa vex og dafnar vel á
þessu ógæfusamlega kjörtlma-
bili.
Bölvaldi rlkisskuldanna erlendu
er ekki séö hvenær þjóöin fær af
sér hrundiö.
ÞAR er hættan á efnahags-
þvingunum útlendinga gagnvart
oss, enda munu þeir ósparir á
gullið, meöan auötrúa eöa sam-
viskulausir menn taka þvl tveim
höndum.
Viö veröum aö sýna gætni og
festu I f jármálum og hafa hugfast
aö annar dagur rennur eftir þann,
er viö nú erum aö þrælast I gegn-
um.
Aörar kynslóöir munu erfa
landiö og allt sem því fylgir.
Ókomnar kynslóöir munu for-
mæla nöfnum þeirra, sem á óviö-
eigandi hátt handleika fjöregg
þjóðarinnar.
En ríkisstjórnin hefur unniö sér
fleira til frægöar en þaö, aö
sökkva iandinu I botnlausar
skuldir viö útlönd.
Má þar nefna hóflausar verb-
hækkanir, sem duniö hafa á
landsmönnum slöustu mánuöina
af sfauknum þunga.
Flestar eru þær til þess eins
gerbar aö þvinga út úr fólkinu
peninga, (sem reyndar eru ekki
til...) i botnlausa rlkishltina og
NIÐURGREIÐSLUHRIPIÐ.
Enginn ríkisstjórnarsinni heyr-
ist nefna þaö, aö þettaséu efna-
hagsþvinganir.
Allir sjá aö hverju stefnir — en
hversvegna gerir fólkið þá ekkert
til þess aö afstýra enn meiri
voöa?
Hvenær er réttari tlmi en ein-
mitt nú, til ab reka þennan ófögn-
uö af höndum sér?
Islenskir sjómenn vita aö
stjórnvölur er ekkert barnagling-
ur, heldur tæki, sem ræbur lffi eba
dauöa, eftir þvi, hver á heldur.
Enginn sjómaöur er svo vit-
grannur aö hann láti sér detta I
hug aö dubba einhvern sölu-
búöarrindil til formennsku á
skipi slnu. Ef þetta væri gert,
myndi skipiö brátt hvika frá
réttri stefnu og týnast slöan meö
manni og mús — vegna ótta og
ráöleysis stjórnandans.
Miklu minni hætta er á þvl, aö
skip farist þegar áhöfnin er örugg
og samhent. Eins er þvl fariö meö
þjóöir.
„Þaö ríki, sem er sjálfu sér
sundurþykkt, fær eigi staöist..”
sagöi Kristur — og átti þar viö
vald hins illa. Vill ekki lands-
stjórnarliöiö hugleiöa þessi orö?
Þaö er hollara þeim, er vilja taka
sér einræöissprota I hönd,aö fólk-
iö I landinu sé fylgjandi þvi, sem
þeir taka sér fyrir hendur varö-
andi bæöi innan-og utanrlkismál.
Hætt er viö aö þegar stundir
llða veröi óvinsælum landsstjór-
um þungur barningur aö bjarga
eigin skinni undan ábyrgö geröa
sinna. Þaö er enganveginn nóg aö
brosa undirleitir framan I útlend-
inga. Nær lagi er þab ab standa
þannig aö störfum, aö mennirnir
geti sent þjóö sinni hreinskilnis-
legt sjónvarpsbros. Þaö er hvim-
leitt aö horfa á þeitta floktandi
augnakast, fylginaut öryggisleys-
is og óhreinnar sam visku.
Eina úrræöi út úr öllu úrræöa-
leysinu viröist vera þaö, ab gera
hlægilegar og fáránlegar heila-
þvottatilraunir á almenningi.
Okkur er tjáb I tima og ótlma ab
nú fái fólkiö meira fyrir pening-
ana sina en nokkurn tlma áöur....
A þessu jórtri jamlar lands-
stjórnarhiröin si og æ, þótt allir
aörir sjái og finni aö hérlendis
hefur aldrei rikt meira ófremdar-
ástand I peningamálum og fer
stööugt versnandi.
Þaö er vegiö gegn sjómönnum,
verkafólki og bændum vegna
þess, aö fólk er ekki nógu sam-
hent, enda allt gert til þess aö
reka pólitlska fleyga hvar sem
hægt er I þvl skyni aö kljúfa sam-
stööuna. Meöan sundrungin rikir
og flokkadrátturinn milli vinn-
andi stétta, er ógerlegt aö verjast
illþýöinu. — En hægt er aö sverfa
svo aö almenningi aö fólkið rlsi
gegn kúguninni meb öllum tiltæk-
um ráöum. Meö sama áframhaldi
er þess skammt ab biba. Enn búa
herlendis niöjar þeirra manna,
sem eigi vildu una ofrlki Harald-
ar hárfagra. Enn geymist meö
þeim sá manndómsneisti aö fólk-
iö þorir aö standa á rétti slnum.
... Rlsa gegn ranglátum og
þjösnalegum vinnubrögöum
valdhafanna og ber jast fyrir betri
framtiö.
Rlkisstjórnin og hennar þénar-
ar viröast ekki gera sér ljósa þá
staðreynd aö þeir eru búnir aö
æsa fólkið upp á móti sér og skapa
hættulegt ástand í landinu. Þaö er
deginum ljósara ab púöurtunna
sú, er þeir hafa gert aö hásæti
sínu, þarf ekki stóran neista...
Vart þarf aö gera þvl skóna aö
þessir annálubu verslunarmenn
vilji láta hrekja sig frá sinni
fáránlegu landsstjórn meb rót-
tækum aögeröum vinnandi fólks.
Til þessa getur þó dregiö — og
þaö innan tlöar, ef eigi skánar til
muna sambúöin vib fólkiö I land-
inu.
Eitthvaö veröa þegnarnir aö
gera til þess ab sporna móti þeim
fúlmannlegu efnahagsþvingun-
um, sem beitt er I margskonar
myndum gegn láglaunafólkinu.
Llklega eru allar veröhækkan-
irnar nú upp á siökastið eitt
„þrepiö” I þeirri áætlun aö bæta
kjör „þeirra lægst launuöu”, og
allra gamalmennanna okkar,
sem tlöarandinn er á góöum vegi
meb aö útskúfa og hrekja þau
brott af heimilunum..burtu frá
börnunum — og næstum aö segja
öllu mannlegu samfélagi.
Göfugt athæfi.... Eöa finnst
ykkur þaö ekki, félagar? Þvl miö-
ur hafa um allar aldir veriö uppi
menn, sem finna manndóm I þvi,
aö nlöast á þeim, sem ekki geta
borið hönd fyrir höfuö. Sumir
viröast sjá sparnaö I þvl, aö
svelta gamalmennin — En væri
ekki nær aö spara á einhverjum
öörum sviöum? Liklega hefur
rlkisstjórnin haft eitthvaö þarf-
ara aö sýsla en þaö, aö kynna sér
fornar sögur Islenskar.
Samt vil ég ráöleggja þeim aö
lesa einn stuttan þátt f islendinga-
sögum upphátt á næsta rikisrábs-
fundi. Hann heitir „Svaöa þáttur
og Arnórs Kerlingarneffs”. Þar
má sjá hversu þeim vegnar, er
nlöast á gamalmennum. Rikis-
st.jórn okkar ætti „sóma sins”
vegna aö ræöa minna um þaö aö
bæta kjör láglaunafólks meöan
hún vinnur jafnframt markvisst
aö þvi, aö skeröa á allan hátt
möguleika þessa fólks til llfs-
bjargar.
Haldi svo fram, er horfir, veröa
á næstu tveim árum engir viö-
skiþtavinir til þess aö versla I öll-
um búöunum, vegna þess aö fólk-
iö hefur engan gjaldmibil.
Þá er annaö tveggja fyrir dyr-
um: borgarastyrjöld eöa hungur-
auöi „þeirra lægst launubu....”
Hverjir eiga þá aö vinna fyrir
öllum braskaralýönum? Hún er
stór ábyrgöin þeirra, sem kjósa
þvlllk erkibýsn yfir sjálfa sig og
aöra.
Þaö sýnist hyggilegra aö hugsa
eitthvaö um hvaö veriö er aö gera
viö kjörboröiö.
Hitt er enganveginn nógu gott
ab kjósa meö hundshaus sama
flokkinn hvert kjörtímabiliö eftir
annaö af gömlum vana, — eöa
vegna þess aö pabbi og mamma
hafa alla tib kosiö hann.
Þegar þessi hugsunarháttur er
ráöandiþá erallsekki voná góöu.
Meðan fólkiö fylgir stefnunni, er
sama hvern fjandann þeir aöhaf-
ast.
Viö lifum aldrei lengi á þvl, is-
lendingar, aö taka erlend lán til
til þess aö byggja orkuver og gefa
siöan útlendingum rafmagniö
meöan landsmenn sjðlfir sæta af-
arkostum varöandi rafmagns-
verö. Jafnvel svo ósvífnu okri aö
þeir geta þessvegna ekki stundaö
margvlsleg störf, sem annars
gætu veriö mjög gagnleg og nauö-
synleg einkum úti I dreifbýlinu.
Um þetta eru mýmörg dæmi.
Eitt þeirra má nefna hér, svo aö
af þvl megi sjá viö hverskonar
kosti fólkiö býr úti um sveitir
landsins. Sjálfur er ég járnsmiöur
og á góöa aösöbu til þeirra hluta.
Samt er ekki mögulegt aö stunda
þá iöju hér, vegna þess aö raf-
magniö er mér selt á 30 kr
kllówattstundin og auk þess svo-
nefnt „fastagjald”, sem aö
minnstakosti allir bændur munu
kannast viö. Geta þá allir séö
hvort svona rekstur sé llklegur til
að borga sig þegar viö þetta bæt-
ast margvlsleg önnur gjöld, sem
blessuö rlkisstjórnin hefur búiö til
fyrir dreifbýlisfólk. Þaö skal tek-
iö fram aö hér er einfasa raf-
magn. Þetta er trúlega eitt
..þrepiö” I svonefndri „byggöa-
stefnu”, sem mjög hefur veriö á
lofti haldiö. Varla er hægt aö
skilja svo viö þetta greinarkorn
aö Kröfluvirkjun sé ekki nefnd á
nafn. Undanfariö hafa allskonar
blaöurskjóöur blásiö út róg og
fundiö upp allskyns illar aödrótt-
anir um þá, er aö þessari
framkvæmd standa.
Sumir hafa jafnvel lagst svo
lágt aö fara út I persónulegt skít-
kast.
Sllkt er ótilhlýöileg framkoma,
nema hægt sé aö sanna mál sitt og
fletta hreinlega ofanaf glæpsam-
legum verkum. Má ekki bæöi her
og þér vera sama hvort verka-
menn viö Kröflu fá fiskinn sinn
einu sinni á dag, eöa sjö sinnum,
— meöan íslendingar draga þann
fisk úr sjó?
Það er engan veginn hægt meö
neinum rétti aö deila á einn eöa
neinn fyrir nokkurn skapaöan
hlut I sambandi viö Kröfluvirkjun
og framkvæmd verksins þar.
öll sú framkvæmd hefur gengiö
meö ágætum og langtum betur en
hægt var aö vona.
Þaö er viö engan aö sakast þó
aö eldsumbrot séu á svæöinu.
Ekki ræöur rlkisstjórnin — aö
minnstakosti enn sem komiö er,
yfir jaröeldum og öörum náttúru-
hamförum. Allir sem þessum
málum eru kunnugir vita vel aö
þegar eldgangurinn kom til sög-
unnar var verkiö of langt komiö
til þess aö hægt væri ab stöbva
þaö.
Þótt ég sé einginn vinur Sjálf-
stæöisflokksins, veröur þab ab
viöurkennast aö góöir einstak-
lingar finnast þar innan veggja.
Jón Sólnes hefur meö sönnum
glæsibrag boriö hita og þunga
framkvæmdanna viö Kröflu, og
honum má örugglega þakka þaö,
hversu vel hefur vegnaö, þrátt
fyrir ólýsanlega erfiöar aöstæöur.
Þeir, sem mest hafa geipaö yfir
Kröfluvirkjun og fordæmt þá
framkvæmd, ættu aö lesa
SUÐURNESJAANNAL viö
Framhald á bls. 18