Þjóðviljinn - 30.06.1989, Blaðsíða 2

SKAÐI SKRIFAR
Égvil
heiðursins krans
I ROSA-
GARÐINÍJM
í LÍFSINS TÁRADAL
En Batman á bágt því þrátt
fyrir vönduð hjálpartæki á borð
við leðurblökubílinn, leður-
blökusímann og rannsóknarstof-
una er hann einmana í sínu tvö-
falda lífi. Konur hrífast nefnilega
af leðurblökumanninum í sínu
gervi en líta ekki við honum sem
venjulegum manni.
DV
í SKÓLANUM, í
SKÓLANUM...
Stúlkan dó þó ekki ráðalaus
heldur greip litla skruddu, veifaði
henni og fór með marxískar
kennisetningar eftir minni.
Árangurinn var slíkur að stúdent-
arnir réðust að einni byggingunni
á skólalóðinni og kveiktu í.
DV
ÞUNGT REGN
Bílum, íbúðum og jafnvel vill-
um með stórum sundlaugum
ringdi yfir þá ( flokksbroddana í
Grikklandi) frá mönnum sem
áttu hagsmuna að gæta í ein-
hverju máli.
Morgunblaóió
Þegar ég vaknaði til sólarinnar snemma morguns nú í vikunni var
ég, Skaði, að hugsa um það hið innra með mér hvers vegna ég væri
sæll og fullur af jafnvægi í sálinni. Þegar ég hafði hugsað mig um
stundarkorn fann ég svarið.
Það er vegna þess að ég er sómakær.
Nánar tiltekið: mér er kær sómi minn og annarra. Ég vil ekki að
menn séu að troða sómann hver af öðrum niður í svaðið sem væri
hann of síöur tískukjóll. Ég vil að menn heiðri föður sinn og móður og
hver annan og séu ekki með neina öfundarvitleysu sem er áreiðan-
lega komin úr kommúnismanum eins og annað.
En þótt maður komi sér niður á traust meginatriði í gildismati þá fær
maður ekki að vera í friði með þau stundinni lengur. Öfund knýr og eltir
mig út í rifrildi og stælur. Og því var það, að þennan sama morgun nú í
vikunni lenti mér saman við Guðjón frænda minn, sem heldur að hann
sé menningarviti og allt það. Okkur lenti saman einmitt út af heiðri og
sóma. En Guðjón er einn af þessum mönnum sem mega ekki einu
sinni sjá pínulítinn riddarakross Fálkaorðunnar án þess að súpa hvelj-
ur af vandlætingu rétt sem grænfriðungur um borð í hvalabát.
Ég var að blaða í Mogganum mínum og sá frásögn af háskólahátíð-
inni. Og undir lok míns lestrar þá tók mitt hjarta fagnaðarkipp og ég
sagði:
Loksins gera menn eitthvað af viti í þessum háskóla.
Og hvað er það, sagði Guðjón, sem var að drekka morgunkaffi með
mér eins og fyrri daginn af því hann er alltaf að spara.
Þeir eru búnir að fá sér nýjan heiðursdoktor, sagði ég.
Og hver er það? spurði Guðjón.
Þarftu að spyrja ? sagði ég. Það er auðvitað hann Jóhannes bless-
aður Nordal.
Og svo las ég fyrir honum upp úr ræðu rektors en þar stóð gullnu
letri:
„Þið sáuð hér áðan lýst kjöri heiðursdoktors, þið sáuð hvernig
Háskóli íslands „lagði heiðursins krans að höfði þess manns" sem
hann vill sýna þann mesta sóma sem hann getursýnt nokkrum manni
fyrir f ramlag hans til vísinda, f ræða og f ramf ara í þágu íslensku þjóðar-
innar. Háskóli íslands hefur í dag heiðrað Jóhannes Nordal öðru sinni
með heiðursdoktorsnafnbót en slikt er fágætt"
Þetta er hneyksli! æpti Guðjón eins og ég veit ekki hvað.
Rugl er þetta í þér drengur, sagði ég, Skaði.
Víst er það hneyksli! Hvaða fræði eru það sem þyngja hausinn á
Jóhannesi með heiðurskransi? Er það kannski ársskýrsla Seðlabank-
ans? Eða ársskýrsla Landsvirkjunar? Eða yfirlit um störf endurskoð-
unarnefndar lífeyriskerfis? Eða stóriðjunefndar? Eða viðræðunefndar
um orkufrekan iðnað? Eða útgáfu Hins íslenska fornritafélags? Mun
svoddan skrifræðishjal hefja vort land fram mót batnandi öld eða
hvað?
Þetta allt og margt fleira sagði ég.
Það er ekki verið að tala um mín vísindaafrek, sagði Guðjón. Ég sem
sannaði að Snorri hefði skrifað Njálu.
Það varst ekki þú, heldur Helgi á Hrafnkelsstöðum, sagði ég. Og þú
gleymir því sem mestu skiptir með hann Jóhannes: að svo traustur
maður og vís tryggir að þjóðfélagið í heild hrökkvi ekki upp af þeim
fræðilega standi og fari á flot í stéttabaráttu og vitleysu. Stjórnmála-
menn koma og fara en Jóhannes blífur.
Þetta er hneyksli, sagði Guðjón aftur (aldrei dettur honum neitt nýtt í
hug). Þetta er eins og í Rússlandi hjá honum Brezhnev.
ÍHvernig þá? spurði ég.
Það liggur í augum uppi, sagði Guðjón. Jóhannes er kosinn heiðurs-
doktur í annað sinn við sama Háskóla. Þetta er alveg eins og Bréz-
hnev. Hann var fimm sinnum gerður að Hetju Sovétríkjanna.
Jájá, sagði ég. Hann skammtaði sér þann heiður sjálfur, karlrass-
inn, það er annað en Jóhannes sem er alltaf heiðraður lýðræðislega.
Og ég get sagt þér það Guðjón, að mér finnst sjálfsagt að Jóhannes
Nordal verði ekki tvisvar heldur sjö sinnum heiðursdoktor við þessa
Háskólanefnu, sem svo sannarlega veitir ekki af að hressa upp á.
Af hverju sjö sinnum? spurði Guðjón.
í öllum deildum nema kannski Tannlæknadeild, sagði ég.
Nú setti Guðjón hljóðan um stund. Svo sagði hann.
Veist þú, Skaði, hver er munurinn á Jóhannesi Páli páfa og Jóhann-
esi Nordal?
Nei, sagði ég.
Hann er sá, að Jóhannes páfi heimsækir öll pláss. En Jóhannes
Nordal er þar þegar fyrir.
KÆNN ER
LAUMUKOMMUN-
ISMINN
Menn lifa flott, fara á hausinn
með glæsibrag, njóta ávaxta upp-
gangstímanna en kalla stjórnvöld
til eftir að allt er farið úr böndun-
um.
Morgunblaðiö
EKKERT FIMMTA
HJÓLUNDIRÞEIM
VAGNI!
Reagan.Gorbatsjov, Davíð og
Steingrímur eru menn áratugar-
ins í stjórnmálaheiminum, um
það blandast varla nokkrum hug-
ur.
Morgunblaöiö
HANNVAR DJÚPUR
ÞESSI
Hitt er ótvírætt sjónarmið
Morgunblaðsins að nú dugi ekki
stefnumörkun á einni dagstund
til þess að ráða við þann vanda
sem að þjóðfélagi okkar steðjar.
Morgunblaöiö
TAK ÞÚ SORG MÍNA
SVALA HAF
Og þegar maður er farinn að-
skeyta skapi sínu á leirtauinu
vegna þess að eitthvert fólk á
Stöð 2 fer í taugarnar á manni er
eins gott að hætta að horfa á frétt-
ir á þeirri stöð.
Pressan
BRJÁNN BENTIÁ
RASSINN Á SÉR...
Eins og segir í tilkynningu
utanríkisráðuneytisins munu
„andlitin ekki duga lengur".
Tíminn
2 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 30. júní 1989